เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านกระทู้มากๆค่ะ เห็นคนอื่นมักเขียนระบายเลยอยากลองทำบ้าง เผื่อมันจะให้ตัวเราในตอนนี้รู้สึกดีขึ้นสักนิดก็ยังดี..

พ่อเราเป็นพ่อที่ดีค่ะ เวลาอยากได้อะไรก็มักจะซื้อให้เรา เช่น ข้าว เกม เครื่องเขียน และเรารู้ว่าพ่อรักเรา และเราก็รักท่านมากๆ

แต่สิ่งที่เราบอกไปเหมือนจะเป็นแค่อดีตค่ะ ตอนนี้พ่อเราปล่อยตัวสุดๆ ท่านสูบบุหรี่ไฟฟ้าค่ะ แต่มันไม่ใช่อันเล็กๆนะคะ เป็นอันใหญ่ๆซึ่งเราอธิบายได้แค่ว่าปริมาณมันเยอะและแสบมากจนคันจมูกทุกวัน เรามีเลือดกำเดามากขึ้น เหมือนจมูกเราจะอ่อนแอขึ้นเยอะค่ะ แถมพ่อยังสูบวันละหลายรอบค่ะ
เราถามว่าทำไมท่านถึงสูบ เลิกไม่ได้เหรอ ท่านก็ตอบเรานะคะ แต่เหมือนจะโกหกมากกว่า
พ่อบอกเราว่าพ่ออยากเลิกบุหรี่มวน เลยหันมาสูบบุหรี่ไฟฟ้า..อันนี้พอเข้าใจได้นะคะ ตอนแรกก็คิดว่ามันดีต่อพ่อแต่หลังๆนี่เริ่มจะไม่ใช่ ถ้าอยากเลิกจริงๆเราคิดว่าควรสูบในปริมาณที่น้อยๆ ไม่ใช่สูบทั้งวันทั้งคืนจนคนอื่นรำคาญค่ะ แม่เราเองก็เหมือนจะไม่ชอบพ่อที่วันๆเอาแต่นั่งเล่นเกมแล้วไอค่อกแค่กตลอด เพราะสูบเยอะไปนั่นแหละลำคอพ่อเราจึงไม่ดีแต่ก็ไม่หยุด..
เมื่อก่อนตอนเด็กๆถ้ามีเราอยู่ด้วยพ่อจะไม่สูบนะคะ แต่เหมือนช่วงนี้ท่านไม่ค่อยให้เกียรติเราเลย สูบต่อหน้าจังๆ บอกให้เลิกสูบตอนเราอยู่ก็เหมือนจะฟังแต่ก็ทำเหมือนเดิม จนเราเอือมระอาและแอบไปร้องไห้คนเดียวหลายครั้ง
พ่อเราชอบรำคาญเราด้วยค่ะ บางทีเราอาจจะบ่นมากไปในบ้างครั้ง เราเลยไปถามเพื่อนใกล้ตัวค่ะว่ามีพ่อสูบบุหรี่ไหม ซึ่งปัญหาแต่ละบ้านจะไม่เหมือนกันค่ะ พ่อบางคนก็ชอบด่า พ่อบางคนก็สูบบุหรี่มวน ส่วนบางคนไม่มีพ่ออยู่ด้วยค่ะ
พอเราได้ยินเรื่องของคนอื่นก็เริ่มกลับมาฉุกคิดว่าเรื่องของเรามันเล็กน้อยมากค่ะ
ความจริงเราอยากจะขังตัวเองไว้ในห้องด้วยซ้ำค่ะ ถ้าไม่ติดที่ว่าพี่ชายเราก็สูบเหมือนกัน
555555555สูบทั้งบ้าน จะบ้า
พ่อแม่เราปล่อยให้พี่เราสูบด้วยนะ อยากรู้จริงๆว่าไม่มีวิธีระบายความเครียดที่ดีกว่านี้แล้วเหรอ

