บัดนั้น ประสันตาแสนกลคนขยัน  
ทำตกใจทูลองค์พระทรงธรรม์ ข้าสำคัญมั่นคงอยู่ดงนี้  
ด้วยช้างบาทย่างทีสะเทิน เดินเกินตำบลมาพ้นที่  
เขาว่าดงหน้าก็ยังมี จึงจะชี้ทูลเชิญให้ทัศนา  
 
๏ เมื่อนั้น พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา  
ยิ้มพลางทางตอบวาจา ปดเล่นต่อหน้าไม่อายใจ  
ครั้นซักไซ้ไล่หาความจริง ยังกลอกกลิ้งกลับลวงไปใหม่  
ชอบผลักให้พลัดตกลงไป คนอะไรเช่นนี้ก็ยังมี  
 
๏ ว่าพลางทางชมคณานก โผนผกจับไม้อึงมี่  
เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี เหมือนวันพี่จากสามสุดามา  
นางนวลจับนางนวลนอน เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา  
จากพรากจับจากจำนรรจา เหมือนจากนางสะการะวาตี  
แขกเต้าจับเต่าร้างร้อง เหมือนร้างน้องมาหยารัศมี  
นกแก้วจับแก้วพาที เหมือนแก้วพี่ทั้งสามสั่งความมา  
ตระเวนไพรร่อนร้องตระเวนไพร เหมือนเวรใดให้นิราศเสน่หา  
เค้าโมงจับโมงอยู่เอกา เหมือนพี่นับโมงมาที่ไกลนาง  
คับแคจับแคสันโดษเดี่ยว เหมือนเปล่าเปลี่ยวคับใจในไพรกว้า  
ชมวิหคนกไม้ไปตามทาง คะนึงนางพลางรีบโยธี  
 
๏ แรมร้อนผ่อนพักมาหลายวัน ถึงทางร่วมกุเรปันกรุงศรี  
พบทัพกะหรัดติปาตี ภูมีให้หยุดโยธา