เรียนจบแค่ ม.6 อายุ 24 ปีแล้ว
ทำงานเป็นลูกจ้างรายวัน ใช้แรงงานในโรงงาน
รายได้แค่ 15000-20000 บาท
ส่วนตัวผมมองว่ามันน้อยมากในสมัยนี้

ตอนนี้กำลังเรียน ปวส วันอาทิตย์ครับ พึ่งลงเรียนปีนี้เอง เรียนช่างกล เพราะฝันอยากมีอนาคตไปให้ไกลกว่าการเป็นคนทำงานใช้แรงงาน
งานใช้แรงงานในไลน์ผลิตมันไม่สามารถย้ายงานอัพเงินเดือนได้ มีแต่งานใช้สกิลสูงเท่านั้น ที่สามารถย้ายงานเพื่ออัพเงินเดือนได้

อีกอย่างนะ งานฝ่ายผลิตเดี๋ยวนี้จ้างเป็นซับคอนแทรคเยอะ ความมั่นคงไม่มี บรรจุเป็นประจำก็ยากเย็น
มีแต่พวกหัวหน้าไลน์ ช่างเทคนิค ออฟฟิศ เท่านั้น ที่สมัครรับตรงทดลองงานไปสักพัก ก็ได้เป็นพนักงานประจำแล้ว

ตั้งแต่ผมเรียนจบ ม.6 มา ก็ไม่ได้เรียนต่อ เพราะคนที่บ้านไม่มีปัญญาส่งผมเรียนมหาลัยได้
เลยตัดสินใจออกจากบ้านมาอยู่ต่างภาค
ทำงานโรงงาน ตอนนั้นผมได้ลงเรียน มสธ ด้วยนะ
แต่ไม่จบ

ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยส่งเงินให้คนที่บ้านเลยครับ
แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่เคยขอด้วย
เหตุผล เพราะผมไม่ได้มีวุฒิการศึกษาสูง เลยได้ทำงานที่มีรายได้น้อย แถมไม่มีความมั่นคงด้วย เพราะเป็นพนักงานซับ จะเอาตัวรอดในแต่ละเดือนก็ยากแสนเข็ญแล้ว

เพื่อนที่ทำงานเกือบทุกคน ที่เป็นพนักงานในไลน์เหมือนกัน อายุเท่าๆกัน รายได้พอๆกับผม
บอกส่งเงินให้ที่บ้านทุกเดือน ก้อนโตด้วยนะ
แต่ผมไม่อ่ะ ใครจะมองผมยังไง โนสนโนแคร์
คนที่บ้านไม่ได้พิการ อายุยังไม่เยอะ ไม่ได้มีโรคภัยไข้เจ็บสักหน่อย ยังมีเรี่ยวแรงทำงานหาเงินได้ปกติ

ตอนนี้เป้าหมายผมมีอย่างเดียวก็คือ เรียนปวส.ให้จบ
ถ้าทำงานมีฐานเงินเดือนดีขึ้นมาในระดับนึงเมื่อไหร่ ค่อยส่งเงินให้คนที่บ้านเอง