มันเป็นเรื่องที่เกิดกับฉันเมื่อประมาณ 20 ปีก่อนแล้วฉันลองตามหาคนๆนี้หลายๆที่ทั้ง facebook และเพจของมหาวิทยาลัยลาดกระบังครั้งหนึ่งฉันเคยไปอบรม family ที่แถวถนนเพชรบุรีและฉันได้นั่งบนรถเมล์คันนึงสาย 517 วันนั้นเป็นวันที่ฉันออกกะมาแล้วฉันต้องไปอบรมตอนเช้าและอบรมทั้งวันช่วงบ่ายหรือเย็นๆฉันได้นั่งรถเมล์คันนี้กลับระหว่างที่ฉันนั่งไปฉันเผลอไปซบไหล่ผู้ชายคนหนึ่งฉันนอนหลับไปเป็นเพราะฉันเพลียมากและฉันก็สะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกว่าหัวของฉันได้ไปซบไหล่ของใครคนนึงแล้วแต่เป็นเพราะว่าฉันง่วงมากฉันก็เผลอเข้าไปซบไหล่เขาอีกครั้งนึงแต่ครั้งนี้ฉันเริ่มรู้สึกตัวแล้วก็ไม่ง่วงนอนแล้วฉันรู้สึกอายมากฉันนั่งตัวแข็งตัวตรงแล้วก็หันไปขอโทษเขาอย่างอายมากแต่เขาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมากไม่เป็นไรครับเซบอีกก็ได้ดูเหมือนน่าจะเหนื่อยมากเลยตอนนี้ฉันไม่ง่วงนอนแล้วฉันหันไปคุยกับเขาด้วยความเขินอายว่าเออแล้วไม่ทราบว่าคุณมาจากไหนคะเห็นกระเป๋าเดินทางเต็มไปหมดเลยเขาบอกว่าเขาไปอบรมมาที่ขอนแก่นเข้าค่ายของมหาวิทยาลัยลาดกระบังแล้วเขาก็ถามฉันว่าแล้วทำไมคุณถึงดูง่วงนอนจังฉันบอกว่าเมื่อคืนฉันเข้ากะดึกแล้วฉันไม่ได้นอนเลยและวันนี้ฉันต้องไปอบรมอีกฉันต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆคุยไปคุยมาสักพักนึงมันจะถึงใกล้สุดที่ฉันลงรถเมล์แล้วด้วยความที่ฉันรู้สึกว่าเราน่าจะอายุไล่เลี่ยกันฉันก็เลยถามเขาไปว่าคุณอายุเท่าไหร่หรอเขาตอบฉันว่าอายุ 19 ฉันก็ตกใจเพราะว่าอายุได้เท่ากันกับฉันเลยฉันก็เลยบอกว่าเราอายุเท่ากันเลยแล้วคุณเกิดวันที่เท่าไหร่เดือนอะไรเขาตอบกลับมาตรงกันกับฉันเลยเขาเกิดวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2529 ฉันตกใจมากเพราะวันเกิดที่เขาเกิดนั้นตรงกับฉันและฉันไม่มั่นใจฉันเลยขอดูบัตรประชาชนเขาตอนนั้นฉันรู้สึกว่ามันคือพรหมลิขิตหรือเปล่า คนบนรถเมล์ที่เผลอซบไหล่เขาไปเขาเกิดวันเดือนปีเกิดวันเดียวกับฉันเลยฉันอยากเจอเขาอีกครั้งหนึ่งแต่เฝ้าหานานขนาดไหนก็ไม่มีวันเกิด