ใครก็ได้ช่วยหน่อยค่ะ นั้งแปลตั้งนานแปลไม่ได้
๏ เมื่อนั้น พระผู้พงศ์เทวาในราศี
ฟังนางพลางกล่าววาที แก้วพี่อย่าประหวั่นพรั่นใจ
อันองค์พระน้องของเจ้า พี่รักเท่าดวงตาก็ว่าได้
ถึงผิดพลั้งจะสั่งสอนไป จะเอาไว้เป็นเพื่อนชีวี
ว่าพลางทางถอดธำมรงค์ ให้โฉมยงมาหยารัศมี
ทรงเปลื้องซ่าโบะของภูมี ให้สการะวาตีกัลยา
แล้วว่าซ่าโบะกับธำมรงค์ สองอนงค์เอาไว้ดูต่างหน้า
พอระงับดับความโศกา ให้คลายทุกข์ถวิลหาอาวรณ์ ฯ
ฯ ๘ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น นวลนางพี่น้องสองสมร
ได้ธำมรงค์ทรงสะพักภูธร บังอรค่อยคลายวายโศกี
นางมาหยารัศมีนงลักษณ์ จึ่งถอดปิ่นที่ปักเกศี
นวลนางสการะวาตี ถอดสพังมณีออกจากกรรณ
ต่างประนมก้มกราบกับบาทา ทูลถวายภัสดารังสรรค์
แต่พอได้ไปเห็นเป็นสำคัญ ให้ทรงธรรม์ชมพลางต่างพักตรา ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา
เห็นเครื่องทรงของสองสุดา ยิ่งแสนเสนหาอาลัย
กรกอดประทับไว้กับทรวง เป็นห่วงด้วยความพิสมัย
ชมโฉมโลมเล้าเอาใจ เห็นทรามวัยค่อยคลายจาบัลย์
จึ่งตรัสว่าพี่ยาจะลาแล้ว จงผ่องแผ้วผาสุกเกษมสันต์
สั่งนางพลางเสด็จจรจรัล ไปปราสาทแก้วกัลยาณี ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ เสมอ
๏ ครั้นถึงห้องทองรจนา พระกุมกรจินตะหรามารศรี
ขึ้นบนแท่นรัตน์รูจี ภูมีส้วมสอดกอดประคอง
หยอกเย้าเคล้าดวงบุษบง โฉมยงยึดพระหัตถ์ปัดป้อง
พระจุมพิตชิดเชยปรางทอง นวลละอองค้อนคมนัยนา
รสรักหนักจิตพิศวง สองทรงโศกสั่งเสน่หา
พลางภิรมย์สมสนิทนิทรา อยู่บนแท่นไสยาพรายพรรณ ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ กล่อม
๏ บัดนั้น ตำมะหงงเสนาคนขยัน
กับสี่พี่เลี้ยงทรงธรรม์ พากันมาจัดโยธา ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
๏ กะเกณฑ์พลขันธ์บรรจบ สมทบกองทัพหมันหยา
ตั้งเป็นกระบวนเบญจเสนา ทัพหน้าทัพหลังทั้งปวง
จัดทหารหน้าช้างพระที่นั่ง พร้อมพรั่งทวนทองกองหลวง
ปีกขวาปีกซ้ายตามกระทรวง มิให้ล่วงหมู่หมวดตรวจกัน
จัดช้างชนะงาออกมายืน ผูกปืนสัปคับเครื่องมั่น
โลดแล่นโจมทัพซับมัน ลายพังดั้งกันแทรกแซง
เกณฑ์ถ้วนกระบวนทัพคชสาร หมอควาญขับขี่เข้มแข็ง
ล้วนใส่เสื้อแดงหมวกแดง ตกแต่งเตรียมไว้ทั้งไพร่นาย
ผูกช้างพระที่นั่งหลังคาทอง เรืองรองพระสุตรรูดสาย
ประสันตาตัวดีขึ้นขี่ท้าย คอยพระโฉมฉายจรลี ฯ
ฯ ๑๐ คำ ฯ
