ผชที่ไม่รู้จักพอ:)ดีแบบนี้นี่เอง

สวัสดีจ้าาาา เราจะมาเล่าเรื่องความรักเราให้ฟัง โดยเฉพาะผญที่แอนตี้พวกผชน่าม่อ ผชที่ไม่รู้จักพอ ผชที่ยิ้ม ยิ้ม ให้หันมามีความคิดที่เป็นบวกกับพวกผชพวกนี้เเน่นอน😁
                     ก่อนอื่นเราต้องบอกเลยว่าเราเป็นผญที่เเอนตี้เเละเกลียดมากอีพวกผชที่ยิ้มไม่รักเดียวใจเดียว ที่ผ่านมาเห็นความรู้สึกผญเป็นของเล่นคุยไปทั่วเหมือนพวกผช-่านอะ อะเริ่มเล่าดีกว่า คือว่าเรารู้จักกับพี่ผญคนนึงนานเเล้ว นานๆก็คุยกันที พอมาวันนึงเขาทักแชทถามเราว่า เราโสดมั้ย เราก็บอกไปว่าโสด ทำไมหรอ พี่เขาก็บอกว่าน้องชายพี่อะชอบเรานะ(ก็เเฟนเราที่คบอยู่)ชอบมานานเเล้วตั้งเเต่ม.6เทอม2 (คือเเฟนเรากับเราอะรุ่นเดียวกัน ตอนนี้เราอยู่ปี2แล้ว) เราก็ตอบไปว่า หรอไรงี้ พี่เขาก็บอกว่า ให้น้องทักเรามาคุยได้ไหม อยากจีบเพราะมันชอบจริงมันบ่นให้พี่ฟังนานเเล้ว เราก็เลยบอกไปว่าชอบจริงหรอ เเล้วเเต่อยากคุยก็ทักมาก็คุยได้ (เราเป็นพวกที่เบื่อไอ้คำพูดว่าชอบมานานเเล้วคือเจอบ่อยอะ ยิ้มเลยเฉยๆเดค่หาคนมาอ้างให้ดูเเบบจริงจัง เเต่เราเเบบเฉยมากอะ) ผชคนนั้นก็ทักมาคุย ปรากฎว่ายิ้มคือคนที่เรียนรรเดียวกันชั้นเดียวกันเเต่คนละห้อง มันอยุ่ห้องท้าย เราอยุ่ห้องต้น ซึ่งมันเป็นนักบอลจ้าา (เออเราเกลียดพวกนักบอลจ้าเพราะกะล่อนเจ้าชู้ที่สุด) เราก็เลยเเบบคุยๆไปงั้นว่างก็ต้องไม่ว่างก็ตอบ เเบบไม่ได้ใส่ใจหน้าเฟสเรายังไม่ส่องเลยว่ามันเป็นใครอะไรยังไง รู้ว่าเป็นนักบอลเพราะเราเห็นที่รร.ไรเงี้ย ไม่ได้สนใจอะไร ก็คุยไป มันก็ขยันทักมาคุยทุกวันทุกเวลา เราไม่ตอบมันก้ให้พี่มาอ้อนเราให้เราตอบมา คุยไปคุยมาก็นานก็รู้สึกเเบบเอ้ยยิ้มคุยสนุกอะ เฮฮาตบมุขกันดี ดูเป็นห่วงเราไรงี้ ก็เริ่มหวั่นละ เพราะตอนนั้นเราโสดมานานคนคุยก็ยังไม่มีก็เริ่มคุยเริ่มตอบเร็วอะยิ่งหวั่นไหวไปอี๊ก เเต่พอมาวันนึงก็เริ่มรู้ว่าเขาไม่ได้คุยกับเราคนเดียวไม่ได้จริงใจกับเรา เพราะขณะที่เราคุยมันอีกเรื่อง เเต่เขาตอบอีกเรื่องเหมือนตอบผิดเเชท เลยเเบบตอนนั้นก็ยังไม่อะไรคุยต่อ..
