สวัสดีค่ะ พอดีเราเป็นคุณ แม่ full time ตอนนี้ลูกเราอายุได้ขวบนิดๆแล้วค่ะ ซึ่งการเป็นคุณแม่ full time คุณแม่อย่างเราๆคงเข้าใจความเหนื่อยดี ไม่ต้องพูดอะไรเยอะ แต่กับคุณสามีเรานี้สิที่เราชอบเอาความเหนื่อยๆไปลง จนลืมว่าทุกวันนี้เขาแบกรับอะไรไว้บ้าง พอมานั่งคิดๆ เขาทั้งทำงานหาเงินให้เรากับลูก บางเดือนเขามีเงินใช้จ่ายน้อยกว่าเราอีก ไหนจะค่าซ่อมบ้าน ซ่อมรถ เขาก็ต้องจ่าย เวลาว่างจากงานเหนื่อยๆ ก็มาช่วยเลี้ยงลูกอีก ล้างขวดนมเอย อะไรเอย ทั้งๆที่เขาก็มีปัญหาเรื่องงานมากมายแต่เรากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย จนเรารู้สึกว่าทุกวันนี้เขาใช้ชีวิตแบบไม่มีจิตวิญญาณ !!! อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เรารู้สึกผิดมากๆทั้งที่เขาเหนื่อยขนาดนี้เรายัง เรียกร้องเวลา อยากได้นู้นนี่บ้าง อยากให้พาไปเที่ยวบ้าง พอมานั่งคิดๆจึงได้รู้และกลัวว่าวันนึงเขาจะเป็นโรคทางจิตใจ หลังจากเราคิดได้เราก็เปลี่ยนทัศนคติตัวเองใหม่ ตั้งเป้าหมายว่าจะให้บ้านเปลี่ยนพื้นที่พักกายพักใจกับเขา ไม่ใช่ที่บั่นทอนจิตวิญญาณอีกต่อไป .... ผลลัพท์คือนางแฮปปี้มากขึ้น มีความสุขกับเราและลูกมากขึ้น มีแรงทำงานมากขึ้น ที่สำคัญมีชีวิตเพื่อตัวเองมากขึ้น เราเลยอยากมาแชร์ไว้ให้คิดเท่านี้คะ