ต้องของเล่าก่อนเลยว่านี่อยู่กับพ่อเเค่สองคน ค่ะครอบครัวไม่ได้มีฐาณะอะไรมาก เเต่พูดได้เลยว่าลําบากมากๆค่ะ เงินก็ไม่พอใช้รวมกับที่พ่อมาป่วยอีกตอนนี้คือพักการเรียนไปเเล้ว เป็นรอบสามเเล้วที่พ่อป่วย เเล้ว ป่วยหนักมาก คือที่สร้างกระทู้นี้มาก็ไม่ได้มีอะไรหรอกนะคะ เเค่อยากระบายเพราะตอนี้เหนื่อยมากจริงๆ อยากจะออกไปเที่ยวไปทำอะไรสนุกๆกับเพื่อนก็ไม่ได้ ต้องมาคอยกังวลเรื่องครอบครัวตลอด โดนล่นทุกวันทุกเช้า อาจจะเป็นที่ตัวเราคิดมากด้วยมันเลยเก็บไปเครียด คือไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะรู้สึกดีเหมือนก่อนๆ มันรู้สึกชินชาไปหมดกับทุกๆอย่างเลยอะค่ะ เเบบ เรื่องที่มันควรรู้สึกก็ไม่รู้สึกอีกเเล้ว มันชาไปหมดเลย ไม่ว่าจะสเเวงหาอะไรก็ไม่สามราถที่จะทำให้เราลืมหรือมีความสุขได้เลย ไหนจะต้องมาเครียดเลยพ่ออีก เเม่ ก็เเยกไปอยู่กับสามีใหม่เงินก็เเทบจะไม่ส่งให้ผมบ้างเลย อ้างนู่นอ้างนี่ไปหมด ในขณะที่ตัวเองก็ออกไปเที่ยว สัญญาที่เคยบอกจะพาผมไปเที่ยวก็บิดทุกครั้งไม่เคยที่จะทําตามสัญญาเลย พ่อ ป่วยก็ยังจะมาโทษผมอีก ไหนจะตะคอกไหนจะโมโหใส่ ในขณะที่ผมก็ดูเเลจสสุดจะทำเเล้ว เอาจริงๆนะ ผมก็เเค่อยากใช้ชีวิตมีความสุขเที่ยวเล่นเหมือนเด็กคนอื่นๆ ทำไมคนอื่นเขาได้เที่ยวได้ทำสิ่งที่เขาอยากทำ เเต่ทางนี้ไม่เคยเลย นานๆครั้งจะได้ออกไปไหน พอออกไปเที่ยวทีก็น่าเบื่อ เเม่ก็ไม่เคยให้ความสนใจ พออยากได้อะไรหน่อยก็บ่นๆ เเล้วก็มาโทษผมตลอด จนผมไม่อยากไปไหนกับเขาเเล้ว พ่อคนนี้ ( ที่ป่วย ) ก็ทำอะไรเเทบไม่ได้ ผมต้องคอยทำตลอด เก้าอี้เเทบนั่งไม่ติด หัวคิดตลอดจะละสายตาก็ไม่ค่อยจะได้ บางทีผมก็ชินชาจนไม่อยากดูเเลเขาเเล้ว เเต่ก็ทําไม่ได้ พอระบายให้เเม่ฟัง เเม่ก็เอาเเต่บอก ทีตอนเด็กเขาเช็ดเยี่ยว เช็ดขี้ให้ ก็ทดเเทนบุญคุณเขาไปเถอะ ผมเข้าใจได้นะ เเต่ผมก็เเค่เด็กอายุ 14 คนนึง ทำไมต้องเกิดมาลําบากด้วย ถ้ารู้เเบบนี้ก็ไม่ต้องให้เกิดมาหรอก ถ้าเกิดมาต้องอยู่ในที่เเบบนี้ ผมก็ไม่เข้าใจนะพูดเเบบนั้นคืออยากจะ ให้ผมเหนื่อยหรอ เขาไม่อยากให้ผมได้ใช้ชีวิตสบายๆเหมือนเด็กคนอื่นเลย หรอ พี่ชายผมก็มีนะครับ เเต่เขาสบายมาก ได้อยู่กับเเฟนเขา ไม่คุยหรือคอยให้กำลังใจผมเลย ถ้าไม่รู้ว่าเป็นพี่ชายก็นึกว่าคนเเปลกหน้า ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเเบกอะไรอยู่คนเดียวมาตลอด ความสุขไม่เคยจะได้เเตะสักครั้ง ถึงได้จริงๆก็เเค่พักนึงเเล้วก็จางไป สิ่งที่เคยได้ทำพอลองกลับมาทำก็ไม่รู้สึกดี หรือ รู้สึกระตือรือร้นเลยนอนไม่หลับ คิดอะไรตลอด ไม่เคยหยุด ออกกำลังกาย ทําสมาธิก็ทำเเล้ว ยาก็กินเเล้ว กินจนบางทีปวดท้องบ้าง อะไรบ้าง จนบางทีก็อยากกินให้ตายๆไปเลย ผมก็เเค่อยากมีความสุขก็เเค่นั้นอยากเหมือนเด็กคนอื่นๆ อยากออกไปอยู่คนเดียวเเต่ก็ไม่รู้จะไปไหนเพราะเรียนก็ยังไม่จบ เงินติดตัวก็ยังไม่ค่อยจะมี ( คนเขียนเป็น ผู้หญิง ) - ขอพื้นที่เป็นที่ระบายนะคะ เเสดงความคิดเห็นได้