ตอนเด็กเราอยู่ห้องเช่ากับแม่กับยายคนก็จะเยอะเราไม่มีพ่อค่ะพ่อทิ้งไปมีป้าคนนึงจะชอบมาว่ามาประชดเราตลอดแล้วปากเจ็บมากตอนนั้นเรายังเด็ดอายุประมาณ10-11แต่เราจำได้เราไม่รู้ว่าทำอะๆรให้เขาบ้านเราฐานนะยากจนค่ะหรือเขาจะรังเกียจเราเขาจะชอบมาด่าประมาณว่าลูกไม่มีพ่อขนาดหมายังมีพ่อขนาดเราเดินไปซื้อของซื้อผักให้ยายยังเอาเราไปพูดว่าไปหาผู้ชายนั่นแหละค่ะประมาณนั้นโดนตลอดไม่ว่าจะทำอะไรเราแอบร้องให้บ่อยๆยายก็จะคอยปกป้องเราตลอดค่ะจนยายเราเสียเราเสียใจมากเพราะเราไม่มีใครแม่เราเป็นโรคประสาทคือบ้าอ่ะค่ะตอนนั้นมันมืดแปดด้านจนป้าคนนี้มางานศพยายเราใส่เสื้อสีชมพูมายังมาประชดเราบอกสมน้ำหน้าตอนนั้นเราอายุ17ค่ะเราโกรธมากแต่ต้องเก็บเอาใว้จนโตมาย้ายที่อยู่แต่มันบังไม่จบค่ะเรายังเจอป้าคนนั้นบ้างประเด็นคือป้าแกเป็นเพื่อนกับเมียของลุงเราผ่านไป3ปีแม่เราป่วยมาตลอดเริ่มดีขึนแต่ดันมาเป็นพาร์กินสันโรคมือเท้าสั่นเราต้องพึ่งป้ากะลุงให้ช่วยดูแลแม่บางครั้งที่เราไม่อยู่เราติดงานให้พาแม่ไปหาหมอเราต้องเข้าไปหาลุงกับป้าบ่อยๆทำให้เราเจอป้าคนนั้นตอนนี้เรายุ20ค่ะปัจจุบันเลยวันนี้พึ่งเข้าไปเจอป้าคนนั้นก่อนหน้านี้ก็เจอประมาณ2-3รอบเราไม่คุยค่ะเกลียดมากแต่เราก็ไม่ได้อะไรอยู่ใครอยู่มันนางก็ไม่ได้ว่สอะไรเราจนวันนี้เราเข้าไปหาลุงที่สวนเรื่องยาแม่ป้าคนนี้มาทักแม่เราว่า ""หนาวหรอทำไมถึงสั่น"" แม่เราถามกลับดีๆมาทำอะไรที่นี่ป้าตอบตะคอกใส่หน้าแม่เรา""กูมากินแกลบมั้ง""เราเลยพาแม่กลับเราพยายามยิ้มคิดว่าช่างมันเถอะแต่สุดท้ายก็ร้องให้ออกมาตอนยายเราเสียก็มาทำกับเราแบบนั้นพอแม่เราป่วยก็มาซ้ำเติมเราจะทำยังไงดีค้ะเราออกจากคำพูดพวกนั้นไม่ไม่ได้😭😭😭😭😭😭😭ถ้าแท็คผิดขอโทษด้วยค่ะ