สวัสดีฉันชื่อ ธ. ฉันเกิดเมื่อปีพ.ศ2551พ่อแม่ฉันเลิกกันตั้งแต่ฉันยังไม่เข้าอนุบาลแม่ฉันอยู่กับฉันตอนเด็กครอบครังฝ่ายแม่ยากจน จากนั้นพ่อของฉันอยากจะให้ฉันมาอยู่ด้วยแต่แม่ไม่ยอมพ่อจึงตัดสินใจไปขโมยฉันจากแม่โดยมีคนไปด้วย2คน ลุง พ. ป้า น. และพ่อของฉันเองซึ่งไปที่จ.นครราชสีมา ลุงไปซุ้มอยู่ที่ป่ามันเพื่อที่จะรอป้าฉันส่งสัญญาน ส่วนพ่อก็ไปหารถ ป้าไปขออุ้มฉันจากอกยายแล้วพอยายเผลอจึงวิ่งอุ้มฉันไปด้วย พอไปถึงป่ามันลุงก็พาไปหาพ่อ พ่อได้รถแท็กซี่มาจึงรีบจับฉันขึ้นรถมาที่สุรินทร์ แลเวพาฉันหนีไปตำบลข้างๆแม่กับญาติตามมาหาฉันแล้วบอกว่าถ้าไม่เอาลูกมาจะไปแจ้งความ ไม่มีใครสนใจแม่จึงไปแจ้งความตำรวจบอกว่าไม่สามารถแจ้งได้เพราะคนที่เอาไปเป็นพ่อมีสิทธิ์เท่าเทียมกับแม่แม่ของฉันแทบทรุดแล้วก็ร้องไห้แม่จึงตัดสินใจให้ฉันอยู่กับพ่อฉันจึงได้อยู่กับพ่อในเวลาต่อมา ตอนเด็กฉันเป็นเด็กดื้อ ขึ้ขโมย ก้าวร้าว ฉันโดนตีประจำ และฉันก็ถูกเอาเปรียบแต่เด็ก ตอนเด็กฉันมีเพื่อนเลยอะมากแถวบ้าน แต่ตั้งแต่ที่ป้า น. มาอยู่บ้านเขาสั่งห้ามฉันไปเล่นกับเพื่อนหรือน้องแถวบ้านบอกโตแล้วอย่าเล่นกับเด็กเขาให้ฉันทำแต่งานบ้านงานครัวตั้งแต่ม.1มาจนถึงม.3ฉันทำแบบนี้แระจำโดนว่าบ้างตีบ้างเรื่องบางเรื่องเขาก็ด่าฉันฉันเป็นหลานที่ปูย่ารักมากกว่าลูกของเขาเขาจึงหาแต่เรื่องมาด่าฉันให้ชาวบ้านมองฉันผิด ฉันไม่อยากกินปูร้อนท้องเลยไม่ได้แก้ต่างให้ตนเอง ฉันจำใจอยู่ตั้งแต่เขามา ฉันขึ้นม.3ฉันเงียบขึ้นเขาด่าว่าเป็นใบ้เหรอ ฉันลดน้ำหนักเชาด่าว่ากระแดะฉันโดนประจำจนถึงตอนนี้เขาชอบประชดประชันเอาอะไรให้ได้ดั่งใจคำพูดมีแต่ก ก กับ ม ตลอด ฉันควรทำยังไงดี ฉันเหนื่อย ลืมเล่าอีกว่าพ่อแม่ของฉันล้วนมีครอบครัวใหม่พ่อมีลูกสาว1คน แม่มีแฟนใหม่พ่อฉันไม่ค่อยโทรมาหาฉันถ้าฉันไม่โทรไปฉันบอกกับตัวเองว่าเมื่อไหร่ฉันจะเจอความสุขที่แท้จริงซักที.