สวัสดีค่ะ เราตั้งกระตู้นี่เพียงเพราะอยากระบายความรู้สึกสั้นๆของตัวเองในช่วงนี้ ถ้าไม่ถูกใจใครแนะนำให้เลื่อนผ่านนะคะ
ทุกคนเป็นไหมคะ เรามีครอบครัวที่ดี คนรอบข้างที่ดี เพื่อนที่ดี  แต่บางครั้งยังรู้สึกไม่พอ ที่บ้านเราถ้าเราอยากได้อะไรเค้าก็หามาให้เสมอ ไม่ช้าก็เร็ว เราถือว่าเราได้เยอะกว่าบางคนด้วยซ้ำ เรามีที่บ้าน ญาติซัพพอร์ตเยอะมาก แต่บางครั้งก็รู้สึกไม่พอ ไม่พอคือหมายความว่า เรารู้สึกว่ามันต้องได้ดีกว่านี้ ด้วยความที่บ้านเราแอบตามใจเรานิดหน่อย โตขึ้นมาเราเลยแอบร้องไห้บ่อยมาก ทุกเดือน กับเรื่องบางเรื่อง มันเล็กจนคนอื่นคิดไม่ถึง แต่เราก็คิดว่ามันต้องดีกว่านี้ ทำไมเค้าไม่สนใจ หรือไม่ทำให้ดีกว่านี้ เรารู้และทราบเป็นอย่างดีว่านิสัยแบบนี้มันไม่ดี เพื่อนของเราก็ตักเตือนบ่อย ว่าอย่าเรื่องเยอะ เอาแต่ใจไป เอาให้มันพอดี เพราะเราโชคดีกว่าคนอื่นแล้วด้วยซ้ำ เรารู้ แต่มันห้ามใจไม่ไหว เราเป็นอย่างงี้มาตลอด บอกตัวเองว่าจะดีขึ้นแต่ก็เหมือนเดิม เราเสียน้ำตาเป็นลิตรๆเพราะตัวเองทั้งนั้น ไม่รู้จะทำไง เราเลยระบายในนี้ บางทีก็รู้ตัวว่าที่บ้าน หรือคนอื่นไม่ชอบเราที่เป็นอย่างงี้ ยิ่งพอเรารู้เราก็ยิ่งร้องไห้ เก็บไปคิด เครียด ชอบคิดว่าคนอื่นจะคิดยังไง ต่างๆนานา เราไม่หลับข้ามวันข้ามคืน นอนร้องไห้ข้ามวันข้ามคืนบ่อย โดยเฉพาะช่วงมอปลายเป็นมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ เราอยากให้ตัวเองดีขึ้น ปล่อยวาง เปิดใจ เราทำได้แค่พูด แต่การกระทำเราเหมือนเดิม 
หวังว่า หลังจากเราพิมพ์กระทู้นี่ลงไป คงได้สติมากขึ้น และเป็นบทเรียนให้ตัวเอง และคนที่อาจจะรู้สึกไม่พอ เหมือนเราอยู่ ....