เมื่อกระหรัดตะปาตีเห็นอิเหนาก็ดีใจ จึงเข้าไปบอกอิเหนาว่าท้าวกุเรปันให้ตนคุมทหารมาสมทบกับทัพของอิเหนา เพื่อไปช่วยกรุงดาหารบกับข้าศึก ที่ยกทัพมาหยุดรอใกล้กรุงดาหาได้หลายวันแล้ว
จึงชวนให้อิเหนารีบยกทัพต่อไปฝ่ายอิเหนาก็บอกว่าตัวเองนั้นก็ร้อนใจ แต่ทางที่จะยกทัพไปนั้นไกลกว่าทางที่มาจากกุเรปัน อิเหนากับกะหรัดตะปาตีจึงจัดทัพรวมกัน แล้วรีบยกทัพไปกรุงดาหาเมื่อถึงชายทุ่งของกรุงดาหา ก็ได้หยุดทัพตั้งที่พักในบริเวณที่มีชัยภูมิที่ดี แล้วจึงสั่งให้ตำมะหงงเข้าไปชี้แจงแก่ท้าวดาหาเพื่อไม่ให้ท่านขุ่นเคืองใจเมื่อตำมะหงงรับคำสั่งแล้วจึงถวายบังคมลา และขึ้นขี่ม้าไปอย่างรวดเร็วเมื่อเข้ากรุงดาหา ตำมะหงงได้แจ้งข่าวแก่ยาสาว่า อิเหนายกทัพมาพร้อมกับกะหรัดตะปาตี เพื่อมาช่วยกรุงดาหา จึงขอให้ยาสาช่วยพาตนไปเข้าเฝ้าท้าวดาหาเพื่อกราบทูลเมื่อยาสาได้ยินก็ดีใจ จึงรีบพาตำมะหงงไปเข้าเฝ้าท้าวดาหาที่ท้องพระโรงยาสาเข้าไปไหว้แล้วกราบทูลท้าวดาหาว่า ตอนนี้อิเหนาและกะหรัดตะปาตีได้ยกทัพมาตั้งอยู่ที่ชายแดนกรุงดาหา และได้ให้ตำมะหงงมาเข้าเฝ้าพระองค์ (ท้าวดาหา)เมื่อท้าวดาหาได้ฟังว่า อิเหนามาช่วยรบก็ทรงดีใจ เพราะ อิเหนาเก่งกาจ จึงคิดว่ากรุงดาหาคงจะไม่ตกอยู่ในอันตรายแล้ว แต่พระองค์ก็ไม่ได้แสดงออกถึงความดีใจให้ผู้อื่นทราบ และได้ให้ตำมะหงงไปขอบใจอิเหนาและเชิญเข้ามาพักทัพในเมืองเมื่อตำมะหงงได้ฟังคำของท้าวดาหาแล้ว จึงตอบกลับไปว่า อิเหนาได้ให้ตนบอกท้าวดาหาว่า ด้วยที่ตนเอง (อิเหนา) นั้นมีความผิดอยู่มาก จึงจะขอทำการช่วยรบให้สำเร็จก่อน ถึงจะเข้ามากราบพระองค์เมื่อท้าวดาหาได้ฟังคำตำมะหงงก็ไม่ได้ตอบอะไร แล้วหันหน้าไปถามสุหรานากงว่าจะอยู่ในเมืองหรือจะออกไปช่วยอิเหนากับกะหรัดตะปาตีรบเมื่อสุหรานากงได้ฟังคำท้าวดาหา ก็ตอบกลับไปว่า ตั้งแต่มาอยู่เมืองดาหาตนยังไม่ได้ทำคุณประโยชน์อะไรเลย จึงขอกราบทูลลาท้าวดาหาเพื่อจะออกไปช่วยอิเหนารบ แล้วรีบออกมาเตรียมทัพทันที เมื่อเสร็จแล้วก็ขึ้นทรงม้ายกทัพออกจากเมืองพร้อมทัพของมหาดเล็กและตำมะหงง เมื่อถึงที่หมายจึงหยุดทัพ แล้วสุหรานากงก็ไปเข้าเฝ้าอิเหนาด้วยท่าทียินดีพร้อมเล่าเรื่องทั้งหมดให้อิเหนาฟังว่า ในวันที่ตนมาถึงเมืองดาหาก็ได้บอกท้าวดาหาว่าอิเหนาจะยกทัพมา แต่ท้าวดาหาดูเหมือนจะยังน้อยใจอิเหนาอยู่ จึงพูดประชดประชันอิเหนาให้สุหรานากงฟังเมื่ออิเหนาได้ฟังสุหรานากงเล่า จึงตอบกลับไปว่า แม้ท้าวดาหาจะไม่พอใจตน ตนก็จะไม่ถือโทษโกรธเคืองท้าวดาหา จะตั้งใจรบอย่างเต็มกำลัง และเมื่อเสร็จศึกแล้วจะเข้าไปกราบขออภัย แม้ท้าวดาหาจะด่าตีอย่างไรตนก็ยอมตามแต่ท้าวดาหาจะให้อภัยตำมะหงงจึงกราบทูลเล่าว่า ท้าวดาหาให้ตนนั้นมาขอบคุณอิเหนาและเชิญให้เข้าไปพักทัพในเมือง ตนจึงตอบกลับไปว่า พระองค์ (อิเหนา) จะทำการรบแก้ตัวก่อน เมื่อเสร็จศึกแล้วจึงจะเข้ามาเฝ้า 
ท้าวดาหาก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่ดูท่าทีก็เหมือนจะหายโกรธขึ้นมาเมื่ออิเหนาได้ฟังที่ตำมะหงงเล่าก็รู้สึกโล่งใจ จึงเดินกลับเข้าห้องไป ส่วนสุหรานากงก็กลับเข้าที่พักเช่นกัน
อิเหนามี