เราเป็นผู้หญิงอายุ 34 ปี หน้าที่การงานดีพอสมควร มีบ้าน มีรถ มีบริษัท ภาระในขณะนี้ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เรามีลูก 3 คน 10 ขวบ 4 ขวบ และ 1.5ขวบ ส่งเสียงเลี้ยงดูแม่ผู้ให้กำเนิด ยายผู้เคยเลี้ยงดู และน้องสาว ผู้เป็นลูกที่เกิดจากพ่อใหม่ อายุ 15 ปี
   ชีวิตความเป็นมา เรื่องราวมันยาวมากแต่ จะพยายามเล่าให้สั้นที่สุดนะคะ

ชีวิตเราเกิดมาจากว่า แม่ยากจนมาก มาทำงานเป็นแม่บ้านในกรุงเทพ และพ่อซึ่งเป็นน้องชายของผู้ว่าจ้าง (ก็คือป้าแท้ๆของเรา) ในตอนนั้นพ่อเราอายุ 22  ปี วันนั้นพ่อเมาก็เลยปล้ำแม่เราขณะนั้นแม่เราอายุ 20 ปีโดยประมาณ แม่เป็นเด็กสาวบริสุทธิ์ ต่อมาเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกนายจ้าง(ก็คือป้า) จนปิดเรื่องไว้ไมไ่ด้เพราะว่าตัวเองตั้งท้อง
ในวันที่บอก พ่อให้คำตอบกับป้าว่า เป็นไปไมไ่ด้ครั้งเดียวมันจะท้องได้ยังไง ไม่ใช่ลูกของผมหรอก....
ป้าจึงบอกแม่ว่า จะพาไปทำแท้ง.....ตอนแรกแม่ไม่ยอม แต่ป้าก็พูดจนแม่ต้องยอมไป แม่ก็ไปคลีนิคเพื่อดูดออก ในขณะนั้นแม่เล่าว่า มีก้อนเลือดออกมา แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เด็กกลับดูดไม่ออก แม่บอกว่าหมอนัดอีกครั้งเพื่อดูดซ้ำสอง แต่แม่ตัดสินใจ หนีกลับมาต่างจังหวัด

แม่กลับบ้านพร้อม กับคำว่า "ท้องไม่มีพ่อ" สังคมต่างจังหวัดทั้งประนาม สาระพัดคำนินทา กลับมาที่ต่างจังหวัดแม่เล่าให้ยายฟังว่า ป้าได้พาไปทำแท้ง แต่มีแค่ก้อนเลือดออกมา ไม่รู้ว่าเด็กได้ออกไปหรือยัง ด้วยความไม่รู้ของยาย ยายจึงคิดว่า ไอ้ก้อนเลือดที่ออกมา อาจจะเป็นอวัยวะ ส่วนใดส่วนหนึ่งหรือป่าว ยายจึงให้แม่กินยาขับเลือดให้ออก และทำทุกวิถีทางเพื่อให้เด็กออก แต่……..ไม่ว่าจะทำวิธีใด เด็กก็ไม่ออก......ยายจึงทำใจไว้ว่า เด็กคลอดออกมาพิการแน่นอน