ช่วยแปลอิเหนาหน่อยค่ะ การบ้าน นั้งแปลแล้วไม่ได้
๏ เมื่อนั้น พระผู้พงศ์เทวาในราศี
ฟังนางพลางกล่าววาที แก้วพี่อย่าประหวั่นพรั่นใจ
อันองค์พระน้องของเจ้า พี่รักเท่าดวงตาก็ว่าได้
ถึงผิดพลั้งจะสั่งสอนไป จะเอาไว้เป็นเพื่อนชีวี
ว่าพลางทางถอดธำมรงค์ ให้โฉมยงมาหยารัศมี
ทรงเปลื้องซ่าโบะของภูมี ให้สการะวาตีกัลยา
แล้วว่าซ่าโบะกับธำมรงค์ สองอนงค์เอาไว้ดูต่างหน้า
พอระงับดับความโศกา ให้คลายทุกข์ถวิลหาอาวรณ์ ฯ
ฯ ๘ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น นวลนางพี่น้องสองสมร
ได้ธำมรงค์ทรงสะพักภูธร บังอรค่อยคลายวายโศกี
นางมาหยารัศมีนงลักษณ์ จึ่งถอดปิ่นที่ปักเกศี
นวลนางสการะวาตี ถอดสพังมณีออกจากกรรณ
ต่างประนมก้มกราบกับบาทา ทูลถวายภัสดารังสรรค์
แต่พอได้ไปเห็นเป็นสำคัญ ให้ทรงธรรม์ชมพลางต่างพักตรา ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา
เห็นเครื่องทรงของสองสุดา ยิ่งแสนเสนหาอาลัย
กรกอดประทับไว้กับทรวง เป็นห่วงด้วยความพิสมัย
ชมโฉมโลมเล้าเอาใจ เห็นทรามวัยค่อยคลายจาบัลย์
จึ่งตรัสว่าพี่ยาจะลาแล้ว จงผ่องแผ้วผาสุกเกษมสันต์
สั่งนางพลางเสด็จจรจรัล ไปปราสาทแก้วกัลยาณี ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ เสมอ
๏ ครั้นถึงห้องทองรจนา พระกุมกรจินตะหรามารศรี
ขึ้นบนแท่นรัตน์รูจี ภูมีส้วมสอดกอดประคอง
หยอกเย้าเคล้าดวงบุษบง โฉมยงยึดพระหัตถ์ปัดป้อง
พระจุมพิตชิดเชยปรางทอง นวลละอองค้อนคมนัยนา
รสรักหนักจิตพิศวง สองทรงโศกสั่งเสน่หา
พลางภิรมย์สมสนิทนิทรา อยู่บนแท่นไสยาพรายพรรณ ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ กล่อม
๏ บัดนั้น ตำมะหงงเสนาคนขยัน
กับสี่พี่เลี้ยงทรงธรรม์ พากันมาจัดโยธา ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
๏ กะเกณฑ์พลขันธ์บรรจบ สมทบกองทัพหมันหยา
ตั้งเป็นกระบวนเบญจเสนา ทัพหน้าทัพหลังทั้งปวง
จัดทหารหน้าช้างพระที่นั่ง พร้อมพรั่งทวนทองกองหลวง
ปีกขวาปีกซ้ายตามกระทรวง มิให้ล่วงหมู่หมวดตรวจกัน
จัดช้างชนะงาออกมายืน ผูกปืนสัปคับเครื่องมั่น
โลดแล่นโจมทัพซับมัน ลายพังดั้งกันแทรกแซง
เกณฑ์ถ้วนกระบวนทัพคชสาร หมอควาญขับขี่เข้มแข็ง
ล้วนใส่เสื้อแดงหมวกแดง ตกแต่งเตรียมไว้ทั้งไพร่นาย
ผูกช้างพระที่นั่งหลังคาทอง เรืองรองพระสุตรรูดสาย
ประสันตาตัวดีขึ้นขี่ท้าย คอยพระโฉมฉายจรลี ฯ
ฯ ๑๐ คำ ฯ