เรามีลูก ชาย 3 คน คนโต9ขวบ คนกลาง2ขวบ10เดือน คนเล็ก1ขวบ เลี้ยงเองดูแลเองตลอด24ชั่วโมงทุกคน โดยที่ไม่ได้มีใครเปลี่ยน งานบ้านกับข้าวทุกอย่างเรารับจบที่เราคนเดียว คนแรกตอนเลี้ยงเค้ากินนมแม่ คนที่2กินผง(เพราะติดโควิดช่วงแรกๆไม่ได้เจอตั้งแต่คลอด28วันถึงได้เจอ)คนที่3กินนมแม่
ตอนมีแค่2คนก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองรักลูกไม่เท่ากันนะ
แต่พอมีคนที่3มา เริ่มรู้สึกว่าตัวเองสนใจคน2น้อยลง ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ ชอบแกล้งชอบทำน้อง ลูกก็คงเรียกร้องความสนใจจากเรา แต่ความรู้สึกคือ ทำไมรักคนเล็กมากกว่าทำไมเรารู้สึกแบบนี้ เราเป็นแม่ที่แย่จัง
เหนื่อยจังเลยกับการที่ต้องมาดูแลชีวิตคน เลี้ยงเองแรกๆภูมิใจมาก พอมีคน2คน3เริ่มเหนื่อยเริ่มท้อแล้ว ป่วยแค่ไหนก็ต้องอดทนแต่ตุยไม่ได้ จะจัดการความรู้สึกยังไง
จะเริ่มแก้จากตรงไหนก่อนหรือเริ่มใหม่ยังไงดี
มีความรู้สึกว่าตัวเองรักลูกไม่เท่ากัน
ตอนมีแค่2คนก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองรักลูกไม่เท่ากันนะ
แต่พอมีคนที่3มา เริ่มรู้สึกว่าตัวเองสนใจคน2น้อยลง ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ ชอบแกล้งชอบทำน้อง ลูกก็คงเรียกร้องความสนใจจากเรา แต่ความรู้สึกคือ ทำไมรักคนเล็กมากกว่าทำไมเรารู้สึกแบบนี้ เราเป็นแม่ที่แย่จัง
เหนื่อยจังเลยกับการที่ต้องมาดูแลชีวิตคน เลี้ยงเองแรกๆภูมิใจมาก พอมีคน2คน3เริ่มเหนื่อยเริ่มท้อแล้ว ป่วยแค่ไหนก็ต้องอดทนแต่ตุยไม่ได้ จะจัดการความรู้สึกยังไง
จะเริ่มแก้จากตรงไหนก่อนหรือเริ่มใหม่ยังไงดี