เรากับแฟนอยู่คนละที่ค่ะ ช่วงอายุวัยก็ต่างกัน เราทำงานเขาเรียนอยู่  เรารู้สึกว่าหลายครั้งเขามักจะมองข้ามความสำคัญของเราสนใจความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าค่ะ  ว่าจะรู้สึกกับเขายังไง
อย่างแรกเลยนะคะ เรื่องการตื่นนอนค่ะ เขาบอกว่าตัวเองชอบนอนไม่รู้เลยตื่นสายบ่อยเลยทำให้ช่วงเช้าเราไม่ค่อยได้คุยกันค่ะ เขาก็ขอโทษเราและว่าอยากคุยกับเราอยู่นะแต่ตื่นสายเราเลยแนะนำว่าให้ตั้งนาฬิกา เขาก็ไม่ยอมทำค่ะ เราทะเลาะกันบ่อยว่าไม่ค่อยได้คุยเลยถึงขั้นรุนแรงขึ้นเขาเลยตั้งนาฬิกาแต่ก็ไม่ตื่นอยู่ดีค่ะ  สุดท้ายเขาเลยบอกว่าให้เราเปิดไมค์ถ้าตื่นแล้วเขาจะได้รู้สึกตัวและตื่นมาคุยกับเราค่ะ 
มาวันหนึ่งเพื่อนเขาว่าจะเดินทางไปบ้านค่ะหกโมงเช้า วันนั้นเราไม่ต้องปลุกเลยค่ะเขาทักมาหาเราก่อนเลยค่ะเขาว่าเขาตื่นเช้าวันนี้รีบมาคุยกับเราแต่จริงๆแล้วเราก็รู้อยู่แล้วว่าเขาตื่นเพื่อไปส่งเพื่อนทั้งๆที่ไม่กี่วันก็กลับมาเขาก็ตื่นเพื่อไปส่งขึ้นรถพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ  แต่สุดท้ายเพื่อนกลับบ่ายสองนึกสมน้ำหน้าค่ะแต่ก็เสียใจค่ะการตื่นมาหาเรามันดูเขาฝืนๆแต่เพื่อคนอื่นดูเขาเต็มใจสุดๆเลย 
เพื่อนๆอาจจะคิดว่าทำไม่รอคุยตอนกลางคืนช่วงนี้เขาก็มีซ้อมกีฬาค่ะช่วงเย็นถึงสองสามทุ่ม 
เมื่อก่อนเราจะนอนพร้อมกันพอช่วงหลังๆมาขอบอกก่อนเราตื่นเช้านะคะแต่เราก็อดนอนเพื่อคุยกับเขาแต่เมื่อถึงเวลานอนเขาก็ไม่ได้อยากที่จะนอนพร้อมเราแล้วค่ะเขาบอกว่าขอเล่นเกมส์นะไม่ให้เล่นก็แอบเล่นอยู่ดีค่ะบางคืนถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งตีสองก็มีเราสะดุ้งตื่นได้ยินเสียงกดโทรศัพท์ เราค้างสายกกันค่ะพอวันต่อมาทำไม่ช่วงนี้นอนดึกจังไหนว่านอนพร้อมเขาให้เหตุผลว่าเขาไม่ง่วงเราถามหาเหตุผลเขาก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบเราถามเพราะเราเป็นห่วงเขาค่ะเผื่อเราจะหาวิธีช่วยได้ แต่เขาก็บอกว่าไม่ง่วงทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนนอนง่าย 
เขามักพูดถึงเรื่องอนาคตกับเราค่ะที่มีเราด้วยแต่เราไม่ดีใจเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะเราคิดว่าถ้าอยากมีกันจริงในอานาคตทำไมปัจจุบันตอนนี้ถึงไม่รักษาระหว่างเอาไว้