สวัสดีค่ะ เราอยู่บ้านเเฟนขายของกิจการที่บ้านเเฟนมา 5 ปีเเล้ว  โดนโคกสับสารพัด โดนหาว่าเอาเงินน่าร้านบ้างอะไรบ้าง  ทั้งๆที่พ่อเป็นคนอุ้บเงินตลอด เรารู้เเต่เราก็พูดไม่ได้ เเรกๆก็ได้หยุดตรงกับเเฟนวันอาทิตย์  ตอนนี้ก็โดนเลื่อนให้หยุดวันจันทร์ ขายของก็ได้เงินเดือน 8000 เเต่เเลกกับการที่อยู่บ้านเเฟนเเต่ไม้เสียค่าน้ำค่าไฟ ขายของเซลล์มาไม่มีใครรุ้เลย ต้องเป็นเราคนเดียวที่ต้องลิ้งค์ทุกอย่าง สั่งของ เช็คของ เรียงของขึ้นเช้ว จดของหมด กดบัตรร้าน  เราไม่สบายใจเเต่เราก็ทนมาได้ตั้ง 5 ปี เเต่เราว่ามันใกล้ถึงเวลาของเราเเล้ว  เเฟนเราสอบติดได้ลำดับที่ 11 ตอนนี้เรียกบรรจุไปเเล้ว 3 คน เหลืออิกเเค่ 7 คน 
อยู่ต่างจังหวัด  วันนี้เเม่เเฟนเดินมาถามเราว่า ถ้าเเฟนเราไปทำงานเราจะไปด้วยไหม  เรารีบตอบเเบบไม่คิดว่า ไปค่ะ เขาก็ถามเราต่อว่าไม่เป็นห่วงเเม่หรอ เราบอกเเม่ก็อยุ่กับพ่อไง  เเม่ตอบว่าไม่อยากอยากอยู่กับคนไม่ดี ทะเลาะกันทุกวัน 
เราคิดในใจ  (ก่อนน่านี้เขาไปเที่ยวด้วยกันในวันหยุดของเรา ) เรากลับไม่ได้หยุดตรงกับเเฟนเราเลย เราก็คิดนอยเหมือนกัน  ก็เป็น1 เหตุผลที่ทำไห้เราไม่อยากอยู่ที่บ้านนี้ถ้าเเฟนเราไปทำงานที่อื่น เราคิดว่าเราควรไปหางานทำเอาดีกว่า  ค นอ่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างค่ะ