สวัสดีครับ ขอเกริ่นสักนิดว่าปกติแล้วฉันมักจะทำตัวเป็นอินโทรเวิร์ทชอบหมกตัวอยู่แต่ในห้องมาหลายปี ช่วงหลังก็เริ่มมีไปเรียนตัดผม พอดีทางครูของแผนกที่สอนต้องไปทำกิจกรรมที่ต่างจังหวัด เลยได้วันหยุดยาว5วัน ตอนแรกก็กะจะนอนกลิ้งไปมาอยู่ในห้องจนถึงวันเปิดเรียน แต่แล้วก็มีความคิดนึงแว่บเข้ามา "ลองออกไปเที่ยวแล้วแวะตัดผมให้เด็กๆในพื้นที่ห่างไกลดีกว่า"🤔
   ว่าแล้วก็จัดกระเป๋ายัดเสื้อผ้ากับอุปกรณ์ตัดผมแบบพกพา แบกเป้ลุยเดี่ยว+หิ้วเต็นท์ไปรอรถเมล์ตั้งแต่ตี5 นั่งไปสถานีกลางบางซื่อ กะว่าฉันจะนั่งรถไฟชิลๆชมวิวสวยๆข้างทาง พอไปถึงเจ้าหน้าที่บอกถ้าจะไปกาญจนบุรีต้องไปนั่งรถไฟที่ฝั่งธน..เอ๊า!!😨 แล้วนี่ก็เลยเวลาที่รถไฟเที่ยวแรกออกไปแล้ว เที่ยวต่อไปต้องรอช่วงบ่าย..เอ๊า!!😨
ด้วยความที่ไม่ได้ออกทริปมาหลายปี เลยลืมอะไรแบบนี้ไปเลย แต่เรื่องแค่นี้หยุดฉันไม่ได้หรอก!
    นึกได้ว่าหมอชิตอยู่ไกล้ๆนี่เอง งั้นนั่งรถทัวร์ก็ได้ ว่าแล้วก็วิ่งออกไปขึ้นรถเมล์ข้างสถานีบางซื่อไปลงที่หมอชิต ตรงไปที่ช่องขายตั๋ว คนขายบอกรถเพิ่งออกไปตอน7โมง..เอ๊า!!😨 แล้วคนขายตั๋วก็บอกให้ลองไปดูท่ารถตู้ฝั่งตรงข้ามหมอชิต ได้วิ่งอีกละ พอมาถึงคนขายตั๋วตะโกนเหมือนรู้ว่าฉันจะไปกาญจนบุรี เหลือ2ที่นั่งสุดท้ายรถกำลังจะออก เออ..ได้ขึ้นรถซะที สรุปไปโดยรถตู้-ลงกาญจนบุรี แล้วต่อรถเมล์แดง-ลงสังขละ แล้วต่อรถตู้ไปลงตลาดแถวสะพานมอญอีกที


   มาถึงตลาดถนนคนเดินสังขละบุรีก็เกือบเย็นแล้วหาที่พักก่อน เลือกเอาในgoogle map เห็นมีอยู่ที่นึง400นิดๆ เดินไปเรื่อยๆเห็นด้านหน้าปิดหมดถามร้านค้าข้างๆก็ไม่รู้อย่างเดียว ลองเดินไปข้างๆร้านดู โอ้ว! เจอสาวสวยสองคนนั่งอยู่ในร้าน (น่าจะเป็นเจ้าของกับเพื่อนเค้านะ) เดินเข้าไปสอบถามและขอดูห้อง สรุปน้องเค้าใจดีให้ห้องเดี่ยวในราคาห้องรวมด้วยแฮะ เก็บของแล้วออกไปเดินเล่น แวะซื้อขนมไปฝากเด็กๆที่จะไปตัดผมให้ในวันพรุ่งนี้
ปล.ลืมถ่ายรูปห้องพัก ที่พักชื่อ"โอดี โฮสเทล" ห้องดีเกินราคา เจ้าของสวย-ใจดีและเป็นกันเอง😚

(หมูจุ่มไม้ละบาท รู้สึกเปลืองไม้แฮะ😅)


   ตื่นเช้าแวะสะพานมอญ ตักบาตรถ่ายรูป กินโจ๊กตามเทรนด์ ก่อนจะเช่ามอไซแว้นไปตัดผมให้เด็กๆ


   อยากบอกว่า กว่าจะถึงศูนย์การเรียนบ้านสายรุ้ง ฉันต้องขับอ้อมโลกไปหลายที่มาก ทั้งที่ปกติใช้เวลาราวๆ20นาทีจากที่พัก แต่ด้วยความเด๋อ ขับตามgpsมาเรื่อยๆ พอถึงพิกัดกลับเจอแต่ที่ดินว่างๆ เลยไปถามร้านค้าหน้าซอยว่าบ้านสายรุ้งของครูโทโมโกะอยู่ที่ใหน? เขาบอกเลยมาแล้วให้ย้อนกลับไปตรงสี่แยกเลี้ยวซ้ายเข้าไปพอถึงเนินให้เข้าซอยทางซ้าย พอขับไปก็หาไม่เจอเลยถามคนแถวนั้น ไปๆมาๆดันไปโผล่"บ้านทอฝัน"ที่คนงานกำลังก่อสร้างกันอยู่..เอ๊า!!😨

