สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ ครอบครัวเรามีกัน 4 คนค่ะ มีลูกคนโต 4 ขวบ คนเล็ก 1 ขวบ ยอมรับว่าชีวิตคู่เริ่มจะไม่มีความสุขเลยค่ะ ทุกวันนี้ที่มีความสุขเดียวคือลูกค่ะ ครอบครัวเราจะมีสามีเป็นคนทำงานหาเงิน ส่วนเราเป็นแม่บ้านคอยดูแลลูก หลายคนที่อ่านอาจจะเกิดคำถามว่า (ก็อยู่บ้านเลี้ยงลูกสบายจะตาย ได้อยู่กับลูกก็ดีแล้วหนิ) จริงๆ มันก็ดีค่ะ ในมุมของความเป็นแม่ แต่ในมุมของความเป็นสามี ภรรยา และตัวเราเอง ไม่มีความสุขเลยค่ะ ปัญหาที่มีกับสามีไม่เคยได้รับการคุยหรือแก้ไขด้วยกันเลยค่ะ เพราะสามีจะไม่ชอบคุย ถ้าคุยก็จะยิ่งมีปัญหา และทุกครั้งที่คุยทุกอย่างจะไปจบที่เราเป็นคนผิดทุกอย่าง แม้จะเริ่มต้นด้วยเรื่องที่เขาเป็นคนผิด แต่สุดท้ายจะมาจบที่เราผิดได้เสมอ มันเลยทำให้ปัญหาที่มีในชีวิตคู่ของเราไม่ได้รับการแก้ไขอะไรสักอย่างเลยค่ะ หลังๆมานี้เราก็แก้ปัญหาด้วยการ ช่างมันและเงียบ เขาจะว่า จะด่า หรือจะให้เราปรับเปลี่ยนตัวเองต่างๆนาๆ เราก็ได้แค่ทนและนิ่งเฉย และอาจจะด้วยเรื่องที่สามีพยายามจะเปลี่ยนเราให้เป็นดั่งใจเขาด้วยแหละค่ะทำให้เราอึดอัดที่จะอยู่ตรงนี้ เขาพยายามจะเปลี่ยนเราไม่ว่าจะทั้งการพูด การกิน การขับรถ การแต่งตัว การเข้าสังคมหรือการเลี้ยงลูก ให้เป็นในแบบของเขา ซึ่งบางอย่างเราทำตามเขาไม่ได้ก็จะกลายมาเป็นทะเลาะกันค่ะ มันเลยอยากให้เราเริ่มรู้สึกอยากออกมาค่ะ แต่ก่อนตอนคบกับสามี เขาไม่เคยเป็นแบบนี้นะคะ เขาพึ่งเริ่มมาเป็นหลังจากมีลูกคนที่ 2 ค่ะ

ในทุกๆวันตั้งแต่เช้าจนนอน เราจะมีแต่คำว่าครอบครัว ลูกๆๆๆ สามีๆๆๆ เสมอค่ะ ไม่เคยมีเวลาเป็นของตัวเอง หรือจะซื้อของก็ซื้อให้แต่ลูกและสามี ส่วนตัวเราก็ไปรับต่อจากมือคนอื่นอีกที เพราะสามีจะคอยว่าเรื่องใช้เงินตลอด ซึ่งเราพยายามประหยัด หมดแค่ของลูก ของตัวเองแทบไม่อยากใช้เลยค่ะ เวลาส่วนตัวเดียวคือตอนลูกหลับค่ะ ขนาดเข้าห้องน้ำคนเล็กก็ตามค่ะ ซึ่งสามีจะมีดูบ้างเล็กน้อย หรืออาจจะใช้คำว่าไม่ค่อยดูก็ได้ค่ะ ถ้าอยู่บ้านเขามีเล่นนิดหน่อยกับลูกเท่านั้น ส่วนที่เหลือจะให้เราเป็นคนดูแลทั้งหมด ขนาดนั่งกินข้าวด้วยกัน เขาก็ปล่อยลูก มีบอกให้เราดูจัดการบ้าง แต่ตัวเองก็ไม่ทำอะไรเลยค่ะ จนบางทีเราก็รู้สึกเหนื่อย อยู่ด้วยกันแท้ๆ ช่วยดูลูกบ้างไม่ได้เหรอ

และในหลายๆครั้งที่สามีชอบพูดถึงผู้หญิงอื่น ชมบ้าง นู้นนี่นั่นบ้าง หรือบอกให้เราเป็นแบบนั้นบ้าง เราก็อึดอัด ไม่อยากทะเลาะ ถ้าเราหงุดหงิดเขาก็จะโมโหใส่ เขาก็จะบอกว่าผู้ชายก็พูดไปเรื่อยแหละ ไม่คิดอะไรหรอก แต่ความรู้สึกเราเสียไปแล้ว โดนหลายๆครั้งมันก็แย่เหมือนกัน มีหลายครั้งมากที่เราอยากจะระบายก็ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง จะเล่าให้เพื่อนหรือครอบครัวก็ไม่ได้เลย เขาจะคอยเช็คทั้งแชท ทั้งโซเชียลหรือแม้แต่เว็บไซต์ที่เราเข้า ถ้าเขารู้ว่าเราเล่า จะทะเลาะกันบ้านแตกเสมอ และจะเป็นเรื่องให้เขามาชวนทะเลาะได้ไม่จบไม่สิ้น คอยแดกดันว่าเอาไปเล่าอีกสิๆ จนเราอึดอัด จะเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ ส่วนเพื่อนไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ ทุกวันนี้คือเราแทบจะไม่มีเพื่อนเลยค่ะ เขาไม่ให้เราไปไหนกับใครเลยค่ะตอนคบกัน แต่เขาพึ่งมาปล่อยตอนมีลูกแล้ว แต่พอมีลูก เราก็ไม่กล้าออกบ้านเพราะไม่มีคนดูลูก เราแทบไม่มีเพื่อนไม่มีสังคมเลยค่ะ สังคมเดียวที่มีคือสังคมของสามีเท่านั้นเลยค่ะ