อายุ18ปี ตอนนี้เรียนอยู่ม.6 เป็นเด็กนักเรียนที่ใช้ชีวิตทั่วไปเหมือนคนอื่นต่างที่ ผมทำงานPart-time มาตั้งแต่15 จนถึงตอนนี้ เงินที่ผมได้มาก็ใช้จ่ายไปรร.ทุกวันครับไม่มีเหลือเก็บ ชีวิตผมไม่มีอะไรเลยครับเหมือนล่องลอยไปวันๆ เป้าหมายมีแต่ผมทำไม่เคยสำเร็จ ทะเลาะกับพ่อเขาก็ด่าว่าผมบ้างว่าอยู่บ้านไม่ได้ให้อยู่ฟรีๆผมไม่คิดเลยเขาจะพูดแบบนี้ [ผมไม่ได้ขอให้คุณทำให้ผมเกิดมาแต่คุณทำให้ผมเกิดมาเอง] เขาไม่อยากดูแลทำกับผมเป็นภาระทั้งที่ผมใช้เงินตัวเองจากการทำงาน ไม่เคยขอ ดังนั้นจะมาให้ผมไปตายผมไม่ไปผมเกิดมาแล้วแม้จะเลือกไม่ได้ผมก็ต้องรักตัวเองที่สุด  แม่ผมเป็นคนที่เข้าใจผมทุกอย่าง เขาเป็นหนี้เยอะเพราะอาจไปกู้เงินคนอื่นมาใช้จ่ายในครอบครัวพ่อก็ไม่เคยซื้อของเข้าบ้านเลยไม่รู้เลยว่าของราคาแพงมาก ส่วนพ่อที่กินเหล้าเมาก็อาละวาดด่าแม่ว่าทำไมไม่มีเงินเหลือ ผมนอนฟังก็ชินแล้วครับจนตอนนี้ผมอยากจะหนี้ไปให้ไกล จนผมไม่อยากเรียนต่อแล้วครับค่าเทอมผมก็ต้องหาเอง เพราะถ้าพ่อจะจ่ายเขาก็ทำเหมือนเสียดายเงิน พ่อผมชอบซื้อที่ดินซื้อได้ทุกอย่างยกเว้นจ่ายค่าอะไรให้กับลูก ผมเคยพูดเรื่องนี้แล้วแต่เขาไม่สนใจ เมาก็อาละวาดพอหายเมาก็เงียบลืมทุกอย่างที่ตัวเองด่า ชีวิตนี้ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไงแต่ผมที่ไม่เคยโดนพ่อสนใจเลยซักนิด ผมไปทำงานก็ต้องเดินไป ตอนกลับก็เรียกแอปบ้าง ทั้งที่ที่บ้านมีรถ3คัน แต่กลับไม่เคยมารับมาส่งเลย ผมขอจะขับไปเองก็ไม่ให้  ตอนนี้ผมเหมือนล่องลอยไปกับบรรยากาศปล่อยให้อนาคตมันไหลไปตามกาลเวลาของมันแล้วครับ ถ้าผมมีลูกผมจะดูแลเขาเป็นอย่างดีไม่ลำบากไม่ด่า ผมมีความสุขที่ได้เจอคนอื่น มากกว่าคนในครอบครัวเสียอีก