(ไม่ใช่ที่นี่เด้อ 😑👇)

   เลยโทรหาครูโทโมโกะ แกหัวเราะแล้วบอกว่าอยู่ที่เดิมไม่ได้ย้ายไปไหน ขับกลับไปก่อนถึงgpsเดิมจะผ่านโบสถ์คริสเตียน ไกล้ๆจะมีซอยเล็กๆมีป้ายเล็กๆเขียนบอกว่าเป็นบ้านสายรุ้ง
  กว่าจะมาถึงก็เที่ยงพอดี เด็กๆพักกินข้าว วันนี้มีก๋วยเตี๋ยว คุณครูชวนกินข้าวตามมารยาท และฉันที่เกรงใจแต่ก็อยากมีส่วนร่วมเลยไม่ปฏิเสธ😚


   หลังจากกินข้าวกันเสร็จก็เป็นเวลาพัก ได้เวลาแสดงฝีมือตัดผมของฉันแล้วล่ะ😎
   หลังจากได้คุยกันจึงทราบว่าครูที่นี่จะเป็นคนตัดผมให้นักเรียน วันที่ไปเด็กๆส่วนมากก็ตัดผมกันไปแล้วประมาณเดือนนึง มีเด็กที่ต้องตัดผมจริงๆอยู่สองคน แต่เด็กคนอื่นๆพอเห็นเพื่อนตัดผมก็อยากตัดบ้าง เข้ามาต่อคิวกันอีกเพียบ ครูเลยคัดให้เหลือ4-5คน ฉันก็เลยไถด้านข้างแล้วแต่งขอบให้นิดหน่อยพอให้ได้ตัดกันทุกคน หลังชาร์จปัตตาเลี่ยนช่วงเย็นก็มีตัดให้ครูผู้ชายด้วยนะ


ครูโทโมะโกะดูยุ่งๆทั้งวัน ฉันที่นั่งฟังครูสอนภาษาไทยสำเนียงญี่ปุ่น แล้วรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแฮะ😚


 ช่วงเย็นขณะที่เด็กๆเพิ่งเลิกเรียน เกิดไฟไหม้ที่คอกแพะจากการสุมไฟไล่ยุง ปกติมีคนเฝ้าแต่วันนี้คนเฝ้าทำธุระอีกที่หนึ่ง มาถึงไฟก็เริ่มลามแล้ว เด็กทุกคนต่างช่วยกันดับไฟ พวกเขาคว้าทุกอย่างที่ตักน้ำได้วิ่งมาช่วยกันสาดน้ำจนไฟดับ คราวนี้ไม่มีใครเป็นอะไร แต่คอกแพะวอดทั้งหลัง


   ช่วงค่ำหลังกินข้าวก็มีการทบทวนการบ้าน พูดคุยและสวดมนต์ก่อนเข้านอน และฉันที่กางเต็นท์นอนที่นี่ พอเช้าบอกลาครูและเด็กๆจากนั้นก็แว้น กลับไปที่ตลาดสังขละ คืนมอไซค์ที่เช่ามา แล้วขึ้นรถตู้ไปจุดหมายต่อไป


   ตอนแรกกะไว้ว่าจะไปต่อที่บ้านเด็กกำพร้าBamboo School แต่จังหวะเด็กไปทัศนศึกษา และกำลังมีแขกมาพักที่นั่นจำนวนมาก เลยเปลี่ยนเป็นมาตัดผมให้เด็กๆที่โรงเรียน ตชด.บ้านบ้องตี้ล่าง แล้วขอครูกับผอ.กางเต็นท์นอนที่อาคารอเนกประสงค์คืนนึง


   พอเช้าก็ล้างหน้าแปรงฟันเก็บเต็นท์มารอรถเมล์แดงที่ทางเข้าหน้าโรงเรียน เป้าหมายต่อไปคือหมู่บ้าน(ไม่มีชื่อ)ของชาวมอญ ที่อยู่ไกล้กับ เเพจังเกิลราฟท์ รีสอร์ทลอยน้ำ


   ตอนอยู่บนรถ มีน้องคนนึงได้ยินฉันถามเส้นทางกับคนขับ เขาเลยชวนให้ไปด้วยเพราะเขาบอกว่าจะมีญาติมารับแล้วผ่านไปหน้าทางเข้าหมู่บ้านพอดี
ฉันที่เป็นคนขี้ระแวงและระวังตัวอยู่เสมอ จึงตอบโอเค๊😆


   พอถึงทางเข้าหมู่บ้านก็เดินเข้าไปเรื่อยๆตามgps สักพักมีวัยรุ่นในหมู่บ้านแว้นผ่านมาเห็นฉันเดินอยู่เลยถามว่าจะไปไหน แล้วก็จบที่ได้ซ้อนท้ายมอไซเข้าหมู่บ้าน น้องเขาน่ารักมากอาสามาส่งแล้วยังไปตระเวนบอกเด็กๆในหมู่บ้านให้มาตัดผมด้วย แล้วขากลับยังอาสาออกมาส่งอีก👍


   ที่นี่มีเด็กไม่มาก ได้เด็กที่อยากตัดผมมา3คน ก่อนกลับเลยว่าจะแวะไปเดินเล่นที่รีสอร์ทลอยน้ำซะหน่อย เขาว่าสวยมาก😁



ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะครับ สวัสดีครับ