น้องชายเราคนนี้ไม่ใช่น้องแท้ๆค่ะ เป็นลูกของน้าชาย (ลูกพี่ลูกน้องคุณแม่) เด็กคนนี้เป็นหลานปู่หลานย่าคนเดียวไม่มีหลานยายค่ะ ตอนเด็กๆเค้าอยู่กับพ่อแม่ในคอนโดที่ย่าซื้อไว้ในละแวกบ้าน วันหนึ่งเมื่อพ่อแม่เลิกกัน น้องเลยต้องมาอยู่ในความดูแลของย่า โดยที่แม่เค้าก็ย้ายกลับบ้านนอกไป โดยพาลูกสาวคนโต (น้าสะใภ้มีลูกติดค่ะ)กลับไปอยุ่กะสามีใหม่ที่ ตจว ส่วนพ่อก็เอาสาระอะไรด้วยไม่ได้เลยค่ะ ทีนี้จากที่พ่อ แม่แยกทางกัน ภาระหน้าที่การเลี้ยงดูเลยตกอยู่กับย่า
     ปัญหาอยุ่ที่วิธีการเลี้ยงดูค่ะ คือย่าจะคิดว่าน้องน่าสงสาร พ่อแม่เลิกกัน จึงค่อนข้างจะตามใจ ให้ดูทีวีตามที่ต้องการ บางครั้งใครไปเปลี่ยนช่องก็จะงี่เง่า กางเกงในก็ไม่ชอบใส่ พอบอกพอว่า ย่าก็จะบอกว่ายังเด็กอยู่ไม่เป็นไร เรื่องอาน้ำบางทีก็แค่เข้าไปในห้องน้ำแล้วเอาน้ำราดตัวออกมาเอาแป้งทา ทำไมถึงรู้เหรอค่ะ เพราะเข้าห้องน้ำนับ 1-5 ก็ออกมาแล้วค่ะ พอคาดคั้นมากๆๆก็จะเฉไฉไปว่าลืม เสื้อผ้าอาๆซักและรีดให้ค่ะ แต่พวกกางเกงในถุงเท้าเคยหัดให้ซักเอง แต่สุดท้ายก็ไม่ทำ อาทนไม่ไหวก็ต้องมาซักให้อยู่ดี และโกหกเป็นที่หนึ่งค่ะ เวลาที่น้องทำผิดอะไร อาๆ หรือปู่ หรือใครก็ตามดุน้องหรือว่า ย่าจะปกป้อง บ้างครั้งก็ว่าก็บ่นคนที่ดุหลานทั้งๆที่ย่าก็รู้อยู่เต็มอกว่ามันผิด ขอยกเหตุการณ์ ครั้งหนึ่ง ปู่บอกให้น้องทำอะไรให้สักอย่างนี้แระค่ะ เราก็จำไม่ได้ เพราะวันนั้นไม่มีใครอยู่บ้านเลย บอกครั้งแรกน้องไม่ทำ บอกครั้งที่สองปู่ก็เริ่มบ่น พอบอกครั้งที่ 3 น้องเขวี้ยงปากกาในมือลงพื้นต่อหน้าปู่เลยค่ะ ปู่จึงตี พอย่ารู้เรื่องกับว่าปู่โดยที่ไม่ดุหรือสอนอะไรน้องสักนิดเลยค่ะ หรืออีกเหตุการณ์ คือ น้องจะชอบไปเล่นบ้านคนที่มาขอขายก๋วยเตี๊ยวตรงข้างบ้าน ซึ่งก็นับว่าสนิทกันพอสมควร พอเค้าไม่ให้เล่นก็ไปว่าน้าคนนี้ว่า เนรคุณ พอเค้ามาบอก ย่ากับเห็นว่าหลานรู้จักใช้คำพูดและฉลาด หัวเราะเห็นเป็นเรื่องขำ เราเลยพูดไปว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะมาขำ เพราะมันส่อว่าเป็นเด็กก้าวร้าว หรือเรื่องที่เกิดกับเราเองเลยคือ ครั้งหนึ่งน้องเคยด่าว่าเรา ค่ะ เราทั้งอึ้งและโกรธมาก แต่เราก็ตบปากแล้วสอนว่าอย่าพูดอย่างนี้อีก  บางครั้งพอพาออกไปข้างนอกที่ไม่มีย่าอยุ่น้องจะน่ารักมากๆ พูดอะไรก็ฟัง แต่พอเข้าบ้านปุ๊บน้องจะเป็นอีกคนเลยค่ะ คือกลับมาเป็นเด็กที่เอาแต่ใจ พอไม่ได้ดั่งใจก็ฟ้องย่า ทำให้คนอื่นต้องโดนดุ อีกเรื่องค่ะ น้องเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจให้ใครเลยค่ะ ทั้งๆที่คนในครอบครัวเป็นตัวอย่างให้เห็น ในเรื่องของการแบ่งปันและเสียสละ แต่น้องไม่ได้ซึมซับมาเลยค่ะ จนตอนนี้ไม่มีใครอยากจะยุ่งกับน้องแล้วค่ะ คือไม่อยากให้ย่าไม่สบายใจ ก็เลยปล่อยเลยตามเลยในเรื่องของน้อง ซึ่งเรามองว่ามันไม่ได้แต่ไม่รู้จะพูดกับย่ายังไง เพราะทุกครั้งที่พูดย่าจะบอกแต่ว่าน้องน่าสงสาร พวกเรามีอคติกะน้อง ทั้งๆที่จริงๆแล้วเรารักน้องคนนี้มากนะค่ะ เราไม่ได้อยุ่บ้านเดียวกับน้อง แต่เราเจอน้องทุกวันเพราะบ้านเราอยู่ถัดมาอีกซอย ย่าน้องมีศักดิ์เป็นคุณยายเล็กเรา
      เราควรทำอย่างไรดีค่ะ ไม่อยากให้น้องเป็นเด็กที่ไม่น่ารักแบบนี้อ่ะค่ะ เรากลัวว่าน้องจะไม่มีเพื่อน และจะเป็นที่รังเกียจของคนอื่น เพราะถ้าถามเราจริงๆ ตอนนี้เราก็เริ่มรู้สึกไม่ดีกะน้องอย่างมากทีสุดแล้วค่ะ แฟนเราบอกว่าน่าจะส่งให้น้องไปฝึกกีฬา เผื่อน้องจะมีระเบียบมากขึ้น  แม่ๆที่มีลูกอายุใกล้เคียงกับน้องเราเลี้ยงลูกกันอย่างไรบ้างค่ะ ขอรบกวนหน่อยค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