สวัสดีผู้อ่านกระทู้ทุกคนด้วยนะครับ กระทู้นี้ถูกตั้ง โดยความคิดของผมเอง ว่าจะเอายังไงดีกับชีวิต คือผมเรียนจบปริญญาตรี แต่โดนบังคับให้มาทำงานที่บ้าน ก่อนจะเข้าเนื้อหาขอเกริ่นก่อนละกันเนาะ ว่าครอบครัวผมเป็นครอบครัวคนจีนแบบกงสี ผมได้เงินอาทิตย์ละ 1,500 บาท แต่แลกมาด้วย ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง ไม่มีวันหยุด ทำงานตั้งแต่จันทร์ถึงวันอาทิตย์ แบบนี้ไปเรื่อยๆทุกสัปดาห์ ผมมีพี่สาวคนนึง ที่ถูกทิ้งให้อยู่กรุงเทพฯตัวคนเดียว เขาก็บอกกับผมว่า เรียนจบแล้วให้ออกมาหางานทำ ซึ่งหลายๆคน ก็พูด รวมถึง แม่ผมด้วย ว่าอยู่ที่บ้านต่อไป มันก็ไม่มีอนาคต ก็ต้องบอกเลยว่ามีตัวอย่างให้เห็นเพราะบ้านผมมีสมาชิกทั้งหมด 4 คน ผมเป็นน้องคนเล็กสุดของครอบครัว พี่สาวเป็นคนที่ 3 ที่เหลือเป็นผู้ชายหมดเลยครับ ซึ่งผมก็ทำงานมาตั้งแต่สมัยอนุบาล ตอนนั้น ก็ได้ยกกระดาษดับเบิ้ลเอ แล้วก็เช็คออเดอร์ที่ของมาส่งครับ มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่าผมเบื่อกับธุรกิจส่วนตัวมากเลย ไม่เข้าใจว่า เราจะทำงาน ไปเพื่ออะไร มีเงินก็กินข้าว แต่ไม่มีเวลาใช้ชีวิต ไม่มีเวลาออกไปเที่ยว ตื่นนอน ทำงาน กินข้าว ผมเคยทำงานพาร์ทไทม์นะ ก็ต้องยอมรับเลยว่า งานพาร์ทไทม์ มันสบายกว่าที่บ้านเยอะมากเลย เงินเยอะกว่า มีเวลาเลิกงานออกงาน มีวันหยุด เอาล่ะเกริ่นมามากพอแล้ว เข้าเนื้อหาเลยละกันว่าชีวิตวงจรในการทำงานของผมเนี่ยมันเป็นยังไง เอาจริงๆผมก็ตื่นประมาณเที่ยงนะครับ สิ่งหนึ่งที่ต้องทำก็คือ ไปทำธุระให้พ่อเช่น ไปธนาคาร ไปสรรพากร ส่วนเรื่องกินข้าวเนี่ย ก็ต้องบอกด้วยว่า หิวแค่ไหนก็ต้องทนครับ เพราะตอนเด็กเคยโดนด่ามา ตื่นนอน มีที่ไหนมากินข้าว ก็ต้องทำงานก่อน ค่อยกินข้าว เพราะฉะนั้นเนี่ยจะตื่นกี่โมงก็แล้วแต่ ข้าวจะได้กินจริงๆก็ 5-6 โมงครับมื้อเช้า หรือบางจังหวะ ได้ออกไปทำธุระข้างนอก นี่ถือว่าเป็นเวลาดีเลยครับที่จะได้แอบออกมากินข้าว แต่กินก็ต้องรีบๆนะ เพราะฉะนั้นน่ะ ผมรีบแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว จะให้เวลากินข้าวของผมเนี่ย แทบจะไม่ถึง 5 นาทีก็หมดจานแล้วครับ แฟนเห็นแฟนยังอึ้งเลย หรือบางวันก็อาจจะไปส่งของ คือบ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับ ขายส่งเครื่องเขียนนะครับ หลังจากนั้นส่งของเสร็จ ก็มีมาเปิดร้านขายไก่ทอด ซึ่งผมต้องไปคอยช่วยตั้งร้านส่งของจากบ้าน เช่นหม้อทอด หรือพวกของสดที่ต้องเอาไปเติม หลังจากนั้นตกเย็นมา ผมก็ต้องดูแลโรงแรมต่อ คุณไม่ต้องไปหาหรอกนะว่าโรงแรมที่ไหน ของผมเป็นโรงแรมเล็กๆ เพราะโรงแรมของผมเนี่ยมันไม่มีเวลาปิดเปิด ลูกค้ามันจะมาตี 1 ตี 2 ก็ยังได้ เพราะฉะนั้นผมอยู่ยาวยันตี 5 6 โมงประมาณนี้ ระหว่างนั้นก็มีทำ YouTube เป็นรายได้เสริม ของตัวเองครับ หรือบางวันก็อาจจะได้ไปทำความสะอาดห้องด้วย ถ้าแม่ไม่ได้ทำอ่านะ หรือถ้ามีลูกค้าเข้ามากะทันหันแล้วห้องมันไม่ว่างจริงๆ ผมก็ต้อง รีบไปเปลี่ยนผ้าปูทำความสะอาดห้องน้ำ อันนี้คร่าวๆ แต่เอาจริงๆก็บอกไม่ได้เลยนะครับว่า วันไหนทำอะไรบ้าง เพราะแต่ละวันเนี่ย อยู่ที่พ่อเป็นคนสั่งอย่างเดียวเลยครับ บางวันถ้างานมันน้อยผมก็ได้ทำเกี่ยวกับ ก่อสร้าง เอาโครงซีไลน์มายิง ทาสี ขึ้นหลังคา ซ่อมไอ้นั่นซ่อมไอ้นี่ สนิมเกาะตรงนั้นเกาะตรงนี้ คือถ้าคนมาอ่านอ่ะ ถ้าเป็นคนจีนเหมือนกัน คุณก็น่าจะเข้าใจว่า ว่างไม่ได้ ถ้าว่างต้องมีงานทำ ผมก็ไม่เข้าใจว่า คนนะไม่ใช่หุ่นยนต์ มันต้องทำ 24 ชั่วโมงขนาดนั้นเลยหรอ นั่นแหละครับคือธุรกิจคร่าวๆที่ผมทำ แต่ผมลืมบอกเลย ผมเรียนจบ ดิจิตอลมีเดีย ซึ่งทำงานเกี่ยวกับ กองถ่าย ตัดต่อ ช่างภาพอะไรประมาณนี้ครับ แล้วผมลืมบอก พี่อีก 2 คน ก็ทำงานที่บ้านนี่แหละครับ ธุรกิจบ้านผมจะไม่จ้างคนนอกเลย ทำกันเองหมดทุกอย่างครับ คร่าวๆก็ประมาณนี้ครับ ก็เลยไม่รู้ยังไงกับชีวิตดี แต่พูดตรงๆว่าผมโคตรเบื่อเลย ในหัวผมอ่ะ ผมอยากทำอะไรสักอย่าง แล้วติดคุกไปเลย เพราะอะไรรู้ไหม งานที่ผมอยู่บ้านเนี่ย ก็ไม่ต่างอะไรกับการติดคุกอ่ะ เผลอๆคุกอาจจะสบายกว่าด้วยซ้ำ เอาเป็นว่า ผมขอความคิดเห็นจากผู้อ่านกระทู้หน่อยนะครับ เพื่อประกอบการตัดสินใจว่าจะยังไงดี

ลืมบอกเลยครับกว่าจะมาไก่ทอด ผมไม่ได้ทำมาหลายอย่างแล้ว เพราะพ่อเป็นคนหาทุกอย่างมาให้ทำ ทำตั้งแต่ของหวาน ยันอาหารจานหลัก