เป็นตอนที่่ท้าวกุเรปันมีราชสารถึงอิเหนาและระตูหมันหยา ค่ะ เป็นช่วงที่กะหรัดตะปาตีกำลังแต่งตัวเตรียมไปเข้าเฝ้าท้าวกุเรปัน เพื่อนำทัพออกไปสมทบกับอิเหนา เรามีวรรคหนึ่งที่ไม่เข้าใจ คือวรรค 'สอดใส่พระองค์

บัดนั้น ประสันตาแสนกลคนขยัน   ทำตกใจทูลองค์พระทรงธรรม์ ข้าสำคัญมั่นคงอยู่ดงนี้   ด้วยช้างบาทย่างทีสะเทิน เดินเกินตำบลมาพ้นที่   เขาว่าดงหน้าก็ยังมี จึงจะชี้ทูลเชิญให้ทัศน

ข้าจึงทูลสนองพจมานพระนัดดาจะทำการแก้ตัวก่อนเสร็จศึกจึงจะบทจรพระมิได้ตอบคำว่าขานมาเฝ้าภูธรธิบดี) ตรัสแต่กิจการกรุงศรีแต่ดูพระกิริยาพาทีเหมือนจะเคลื่อนคลายที่โกรธา ฯ ๔ คำฯ •เมื่อนั้น

เมื่อกระหรัดตะปาตีเห็นอิเหนาก็ดีใจ จึงเข้าไปบอกอิเหนาว่าท้าวกุเรปันให้ตนคุมทหารมาสมทบกับทัพของอิเหนา เพื่อไปช่วยกรุงดาหารบกับข้าศึก ที่ยกทัพมาหยุดรอใกล้กรุงดาหาได้หลายวันแล้ว จึงชวนให้อิเหนารีบยกทัพต่

อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง ว่าพลาง/ทางชม/คณานก โผนผก/จับไม้/อึงมี่ เบญจวรรณ/จับวัลย์/ชาลี เหมือนวันพี่/ไกลสาม/สุดามา นางนวล/จับนาง/นวลนอน เหมือนพี่แนบ/นวลสมร/จินตะหรา จากพราก*/จับจา

จึงประนมก้มเกล้าเคารพ   ทูลพระองค์ทรงภพนาถา ข้าไปได้ถวายสารา     ท้าวดาหาทราบสิ้นทุกประการ ตรัสขาดว่าราชบุตรี     จรกาธิบดีมากล่าวขาน พระยกให้ได้กำหนดนัดงาน&nbs