                 ผ่านมาอีกสักพักก็เริ่มว่าเห้ยเริ่มไม่ใช่เพราะเหมือนว่าเราคุยเรื่องนึงอยุ่เขาตอบอีกเรื่องคือมันผิดเเชทบ่อยมากเเต่หนักสุดคือเขาถ่ายรูปส่งมาที่หอใครนี่แหละเเล้วพิมพ์มาว่าถึงเเล้วลงมาได้เเล้ว ซึ่งบอกได้เลยว่าตอนนั้นเราจุกมาก เพราะบอกเลยว่าเราก็มีใจให้เขาไปแล้วบางส่วนละ เเต่เจอเเบบนี้ช้อคเลย (มันคือรูปที่เขาขับรถไปรับหญิงอีกคน) เราเลยรู้สึกว่า อ้าวว!?เเล้วเรา บอกว่าชอบเรา บอกว่าจะจีบเราคือไรอะ คือมีหญิงอยู่เเล้วมาม่อเราทำใมอะ เราเลยเลิกคุยเลย บล็อคไปเลย..
                ผ่านมาเดือนสองเดือนพี่ผญก็ทักมาว่า เขาสำนึกผิดเขาขอโทษเขาขอแก้ตัวใหม่เขาชอบเราจริงๆปลดบล็อคเขาหน่อย เราก็ไม่ยอมจนพี่ผญตื้อเราจนเราเเบบใจอ่อนก็ปลดบล็อค เเล้วเขาก็ทักเรามาก็ขอโทษง้อนู้นนี่นั้นพูดทุกอย่างให้เราหายโกรธ จนเราหายแล้วก็คุยต่อความรุ้สึกก็เริ่มหลัลมาพอคุยไปคุยมาเขาก็ทำตัวเเบบเดิมอีก ตอบผิดเเชท อยุ่กับผญคนอื่นด้วยคุยเเชทกับเราด้วย เราก็เริ่มไม่โอเคเหมือนว่าเราเป็นตัวเลือกเลยเลิกคุย ผ่านไปเดือนสองเดือนเขาก็ทักมาคุยใหม่อีกเราก็ตอบตามมารยาทคุยไปคุยมาเขาก็หายไปมีหญิงอื่นเราก็ปลงเเล้วเเล้วก็ฟมดความรู้สึกชอบไปแล้ว ก็ตั้งใจกับตัวเองว่าถ้าเขาทักมาอีกจะไม่คุยไม่ตอบไม่ยุ่งเเล้ว บล็อคเลย(ช่วงจะเปิดเทอมเข้าปี1)
              ก็ผ่านมาเดือนสองเดือนช่วงปีใหม่พอดี ก็มีหนุ่มทักมาคุยกับเรา(แต่ที่ผ่านมาก็มีทักมาเรื่อยๆคุยที่เราคุยเกือบ10คนคุยเเบบเฉยๆไม่รู้สึกอะคุยๆหายๆไม่ชอบใคร)จนมีหนุ่มคนใหม่ทักมาเขาเป็นนักเรียนทหารเรือ หน้าออกลูกครึ่ง มีกล้ามบะเร่อ มีซิกเเกค สูงกว่าเรา จมูกโด่งคม แบบหล่ออะสเปคเราเลยเราชอบทหารด้วยเราก็คุยกันผ่านมาเดือนมีใจให้กันเที่ยวด้วยกันเเบบชอบกันทั้งคู่เเล้วก็คุยกันเหมือนเเฟน คุยจนที่บ้านเขารู้จักเราพอทีนี้เขาต้องไปออกเรือซึ่งมันจะไม่ได้คุยกันเป็นเดือน เราก็รอเขาบางทีคิดถึงจนร้องไห้ เเต่ให้ช่วงที่เรากับทหารห่างกันไม่ได้คุยกัน พี่ผญก็ทักมาหาเราอีกถามอีกว่าเรามีใครใหม่ยัง เราก็บอกมีใหม่แล้ว เขาก็บอกว่าว้าาสงสารน้องพี่จัง พึ่งมาสำนึกผิดในวันที่สาย เราก็บอกพี่เขาไปว่าเลิกพูดถึงเขาสักทีเราเกลียดเขา พี่ผญก็บอกว่าขอโอกาสให้น้องพี่ไม่ได้หรอเป็นเพื่อนกันก็ได้ คุยเป็นเพื่อนเขาอยากคุยกับเราเเต่ไม่รู้จะติดต่อเรายังไง พี่เขาก็ตื้อๆๆ เราก็เลยบอกไปว่าได้ จะปลดบล็อคให้แต่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องทักมา พอเราปลดเราก็ทักมา(ตอนนั้นทหารไปออกเรือ) ก็มาง้อเราทุกอย่า มาหาเราถึงที่มอมาเฝ้ารอให้เราออกไปเพื่อที่จะง้อเราเเต่อะไปลงพื้นที่อีกจ.นึง เราก็มาเเต่เช้าจนเย้นเขาก็กลับไป เราดูใจร้ายเนอะที่ไม่ได้บอกเขา เขาก็พยายามง้อทุกอย่าง ขับรถมาง้อ(เขากับเราอยุ่คนละจังหวัด)
                          จนวันนึงเรากับเขาได้เจอกัน เขาก็ง้อเรา ณ ตอนนั้นเราใจแข็งด่าเขาอย่างเดียวด่าเดล้วก็บอกคำเดิมๆว่าเรามีคนใหม่แล้วไม่กลับไปแน่นอนและไม่มีทางกลับไป แล้วก็ด่าจนเขารู้สึกผิดที่ไม่เลือกเราที่ทิ้งเราไปจีบคนใหม่เพราะเขาคิดว่าเราไม่ชอบเขา เขาก็ปล่อยโฮร้องไห้จนไม่มีคำว่าผชอยู่เลยร้องไห้หนักมากร้องต่อหน้าเราเลย เราก็ด่าเขาต่อก็พูดคำเดิมๆตอกย้ำเขา มีคนใหม่ๆม่กลับไปรักคนใหม่แล้วก็เลิกยุ่งกับเราด้วย เขาก็ยิ่งร้องจนเขาพูดออกมาว่า เขาไม่เคยร้องไห้ให้ผญเลยนอกจากแม่เเละก็ไม่เคยร้องให้ต่อหน้าให้ใครต้องมาเห็นน้ำตาเขาเลย แต่ที่เขาร้องไห้ให้เราเพราะเขาไม่อยากเสียเราไปเขาสำนึกผิดจริงๆ  พอเขาบอกมางี้ขนลุกแล้วน้ำตาคลอเลยเเต่เราก็ฮึบไว้(ในใจก็ไม่อยากจะเชื่อรำดูดเขาเเล้ว) เขาก็บอกว่าจะไม่กลับไปหาเขาจริงหรอ เราก็บอกใช่ พอแล้วเราเกลียดเขาเลิกยุ่งกับเรา เขาก็บอกว่าอย่างงั้นเขาขอเวลาได้มั้ยขอแค่อาทิตย์เดียวให้เขาทำทุกอย่างให้เรา ง้อเรา ถ่ายโทษ พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาอะรักเราเเล้วพร้อมจะดูแลเรา ถ้า1อาทิตย์มันทำให้เราใจอ่อนไม่ได้เขาสัญญาจะเลิกยุ่งกับเราเลย เราเลยงั้นโอเคเพราะเรามั่นใจว่าไม่มีทางกลับไปเราใจเเข็ง เราชอบทหาร เเต่ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรากับลังจะสอบคือตอนนั้นทุกอย่างเปลี่ยนในขณะที่ทหารออกเรือเขาได้โทรหาเรา เขางี่เง่าขึ้น เอาเเต่ใจ เราจะอ่านหนังสือก็ไม่ให้เราอ่าน เราจะเข้าสอบละเขาก็ไม่ให้เราอ่านให้เราคุยกับเขา งี่เง่าสุดอะ พอเราขออ่านหนังสือทหารก็บอกว่าให้คุยก่อนเราบอกว่าเราจะสอบเเลเวเขาก้ให้อราคุย หาว่าเราเปลี่ยนไปนู้นนี่แค่เราขออ่านหนังสือ ในขณะที่อื่นคนที่ง้อเราเขาบอกให้เราตั้งใจอ่านเขาจะรอเราอ่านเสริจว่าให้บอก ให้กำลังใจเเล้วก็ให้เราพักสายตาบ้าง ขับรถจากอีกจังหวัดเพื่อเอาขนมมาให้จะได้กินตอนอ่านหนังสือให้เสร้จขับรถกลับ กือคืออีกฝั่งเริ่มเผยตัวตนจริง อีกฝั่งพยายามพิสูจน์ให้เรากลับไป
