ขอเล่าเรื่องของแม่เพิ่มจากกระทู้ที่แล้วที่เราเพิ่งตั้งไป
ไม่รู้ว่าแม่ของเราทำหน้าที่แม่บกพร่องรึป่าวหรือจริงๆแล้วเรา3คนพี่น้องทำหน้าที่บกพร่องกันตั้งแต่จำความได้พี่สาวเราเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของเราพี่เราทำงานบ้านแทนแม่เราทั้งๆที่แม่เราว่างงานเอาแต่นอนเล่นโทรศัพท์แต่ก็ถือว่าพี่เราดูแลเรากับน้องชายมาทั้งหาข้าวให้กินพาไปทำกิจกรรมต่างๆแต่หลักจากนั้นพอเราเริ่มโตขึ้นช่วงประถมพี่เราเริ่มบังคับเราให้ทำงานบ้านช่วยด้วยความที่เป็นเด็กเรางอแงไม่อยากจนโดนพี่ตีสุดท้ายเราก็ต้องทำงานบ้านพอเราโตขึ้นเราได้แต่ตั้งคำถามว่า"แม่อยู่บ้านนอนเล่นโทรศัพท์ทำไมไม่ทำงานบ้านแถมแม่ไม่มีงานอีก"ได้แต่คิดกันจนพี่เรากับเราโตเริ่มมีปากเสียงกับแม่กันสุดท้ายแม่ก็จะบอกว่า"กูทำมาเยอะแล้ว"เราเลยสงสัยว่าจริงหรอภาพในหัวของเรามันคือพี่เราทำงานบ้านหาอะไรให้กินตลอด พอเราโตขึ้นภาระก็เริ่มเยอะเรียนก็เลิกเย็นเราต้องมาทนกับแม่เวลากลับบ้านแม่ชอบใช้ให้ทำงานบ้านส่วนของกินตอนเย็นเราก็ต้องหากินเอง
ถ้าให้เราทำงานบ้านมันก็ดีอยู่แหละแต่การคุยกับคนอื่นของแม่เราไม่โอเค"แม่เราชอบบอกชีวิตสบายงานบ้านไม่ต้องทำมีลูกทำให้งานก็ไม่ต้องทำมีคนส่งเงินให้"ชอบบอกกับเพื่อนของเขาเหมือนเขาภูมิใจที่ตัวเองไม่ต้องทำอะไรเราไม่รู้ว่ามันน่าภูมิใจยังไง???แล้วมันมีดียังไงให้โอ้อวด???
เราเข้าใจว่าคนเราอยากสบายแม้แต่เรายังอยากสบายเลย
เรา3คนพี่น้องทำหน้าที่บกพร่องรึป่าว??