ผมมีลูกคนแรกปู่ ย่า จะขอเลี้ยงเองแต่ตายายไม่ยอม ผมเลยให้ ปู่ย่า เป็นคนเลี้ยงเขาพูดก่อนบอก เดียวคนที่2จะให้ตา กับ ยาย เลี้ยง  ครอบครัวผมเลี้ยงให้ลูกลําบากปู่ กับย่า  สอนให้ช่วยเหลือตัวเองแต่เด็กนอกจากตอนเด็กต้องเรียนหนังสือแล้วยังต้องช่วยงานบ้านด้วยอะไรที่พอจะทําได้ต้องทําบ้างที่หางานให้ทําไม่ได้ก็สอนไม่มีการโอ๋การเอาใจฝึกลําบากครอบครัวผมก็จะเป็นแบบนี้เด็กจะมีวัคซีนป้องกันต่อไปไม่มีพ่อแม่จะได้เอาตัวรอดได้ลูกคนแรกกลายเป็นคนขยันตั้งใจเรียนและทํางานไปด้วยทําเหมือนกับผมคนเราต้องเรียนรู้ความลําบากจะได้เอาตัวรอดได้ผลการเรียนก็ดีเรียนได้เกรด3กว่าๆแต่มันอ่านหนังสือเหมือนผมตอนเด็กๆตั้งแต่ประถมจนอยู่มหาลัย อ่านเยอะ นอนน้อยช่วงสอบทบทวนบทเรียนช่วงไม่สอบก็อ่านหนังสือเรื่อยๆทํางานเท่าที่ตัวเองทําได้ไปด้วย
เข้ามหาลัยดังๆได้ว่าจะซื้อ  iphone รุ่นท็อปให้เป็นรางวัลแต่ไม่เอามาเอาซัมซุงเครื่องละไม่ถึงหมืนเรียนจบได้งานรัฐวิสาหกิจไฟฟ้าให้เรียนวิศวะก็ดูแล้วคนนี้ถึงพ่อแม่ตายก็เอาตัวรอดได้มาดูคนที่2ให้ตากับยายเลี้ยงแต่เด็ก ไม่ได้เรื่องเลยเรียนหนังสือก็อ่อนทําอะไรก็ไม่เป็นอยากได้แต่ของดีๆแพงๆตามใจจนเสียคนเอาอกเอาใจ สอบมหาลัยก็ไม่ได้เรียนเอกชนจบมาก็ว่างงานเลยต้องเปิดร้านชําเล็กๆให้ดูแลไม่พอยังต้องควักเงินช่วยมันอีกเดือนละ1หมืนดูแล้วพ่อแม่ตายลําบากแน่พ่อแม่แฟนเลี้ยงเอาใจเรียนอย่างเดียวคนนี้เกรดขนาดเอกชนได้แค่2.2เองสมัยเด็กมันรู้ว่าขอพ่อต้องไม่ได้แน่ๆ มาขอ ทางแม่ ทาง ตา กับ ยาย ชีวิตมันสบายแต่ ถ้า พ่อ แม่ ตาย ตากับยายตาย ลําบากแน่ๆคนนี้ไม่มีวัคซีนไม่ได้เรียนรู้ความลําบากเลยสบายแต่เด็กแล้วเสียดายน่าจะให้พ่อแม่ตัวเองเป็นคนเลี้ยงมันต่างกันเยอะมากคนนึงมีหน้าที่การงานที่ดีอีกคน พ่อกับ แม่  ยังช่วยอยู่แม้จะจบมหาลัยแล้วไม่พอแฟนผมยังสั่งให้พี่คนโตถ้าพ่อแม่ตายยังต้องให้ไปช่วยน้องอีกเดือนละ1หมืนแทนพ่อแม่ผมเองก็ไม่เห็นด้วยจะให้แบ่งเงินอีกคนมาช่วยอีกคนมันผิดที่ผมเองเลือกคนเลี้ยงผิดชีวิตอีกคนถึงลําบาก