                            ......... เเต่สุดท้ายเราใจอ่อนเลือกกลับไปหาคนที่ทำให้เราเสียใจ เพราะว่าเราๆม่ชอบคนที่ชอบประชดงี้เง่าเอาเเต่ใจอยุ่ไปก็อึดอัด เเต่เขาเป็นฝ่ายที่ทำให้เราสบายใจ เขายอมพิสูจน์ให้เราเห็นได้จริงว่าเขารักเราอยากให้เรากลับไป เขาเลิกนิสัยความเป็นผชไม่พอเพราะเรา เขาเลิกคัยกับผญคนอื่นทุกคนเขาเลิกที่จะชอบไปกินเหล้าดึกๆกับรุ่นพี่เพราะเรา เขาทำให้เราเห็นว่าเขาทำได้จริง เขามีความคิดเป็นใหญ่ถึงแม้เขาจะอายุเท่าเรา ทุกครั้งที่ทะเลาะกันถึงเเม่ดราจะผิดเขาขะเป็นฝ่ายง้อฝ่ายขอโทษเราทุกครั้งเขาจะไม่ปล่อยให้ทะเลาะข้ามวันต้องดีกันตอนนั้น  เเละทุกครั้งที่เราทะเลาะเราบอกเลิกเขาจะร้องไห้ตลอดร้องไห้ฟุมฟายไม่อยากเสียเราไปแล้วเขาก็จะไม่ยอมเลิกเขาก็จะกลายเป็นคนสอนเราเองสอนให้เราคิดได้ เขาเสียสละให้เราได้ทุกเรื่อง เวลาเรากินอะไรพวกก๋วยเตี๊ยวเราชอบปรุงเปรี้ยวเผ็ดเรากินไม่ได้เขาก็จะเอาถ้วยเขามาให้เราเเล้วเขาก็กินถ้วยเราทั้งๆที่เขาไม่ชอบเปรี้ยว เวลาเราใส่คัชชูมันกัดเท้าเขาก็ให้เราใส่รองเท้าเขา เขาก็เดินเท้าเปล่า เเถมถือรองเท้าให้โดยที่ไม่อายใคร เวลาไปไหนมาไห้เขาก้จะสะพานกระเป๋าให้ถือของให้ จ่ายให้เขาไม่ได้รวยเเต่เขาจะเก็บเงินซื้อของให้เรา ในขณะที่เราไม่ต้องทำไรเพื่อเขาไม่ต้องซื้ออะไรเลย  เขาจำได้อะไรที่เป็นเราในขณะที่เรายังจำไม่ได้ เวลาไปไหนเเเดดออกเขาจะบังเเดดให้ ทั้งที่เขาก็ร้อนตัวเเดงเวลาอยู่กับเขาเขาทำให้เรารู้สึกเหมือนเด็กรู้สึกแบอุ่นทุกครั้ง จนตอนนี้ปีกว่าๆแล้วความเสมอต้นเสมอปลายของเขายังคนเคงเดิมตอนเเรกเป็นยังไงตอนนี้เป็นยังงั้น คือเรายังคิดไม่ออกเลยว่าถ้าวันนั้นเราไม่เลือกเขาไม่ให้โอกาสเขาเราจะได้เจอคนเเบบนี้มั้ย...
ปล. เราอยากให้ผญทุกคนที่เเอนตี้ผชเเบบนี้ลองเปลี่ยนความคิดใหม่ดูนะคะ อาจจะเจอคนเเบบเราก็ได้😊
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่