อยากรู้ว่าควรจัดการตัวเองยังไงดี
คือในช่วง2อาทิตที่ผ่านมารู้สึกอารมณ์อ่อนไหวง่ายมาก ตอนแรกก็คิดว่าปกติเพราะเป็น ป.จ.ด แต่พอหายก็เป็นเหมือนเดิมร้องไห้ง่ายมากถ้าอยู่คนเดียว ไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น รู้สึกเป็นคนนึงเป็นเด็ก14คนนึงที่เก็บกด จากทั้งการโดนครอบครัวด่า วิตกกังวลไปหมด ชอบออกมาร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ บ้างครั้งก็นอนร้อวไห้ หนักสุดคือเคยคิดที่จะ ฆ่าตัว mาย มันคือดิ่งมาก ไม่มีที่พึ่งให้ระบาย มีแค่พันทิปที่ ตอนนี้ก็มีเรื่องเครียดที่แก้ปัญหาไม่ได้ เป็นคนให้คำปรึกษาคนอื่นเก่งแต่เอาตัวเองไม่รอด  หาความสุขให้ตัวเองยากมาก ดาวสุด คิดอยู่ตลอดว่าเวลาร้องไห้ก็อยากมีให้มีคนมาปลอบจัง สุดท้ายก็ต้องปลอบตัวเอง ภาวนากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้มีความสุข ขอพรวันเกิดอะไรก็แล้วแต่ ขอแค่ตัวเองมีความสุข สุดท้าย ก็มานั่งร้องไห้ในมุมมืด ต้องคอยห้ามน้ำตาไม่ให้ใครเห็น บางทีก็ไม่อยากเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง อยากให้เค้ารู้ว่า เราเศร้านะ ปลอบเราหน่อยได้มั้ย จนเหมือนบางทีก็คิดว่าเราเรียกร้องความสนใจมั้ยที่ร้องไห้ให้คนปลอบ ภายนอกมันดูเข้มแข็งนะแต่ภายในมันร้องไห้นานแล้ว สุดท้ายหนูอยากขอกำลังใจจังเลยค่ะ มันไม่โมเคจริงๆกับการที่ต้องมาร้องไห้บ่อยๆ