เข้าเรื่องเลยน่ะ....คือ......เราอยู่บ้านเเฟนมาได้3ปีเเล้ว เราไม่ได้ช่วยเรื่องงานบ้าน เพราะน้องเเฟนมีหน้าที่นั้นตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้ว เเต่เรื่องห้องเรา เราเก็บตลอด ไม่เคยให้ใครมาช่วย เสื้อผ้าของเรากับเเฟน เราก็ซักให้ทั้งหมด ไม่เคยให้เเม่เเฟนมายุ่งเลย ส่วนเเฟนเรา เขาทำงานเช้ากลับเย็น ตอนเย็นก่อนเเฟนกลับบ้านเราก็เก็บห้องตลอด คือง่ายๆว่าเเฟนกลับมาเหนื่อยๆต้องได้นอนที่นอนสบายๆ พอเเฟนกับมาเราก็ซักเสื้อทำงานให้ทุกวัน ส่วนพวกเรื่องจานที่เรากินเเบบนี้เราก็ล้างของเราเเละของเเฟนนะคะ เเต่ของคนอื่นเราไม่ได้ล้าง เเต่ถ้าอย่างมันมีไม่มากนักเราก็ล้างที่มีอยู่ในกะละมัง กับข้าวเราก็เป็นคนทำให้คนในบ้าน ส่วนเวลาเราอยากกินอะไรเราก็ไปซื้อเอง หาทำกินเอง ไม่เคยให้ใครมาทำให้ ถ้าจะให้ไปซื้อเราก็จ้างตลอด น้ำในตู้เย็นเเม่เเฟนกลอกใว้ เวลาเราเอามากินเราก็กลอกของเราเเช่ใว้เหมือนเดิมตลอด ไม่เคยกินละวางทิ้งให้ใครมาตามเก็บ ส่วนตัวเรา เราทำงานอยู่ที่บ้านเพราะเเฟนไม่ให้ไปทำงานข้างนอก เราก็เลยรับจ้างเล็กๆน้อยๆ ได้วันละ100 เราก็เก็บไว้ให้เเฟนไปทำงานทุกวัน วันนึงเรากินเเค่5-10 เพราะเราชอบซื้อผักบุ้งมาผัดกิน เรากินง่าย เเละอีกอย่างนึง เราก็ไม่เคยทะเลาะกับคนในบ้านเลย  สรุปเเล้ว คุณคิดว่าเราเเย่มากไหม ที่เราไม่ได้ช่วยพวกงานบ้าน ถึงเราจะไม่ได้ทำ เเต่เราคิดว่าเรามาเป็นสะใภ้ไม่จำเป็นต้องทำถุกอย่าง เพราะลูกบ้านนี้มีตั้ง4-5คน  เเต่เราก็ทำหน้าที่ของเราโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาบอก เเละเราก็ไม่เคยให้คนในครอบครัวมารับผิดชอบเรื่องของเรากับเเฟน เราไม่เคยให้เเฟนไปขอเงินเเม่เขา จะ5-10 เราก็ไม่ให้ขอ ไม่รู้สิ เเต่เราไม่ชอบ คุณคิดว่าอย่างใรกับคำถาม