ก่อนหน้านี้ที่มีกระแสแชร์กันในโซเชี่ยลเกี่ยวกับข้อมูลของพวกโรคซึมเศร้า คนที่เข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าต่างๆ ผมไม่เคยสังเกตุตัวเองมาก่อนเพราะไม่คิดว่าจะเป็น แต่ก็เริ่มสำรวจพฤติกรรมตัวเองดู อยากขอคำปรึกษาครับว่าควรไปพบจิตแพทย์มั้ยในกรณีของผม 

   ผมเป็นคนที่เก็บทุกอย่างรอบตัวมาคิดตลอด ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการคิดเรื่องรอบตัว กังวลและก็คิดตามเรื่องราวของคนอื่นหรือของตัวเองตลอดเวลา บางครั้งไม่ว่าจะเป็นสีหน้าหรือท่าทางหรือบางอย่างที่ดูผิดปกติไปจากเดิมของคนรอบตัวก็ทำให้ผมเก็บมานั่งคิดทั้งวันทั้งๆที่ความเป็นจริงมันไม่มีอะไรเลย ผมแทบจะไม่ได้นอนหลับสนิทเลย(นานๆครั้ง) ส่วนใหญ่จะฝันตลอด ฝันเรื่องนู้นเรื่องนี้หลายเรื่องมากในคืนเดียวควบคุมตัวเองไม่ได้ บางคืนพยายามไม่คิดอะไรก่อนนอนแล้วแต่เหมือนข้างในใจลึกๆมันมีเรื่องให้กังวลอยู่

   ถ้ามองจากมุมมองของคนอื่นมองมาที่ผม ผมจะดูเป็นคนที่ร่าเริง,เฮฮา ที่สุดในกลุ่มเพื่อน เวลาอยู่กับเพื่อนมักจะเป็นคนเรียกเสียงหัวเราะ มุกตลกฮาๆ แต่เวลาอยู่คนเดียวมันต่างกันโดยสิ้นเชิง ผมไม่รู้เลยว่าตัวตนด้านไหนที่เป็นตัวตนของผมจริงๆ แต่บางครั้งหลังจากกลับมาบ้าน หลังจากเข้าสังคมมาหนักๆก็รู้สึกเหนื่อยหมดแรงแบบแปลกๆ

  ผมมองโลกค่อนไปทางด้านลบ รู้สึกตัวเองไร้ค่าตัวคนเดียว ทุกอย่างรอบตัวมันดูดำเนินไปอย่างน่ารำคาญไปซะหมด ผู้คนใส่หน้ากากเข้าหากัน ไว้ใจใครไม่ได้เลย เหตุน่าจะมาจากเรื่องที่แม่ผมไปมีแฟนใหม่ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มากๆ รู้สึกตัวเองไม่สามารถไว้ใจใครได้อีกเลยแล้วก็แอนตี้เรื่องความรักมาตลอด รู้สึกแขยงเลยล่ะ "กับคนที่ล้มเหลวในเรื่องความรักแม้แต่กับแม่ตัวเอง จะไปมีความรักอื่นได้ยังไง" พูดกับตัวเองแบบนี้มาตลอด

  ผมรู้สึกว่าโลกนี้มันเป็นลูปวังวนไม่สิ้นสุด ทำไมคนเราต้องพยายามตีกรอบให้เรื่องราวมันดูยิ่งใหญ่ทั้งๆที่จริงๆเราเป็นเพียงเศษธุลีในจักรวาลที่ใหญ่กว่าตัวเรานับอนันต์

  ผมคิดอยู่ในหัวตลอดว่าอยากที่จะตาย แต่ก็แค่คิดน่ะแหละครับ ผมประเมินตัวเองดูแล้วว่าคงไม่ทำจริงหรอก ไม่ใช่เพราะรักชีวิต ไม่ใช่เพราะมีสิ่งที่อยากทำ แต่คงเป็นความขี้ขลาดในตัวล่ะมั้งที่เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้ 

นานมาแล้วหลายปีแม่เคยอยากให้ไปพบจิตแพทย์แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ไปเพราะรู้สึกว่าตัวเองก็ปกติดี