ตอนนี้เป็นเวลา 3:57 ส 20 กรกฎาคม 67 ฉันไม่ได้เขียนอะไรมานานละนะ น่าจะสักพักละ แต่การที่ฉันได้มีคนคุยคนแรก และเหมือนจะอกหัก ไม่ แค่เหมือน ฉันไม่ได้อักหักนะจริงๆ เป็นความรู้สึกที่เซ็งๆ คิดแล้วก็โมโห คนคุยคนแรกในวัย 18 ปี เริ่มได้ด้วยดี ท่าจะดี แต่ก็ไม่ ชั่วหน้าใสๆ ฉันรับมือกับมันได้ค่อนข้างดี แค่ชอบไม่ได้รัก แรกๆ ดีใจ เขิน แต่พอทุกอยางเริ่มกระจาง มันก็เหมือนมีลางๆ มาแต่ไกลละ ไม่ได้ร้องไห้เลย แต่ก็อดคิดไม่ได้ ได้พักหนึ่ง ก็กลับมาคิดอีก เลยได้มีอารมณ์นักเขียนขึ้นมา เวลาอารมณ์พรุงพาน แล้วมันเขียนดีจริงๆ ถึงไม่อยากเล่า แต่เรื่องส่วนตัวกับงานเขียนของนักเขียนมันก็เป็นของคู่กันจริงๆ

เริ่มจากอะไรดีละ นึกภาพตามนะ นักเขียนวัย 18 คนนี้ ยังโสดยังซิ่ง ไม่เคยมีคนคุยเลย เป็นนักศึกษา สกร กสน ศึกษาผู้ใหญ่ หรือไรก็ช่าง ว่างงาน ดูไรอนาคต ได้พบกับเด็กใหม่ที่เข้ามา นาม(สมมุด) วิน 
ในขณะที่นักเขียน เบล ละกัน นอนคุยเล่นอยู่ที่ห้องสมุดกับเหล่าพ่องเพื่อน มีเด็กใหม่เดินเข้ามา เข้าไปนั่งในมุมห้อง ฮูดสีดำ ในมือมีขนมถุงเล็กๆห่อหนึ่ง เราที่ไม่ค่อยได้ไปทำกิจกรรมนาน มีเพื่อนใหม่มากันไม่น้อย ถามนางไปว่าชื่ออะไร สิ่งที่ได้คือ ชื่อ วิน อยู่ตำบลนั้นนี้ จบ ไปคุยกับเพื่อนใหม่ข้างๆอีกคน และไอเราก็ดันขี้เล่นออกก่วนเท้า ไปบิกเขาว่าอายุ20 จริงๆอันนี้ไม่จำเป็นต้องบอกหรอกเนะ และนางสาว เบล คนนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย เห็นคนหน้าตาดีแลดูน่ารักก็ชอบมอง กับ วิน เจอกันได้แค่2หน หลังจากนั้นก็ไม่ไปร่วมกิจกรรมเลย ดิฉันเกิดดีด ไปทำงาน สัก2-3 เดือน ออก เนื่องด้วยเหตุส่วนตัว ที่ออกแนวขี้เกียจ วันสุดท้ายของการทำงาน เวลานี้ชัง แชทเพื่อนทักมา บอกว่า มีคนชอบเรา ใช่ นั้นคือ วิน ได้เรื่องว่า นาง วินคนนี้ ถามถึงตัวผู้เขียน และเพื่อนดิฉันก็พูดไปว่า ทำไม ชอบเหรออ และนางตอบว่าใช่จ้า ทำการขอเฟสเรา แต่ไม่จ้า หาเฟสไม่เจอ เพื่อนเลยทำการเล่าเรื่องราว และส่งเฟสนางมา ดิฉันจะช้าอยู่ใย ถักไป ส่งชินจังไปทำการเปิดทาง เพื่อเห็นภาพ 
                                     วิน ชอบเราหรอ
(รูปน้องแนวชะโงกหัว)      
                                     เอาดีๆ

พี่มีแฟนแล้วหรอ                                                
                                                                   นางเข้าใจว่า นี้อายุ20 คุยไปก็รู้ว่า เกิดปีเดียวกัน
