เรื่องมีอยู่ว่าตัวตนของผมในห้องเรียนเป็นเหมือนตัวโจ๊กครับ ผมเป็นคนเฮฮา ติดตลก บ้างก็มีแปลก กลับกัน ในบางครั้งพวกเขาก็เผลอพูดอะไรที่แทงใจดำพอสมควร ผมไม่รู้จะรับมือยังไง ส่วนมากเลยแค่ยิ้มตอบแล้วเล่นมุกกลับไป ในบางครั้งผมก็มีคิดมากเกี่ยวกับคำพูดเหล่านั้น แต่ผมก็รักโรงเรียนเกินกว่าที่จะหยุดเพื่อพักใจ จะว่าไงดี สำหรับผมแล้ว โรงเรียนคือบ้านอย่างแท้จริง ผมไม่ได้เกลียดพวกเขาเลย แค่มีโมเม้นที่รู้สึกเสียใจบ้าง แค่อยากให้พวกเขาตระหนักและนึกถึงความรู้สึกผมสักนิด เพราะผมเองก็คน

ผมเข้าใจดีว่ามันเป็นเพราะภาพลักษณ์ของผม ผมอาจจะดูติดเล่นมากเกินไปก็ได้ ใครจะไปรู้  และปัญหานี้มันแก้อะไรไม่ได้นอกเสียจากต้องพูดกับพวกเขาตรง ๆ  ผมขี้ขลาดเกินกว่าจะพูดเกี่ยวกับความรู้สึกตัวเองเสียด้วยซ้ำ โดยทั่วไปผมมักจะเพิกเฉยต่อตัวเองอยู่แล้ว ทำให้เกิด mental breakdown อยู่บ่อยครั้ง

สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรครับ ผมแค่อยากหาที่ระบาย55555555 ผมพูดเรื่องนี้กับใครไม่ได้เลย