จนวันที่ฉันคลอด.......ทุกอย่างครบ 32 ร่างกาย แข็งแรงสมบูรณ์ ฉันถูกเลี้ยงแบบตามฐานะคนยากจน จนฉันอายุได้ 2 ขวบ แม่ฉันก็ต้องไปทำงานที่กรุงเทพ เพราะต้องหาเงินเลี้ยงดูลูก ฉันไมไ่ด้กินนมผง ฉันกินน้ำข้าวแทนนมแม่ อาหารการกินไม่ต้องพูดถึงก็กินตามมีตามเกิด ฉันใช้ชีวิตอยู่จนอายุ  4 ปี แม่และยายพาฉันและแม่ มาหาอากง(ปู่) และพ่อ บอกว่านี่เป็นหลาน แต่คำตอบที่ได้คือ เค้าไม่รับเป็นหลาน.....แม่พาฉันกลับบ้าน
   จนตอนฉันอายุ 6 ขวบ แม่ฉันอยากให้พ่อได้รับผิดชอบในความเป็นพ่อเรื่องการดูแลบ้าง จึงพาไปหาพ่อบอกว่า ต้องการให้ฉันเรียนหนังสือและอยากให้พ่อช่วยส่งเสียเลี้ยงดู เพราะลำพังแม่คงไม่มีปัญญาจริงๆ ณ ตอนนั้นพ่อได้มีแม่ใหม่และมีลูกชาย 1 คนอายุประมาณ 2 ขวบ พ่อก็ไม่รับ จนแม่กับพ่อทะเลาะกัน แม่จึงวางฉันไว้หน้าบ้านของพ่อ และบอกว่าถ้าไม่เอาก็ปล่อยมันไว้ตรงนี้แหละ.....และแม่ก็เดินจากไป..........

………….ฉันร้องไห้เหมือนจะขาดใจ ฉันจำภาพวันนั้นได้ติดตา ว่ามันทรมาณแค่ไหน สุดท้าย แม่เลี้ยงฉันอุ้มฉันเข้ามา ฉันรับรู้ได้ว่า ฉันต้องมาอยู่กับใครก็ไม่รู้ ซึ่งฉันไม่เคยรู้จัก รู้แต่ว่าเค้าเป็น พ่อ …..แต่ตอนที่อยู่กับพ่อ เค้าก็ไม่เคยสนใจฉันเลย ป้าฉันเป็นคนส่งค่าเล่าเรียน แต่ป้าอยู่คนละบ้านกับฉัน สมาชิกในบ้านที่ฉันอยู่ มี พ่อ แม่เลี้ยง อาโก และน้องชาย  2 ขวบ แม่เลี้ยงคอยดูแลฉัน และก็มีอาโก(อาผู้หญิง) คอยสั่งสอนฉันแบบสุดโหด เวลาฉันดื้ออาโก จะจับฉันกดน้ำ เวลาฉันร้องไห้ จะจับฉันล่ามโซ่ เวลาฉันโกหกจะตีด้วยไม้ใหญ่ๆ ใช้งานฉันเยี่ยงทาส เด็ก 6 ขวบตื่นตีห้า ให้ทำงานบ้านทุกอย่างที่จะทำได้ ยกเว้นรีดผ้า เพราะยังทำไม่ได้ ส่วนพ่อรับรู้และเห็นตลอดเวลา แต่……….ไม่เคยห้ามอะไรเลย......

……ตลอดเวลาฉันอดทน เฝ้ารอแต่แม่ว่าเมื่อไหร่แม่จะมาเยี่ยม.....สมัยก่อนติดต่อกันผ่านทาง โทรเลข ……..ชีวิตเด็กคนนึง มันช่างแสนทรมานสุดๆ
แม่ฉันมาเยี่ยมบ้างเป็นพักๆ อาโกสั่งห้ามเล่าอะไรให้แม่ฟัง ไม่งั้นจะจับกดน้ำให้ตายไปเลย.....ฉันกลัวมากจึงไม่กล้าปิปากเล่าให้แม่ฟัง แม่คิดว่าฉันอยู่ดีมีความสุข เพราะฉันก็เล่าแบบนั้น ซึ่งขัดกับความจริงทุกประการ............
…..จนวันนึง เหตุการณ์ที่ฉันไม่เคยคิดฝันก็เกิดขึ้น  ณ ตอนนั้นฉันอายุได้ 7-8 ขวบ บ้านที่ฉันอยู่เป็นบ้านทาว์เฮ้าท์ 3 ชั้น เค้าให้ฉันจะนอนอยู่ด้านล่างสุดคนเดียว แรกๆฉันก็กลัวผี แต่ตอนหลังฉันก็ต้องอยู่ให้ได้
และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับฉันจนได้.......มันน่ากลัวเสียยิ่งกว่าผีอีก......