                                      ยัง
                                      ไม่มี
                                       โสด                                            โดยประมาณ นั้นละค่ะท่านผู้ชม
วันแรก คอลเลย จากนั้นยาวมา ประมาณ 3-4 อาทิต ระหว่างนั้นที่มีกิจกรรม กสน เจอกันแวบๆ ไม่ได้คุยสักเท่าไร ไม่มีโอกาศ มัวแต่เขินอยู่ และเป็นอันตกลงว่า 19 ที่จะถึง มีงานที่อำเภอ จะไปเดินด้วยกันนะ อะ ลืมเล่า เนื่องด้วยที่บ้านขายของอยู่ตลาดนัด คุยได้2วัน นางไปซื้อของที่ร้าน แม่เบลรึเปล่าครับ สวัสดีครับ คุยเล็กน้อย ฉันเป็นลูกที่ดีอยู่แล้ว บอกพ่อแม่แล้ว ว่ามีผู้ชายมาคุยด้วย พวกแกอ่านมาเนี่ย คิดว่าไง ท่าดีเนะ แต่ทีเลว มาต่อ ก่อนวันที่19 ช่วงสองสามวัน รู้สึกมาก่อนหน้านั้นด้วย ว่านางเหมือนไม่ค่อยอยากคุย แต่ก่อนวันที่ 19 สองวัน นางไม่โทรมาเลย ระหว่างนั้นว่าทำไร คำตอบคือ ให้คำปรึกษาน้องที่ทำงาน น้องทะเลาะกับแฟน แคปแชทมา แต่ๆ ชื่อที่ตั้งคือ     my special person 🤍🥲     (คนพิเศษของฉัน) (โปรไฟเป็นแบบที่ทุกคนจะได้ถ้าไม่ได้ใส่รูป)(ในแชทฉันนางก็ใช้อีโมจิ หัวใจสีขาวเช่นกัน)    น้องแบบใดก่อนนน ออนแต่ไม่อ่านแชท คุยกับคนอื่นได้ แต่คุยกับดิฉันไม่ได้ คืนนั้นเลยบอกไปว่า นี้เธอ อยากเลิกคุยกับเรามะ ไปหาspecial personของเธอ นางตื่นเช้ามาแล้ว ห่ะ ยืนยัน นั้นน้องสาว จบไป คุยนิดหน่อย ถึงวันที่19 นัดกันกลางคืน แต่กลางวันก็เจอ เดินผ่าน อยู่กับกลุ่มเพื่อน มีผู้หญิง พยายามไม่คิดอะไร เราเดินไปกับน้อง ได้มานั่งด้วยกัน2 รอบ รอบแรก ถือมือถือ2เครื่อง นางว่าของเพื่อน ว่าไป และเดินหายไปเหมือนไม่อยากคุย รอบสองแลง่วงหนาวฮาวนอน เพื่อนกลับไปแล้ว แต่กลับไม่ได้ต้องรอน้อง กุนแจรถอยู่ที่นาง ว่าไป และนางก็ว่านางง่วง ที่นัดกันกลางคืน คือเทจ้าา เพื่อนดิฉัน คนดีคนเดิม ขายน้ำอยู่ที่งาน เล่าว่านาง มาซื้อน้ำแดงให้ผู้หญิงในกลุ่ม แหมม น้องสาว หลังจากนั้น นางก็ไม่อ่านแชทของผู้เขียนอีกเลยค่ะ นักอ่าน ใช่ค่ะ ดิฉันก็ตัดสินใจขอบาย คืนนั้น รึคืนที่พึ่งผ่านมา คุณเพื่อนเห็นนางมางาน และน้องฉันที่ไปเดินกับผู้ชายก็เห็นนาง น้องบอกว่า เหมือนนางหลบๆหน้า และด้วยบุญกรรม ฉันไม่เจอนางเลย กลับบ้านมา ล้างหน้า อาบน้ำ เล่นมือถือ ร้องเพลง และจบที่การมานั่งบรรณเร่งงานเขียนค่ะ ไม่ใช่ ระบายอารมณ์ค่าา จบด้วย 5:41 ยังไม่ได้นอน ขอบคุณค่ะ