ต้องขอบคุณแดด ขอบคุณฝนนะคะ เพราะเขาขึ้นเองในป่าข้างบ้าน ใบจะอุ้มน้ำนิดๆ บอบบางไม่มีความเหนียว ส่วนก้านหรือต้นจะกรอบ เปราะ เด็ดง่ายมาก 

และจากที่ค้นข้อมูลมา ที่ได้ชื่อว่าโสมไทยนั้นเป็นเพราะว่า... รากของเขาจะมีรูปลักษณ์คล้ายรากโสมค่ะ แต่ในวันนี้เราไม่ได้ถอนรากมาให้ดูนะคะ พอดีเราอยากจะเก็บยอดไว้กินนานๆ 😅

เขาเป็นพืชที่สามารถกินได้ทั้งรากทั้งใบเลยนะคะ
 
สรรพคุณ   ตำรายาไทย  ใช้  เหง้า รสหวานร้อน บำรุงร่างกาย บำรุงกำลัง บำรุงธาตุ แก้อ่อนเพลีย หรือทาภายนอกแก้อักเสบ ลดอาการบวม ใบ แก้บวมอักเสบมีหนอง ขับน้ำนม ราก บำรุงปอด แก้อาการอ่อนเพลีย หรือหลังฟื้นไข้ ปัสสาวะขัด เหงื่อออกมาก ศีรษะมีไข้ ไอเป็นเลือด แก้ไอ บำรุงปอด ประจำเดือนผิดปกติ ท้องเสีย ( ข้อมูลตรงนี้ อ้างอิงมาจากฐานข้อมูลสมุนไพร คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีค่ะ)

ราก/เหง้า ถ้ายังอ่อนอยู่ ก็จะกรอบและสามารถเอามาทำอาหาร เช่น กินกับน้ำพริกหรือต้มจืดได้ 

ส่วน ใบ/ยอด สามารถนำมาปรุงอาหารได้ตั้งแต่ต้ม ผัด แกง ทอดเลยค่ะ เช่น... ลวกกินกับน้ำพริก ใส่ในไข่เจียว ต้มจืด ใส่แกงเลียง ชุบแป้งทอด ผัดน้ำมันหอย

เขาจะมีความกรุบกรอบ ถ้ากัดเคี้ยวตอนสดๆ จะรู้สึกเหมือนมีเมือกนิดๆให้พอแค่รู้สึกเท่านั้น แต่ไม่มากเหมือนพวกผักกูดหรือผักกูด และพอเอามาทำสุก เมือกจะหายไปค่ะ 

ถ้าเอามาผัด โดยรวมก็เหมือนเรากินผักบุ้งผสมผักคะน้า แต่ไม่มีกลิ่นเฉพาะตัวมากวนใจนะคะ เพราะเขาไม่มีกลิ่น  และจะมีความกรุบกรอบค่ะ 

แต่ถ้าเอามาต้มจืด รสชาติรวมถึงกลิ่นโดยรวม จะเหมือนต้มจืดตำลึงเลยค่ะ  และเวลาอยู่ในต้มจืดแบบนี้ รสสัมผัสเขาจะแอบคล้ายๆสาหร่าย