ตอนเด็กๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ เพื่อนชวนพาไปไหนก็ไป พาไปกินอะไรก็กิน แต่พอโตขึ้น มุมมองในชีวิตเปลี่ยน ทัศนคติเปลี่ยนไป จากที่คุยกับเพื่อนรู้เรื่อง กลายเป็นความเหินห่าง เราอยากเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ แต่เพื่อนยังเป็นคนเดิมที่เหมือนตอนเด็กๆ ยัง กิน เที่ยว อยู่แบบเดิม เราไม่อยากมีชีวิตแบบนั้นแล้ว เลยเลิกคบกับเพื่อนไป มันไม่มีเรื่องจะคุย เพราะเรื่องที่เราชอบกับเพื่อนชอบ มันต่างกันเกินไป เหมือนเส้นขนาน ที่ไม่มีวันมาบรรจบกัน