เฮ้อออ เรารู้ค่ะว่าครอบครัวเราก็เป็นครอบครัวที่รักกันดีนะคะ ดีกว่าครอบครัวอื่นเยอะ อย่างน้อยก็ออกไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ แต่ก็นั่นแหละ พ่อของเราใช้ชีวิตเหมือนอยากไปเร็วๆจากโลกนี้ยังไงก็ไม่รู้..บางครั้งก็ลองทำความเข้าใจพ่อดูว่าทำไมถึงชอบสูบบุหรี่ จากการสังเกตุของเราเราคิดว่าพ่ออาจจะเศร้าค่ะ เลยสูบบ่อยจนติดไปแล้ว
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาทำร้ายคนอื่นด้วยการสูบป่ะคะ TT

บางทีก็คิดว่าการออกไปอยู่คนเดียวคงจะดีกว่า ถึงจะรู้ว่ามันโคตรจะยากเลยก็เถอะ

แต่เราชื่นชมย่าของเรานะคะ ท่านรักษาสุขภาพ กินผักกับอาหารจืด และทำงานด้วยความขยันทุกวัน แถมยังต้มไข่มาให้เรากินทุกเช้าอีก

แต่เราคิดว่าย่านี่แหละค่ะที่ทำให้พ่อเราเศร้า ไม่รู้สิคะ ย่าคือแม่ของพ่อ และยังทำงานในร้านเดียวกัน พ่อเราเองก็ขึ้นเสียงใส่ย่าบ่อยๆ เซนส์มันบอกน่ะค่ะ ว่าอยู่ด้วยกันตั้งขนาดนั้นทำไมถึงต้องขึ้นเสียงใส่

ย่าเราเป็นคนดีนะคะ ถ้าไม่เว้นเรื่องชอบเข้ามาบ่นเราในห้องบ่อยๆ กับทำอาหารไม่อร่อย เราเลยลองสบโอกาสไปถามพ่อว่าอดีตท่านเปนอย่างไร

เราคิดว่ามันน่าทึ่งดีค่ะ พ่อเราใช้ชีวิตดูยากจนกว่าปัจจุบันมาก เพราะปู่(พ่อของพ่อ)กับย่า(แม่ของพ่อ)แยกกันอยู่เนื่องจากปู่เราเกเรและมีเมียหลายคนค่ะ พ่อเราเลยต้องอยู่บ้านย่าและไปโรงเรียนแบบเสื้อขาดก็เย็บไรงี้อะค่ะ คิดแล้วก็ตลกดี เคยได้ยินว่าอยู่ในย่านคลองเตยกับแม่ด้วยค่ะ ขอท้าวความก่อนนะคะว่าตอนมอสามพ่อเราเรียนกรุงเทพแต่บ้านอยู่จังหวัดอื่น ไม่รู้เหมือนกันว่าไปเรียนที่นั่นได้ไง อาจจะเพราะย่าย้ายไปกรุงเทพค่ะ ปกติพ่อเราก็เปลี่ยนโรงเรียนตลอดอยู่แล้ว
พ่อเรียนโรงเรียนเดียวกับแม่แล้วทำแม่ท้องเลยลาออกมาหางานทำเลี้ยงดูพี่ของเรา
จากนั้นก็ย้ายกลับมาที่บ้านเกิด
ซับซ้อนนนนนนนมากค่ะ อดีตพ่อเรารันทดมาก มากจนเราคิดค่ะว่าใช้ชีวิตมาตั้งขนาดนั้น ทำไมถึงทำตัวเหมือนคนไม่มีแรงจูงใจในการใช้ชีวิต..อาจจะเพราะพ่อเราไม่มีเพื่อนด้วยก็ได้ อืมมม

เอาเถอะ ระบายเสร็จแล้ว สบายใจ มาร่วมแชร์ประสบการ์ณแย่ๆได้นะคะ จะได้จิตใจปลอดโปร่ง595859 พูดถึงความปลอดโปร่ง ก็อย่าลืมนั่งทำสมาธิกันด้วยนะคะ นี่คิดว่ามันช่วยได้มากจริงๆสำหรับคนที่จิตใจมีแต่น้องเศร้าซึม❤️‍🩹

ถ้าพ่อเรามาเห็นกระทู้นี้ก็ดีนะคะ ปกติเวลาเราร้องไห้พ่อเรามักจะชักสีหน้าตลอด จะได้เข้าใจความรู้สึกเราบ้างว่าเราคิดมากขนาดไหน ดูแลสุขภาพบ้างเถอะค่ะพ่อ ตีห้าแล้วพ่อยังไม่นอนอีก เฮ้ออออออรอบที่ล้าน