คือเราติดยาเสพติดมา 7 ปี ทำชีวิตพังหมด จนตอนนี้ได้โอกาสเริ่มใหม่ สังคมใหม่เเต่ก็ยังปรับตัวไม่ได้ เราอยู่สังคมใหม่มา 6 เดือนเเล้ว ยังทำตัวไม่เเคร์ใคร ไม่สนใจใคร เพราะเราไม่กล้าเปิดใจ เดะทำตัวดีบ้าง ทำตัวเเย่บ้าง ตั้งเเต่ที่มาทำงานเราทำผิดพลาดเยอะมาก เเต่ที่เราผิด เพราะเราไม่รู้อะไรเลย พอเราเริ่มรู้ว่าทำตัวเเย่ ตั้งเเต่มาที่ทำงานใหม่ เราเลยรุ้สึกผิดมาก ไม่รุ้จะเริ่มยังไง จะพูดก็กลัวว่าจะอ้าง พอไม่พูดจะทำให้เห็น  ก็มีคนไม่ชอบ เเละเหมือนโดนเอาคืนด้วย เดะคนที่ทำงานดีกับเรามั่ง ไม่ดีกับเรามั่ง เราอยากจะออกงาน เเต่ก็กลัวพี่ที่พามาทำงานบอกล”รับไม่ได้หรอ ที่ทำกับคนอื่นเเบบไหน ก็ต้องโดนคืนเเบบนั้น“ ยอมรับเลยว่ารับความจริงเเทบไม่ได้ เพราะทำตัวเเย่มาก พอเราเริ่มทำตัวดี มันก้ยากเหลือเกิน คนเราไม่จำสิ่งที่ดีหรอก จะจำสิ่งที่พลาด มันก็ไม่ได้ยากเรื่องปรับตัว เเต่ยากที่เรารุ้สึกผิด เเต่พูดอะไรไม่ได้เลย เพราะไม่มีใครรับฟังหรือยอมรับเเล้ว เเต่ก็พยายามเข้าใจว่าต้องใช้เวลา เเต่ท้อเหลือเกิน เเต่คนก็มีคนเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง ไม่รุ้จะทำตัวยังไงให้รุ้สึกสำนึก นอกจากลาออกงาน เเต่เราพึ่งได้โบนัสปีใหม่ ก็กลัวเขาว่าเราอีก ได้เงิน เเล้วทำตัวเเย่ เเล้วก็ออก สุดท้ายเราก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย อยากเปลี่ยนเเปลงตัวเองมาก เเต่ยากเหลือเกิน เเค่คิดก็ท้อเเล้ว อยากกลับไปอยู่สังคมติดยา เเต่ก็ทำงาน เเค่ติดยาไปด้วย ทำงานไปด้วย เเต่ก็ไม่อยากทำให้คนรอบข้างเสียใจ เเต่เราคิดว่าเรามีความสุขมากกว่า การที่มาอยู่กับคนปกติ บ้างวันมีดี บ้างวันมีไม่ดี เราเข้าใจนะ เพราะเขาคือคนปกติ เเต่เราไม่ปกติ เลยรุ้สึกเเปลก ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไง

ปล.มันอาจจะดูสับสน งงๆหน่อย  เพราะขนาดเราพิมยังยาก ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน เราทำงานไกลบ้านด้วยครับ

ปล.2 เราอายุ 22 จบม.3 ทำงานตั้งเเต่อายุ 16  เราลองสารเสพติดมาทุกประเภทเเล้ว เเต่เงินเราหาเอง จนตอนนี่เราเลิกยามา เเต่ก็ยังทำงานอยู่ เเต่ทำงานเเทบไม่รุ่เรื่อง ก้ผิดบ้าง ถูกบ้าง จนเป็นท้อ ที่ผ่านมาตอนทำงาน เราก็เล่นยาบ้าง ทำงานออนไลน์