ตามหัวข้อเลยค่ะ เมื่อวานที่ผ่านมามีข่าวว่าเด็กนักเรียนสองคนถูกเด็กช่างทำร้ายจนเสียชีวิต แล้วที่เกิดเหตุดันอยู่ในย่านที่เราอาศัยอยู่ ซึ่งวันนั้นเวลาประมาณ 22:30 น. เรากำลังกลับบ้านพอดี โดยปกติเราจะเดินกลับค่ะ เพราะเวลานี้ไม่ค่อยมีรถโดยสารประจำทางแล้ว แต่เดินมาได้ครึ่งทางจู่ๆก็มีความรู้สึกว่าไม่อยากเดินต่อ เราเลยโทรให้พ่อขับรถมารับ พอถึงบ้านสักพักฝนก็เริ่มตก ไม่นานพี่ชายก็ขับรถกลับมาบ้านพอดี พี่ชายเล่าให้ฟังว่าไปดูรุ่นน้องที่โดนทำร้ายกับโดนแทงอยู่ในซอยระแวกนั้นมา แม่เราก็ถามว่าใคร แต่พี่ชายบอกว่าเป็นรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาเรียนในโรงเรียนที่เรากับพี่ชายเคยเรียนมาก่อน ฟังไปฟังมาก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ มีความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าปกติ หลายคนอาจจะคิดว่าเราเป็นคนสอดรู้สอดเห็นหรือเปล่า ก็ยอมรับแหละค่ะว่ามีบ้าง แต่ถ้าไม่ใช่คนที่เรารู้จักหรือเคยเห็นผ่านๆมาก่อนก็คงแค่ฟังเฉยๆ จะไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่ น่าแปลกที่ครั้งนี้คือไม่สามารถฟังเฉยๆได้จริงๆ ยิ่งพอได้รู้ว่าตรงที่น้องเสียชีวิตมันคือทางที่เราต้องเดินผ่านเวลากลับบ้าน เลยมีความรู้สึกว่าถ้าเราเลือกที่จะเดินกลับ ไม่ให้พ่อมารับ (ทางที่พ่อขับรถมารับจะไปออกอีกทาง) จะพอช่วยอะไรน้องได้บ้างไหม พี่ชายยังบอกอีกว่าตอนที่น้องเสียชีวิตฝนก็ตกพอดี ซึ่งเราก็ถึงบ้านพอดีเหมือนกัน เราพยายามหารูปน้องมาดู พอเจอแล้วก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมีความผูกพันเข้าไปอีก มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ตอนนี้ก็ยังรู้สึกอยู่ เข้าไปส่องเฟซบุ๊กน้องกับคนใกล้ตัวน้องบ่อยมาก อยากรู้ความคืบหน้าทั้งเรื่องคดีแล้วก็พิธีกรรม แล้วก็อยากไปดูงานศพอยากไปช่วยอยากไปเห็นกับตาอะไรประมาณนี้ด้วยอะค่ะ เราพยายามจะคิดว่าที่รู้สึกแบบนี้อาจจะเป็นเพราะสงสารน้อง เป็นเพราะรู้ว่าน้องเสียชีวิตยังไง จะเจ็บปวดทรมานแค่ไหนหรือเปล่า มันหยุดคิดไม่ได้เลยค่ะ มันมากกว่าความสงสาร มันหน่วงจนอยากจะร้องไห้ยังไงยังงั้น ทั้งที่ไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน หรืออาจจะเคยเห็นแต่ต่างคนต่างไม่รู้จักกัน อยากรู้ว่าเพื่อนๆเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ แนะนำหน่อยได้ไหมว่าควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง