เริ่มเลยละกัน พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก เราอยู่กับแม่พ่อไปมีครอบครัวใหม่ตอนเด็กๆก็ยังไปๆๆมาๆ2บ้าน แต่พอเริ่มโตก็ไม่ได้ไปบ้านพ่อเพราะไปเรียน กทม.พ่อไม่เคยส่งเงินให้เรียนจนจบปริญญาตรีไม่เคยซื้ออะไรให้ จนเราเรียนจบปริญญาตรี ได้ทำงานแห่งหนึ่งเงินเดือนขั้นต่ำ15000 ค่าห้อง4000โอนให้แม่2000-3000 พ่อก็กลับมาในชีวิตเริ่มจากโทบอกไม่มีตังขอยืมตังเด่วคืน โอนให้1000-2000 หลังจากนั้นก่เลยตกลงว่าจะให้เดือนละ1000ทุกวันที่25แต่ละหว่างนั้นก่โทขอแต่บอกไม่มี จนล่วงเลยไป2ปีเราออกจากงานกับมายุ่บ้านเราไม่มีรายได้ เราไม่ได้โอนเงินไป เดือนมกราโทมา เราถามว่ามีอะไรปกติไม่เคยโทถ้าไม่ใช่เรื่องเงิน เราก่บอกว่าไม่ได้ทำงานแค่นั้นตัดสายไปเลย เราก็โทกลับไปว่าทำไมยังไม่ได้บอกไม่ให้เลยว่างแล้วหรอ เราก็โอนให้มาเดือนกุมภา เราเกิด26กุมภา วันที่25 พ่อก็โทมาบอกว่าวันเกิดอยากได้อะไร เราก็บอกไม่ และก็บอกขอยืมตัง27คืน เวลาไม่มีก็จะบอกยืมแต่ไม่เคยได้คืนและก็ไม่ทวงเราก็โอนให้ พอถึงวันที่26วันเกิดเรา ไม่เห็นมีคำว่าพ่อโทเข้า มาเลย คือถ้าไม่ใช่เรื่องเงินก็จะไม่โทหรา ถ้าเราบอกเราเกลียดพ่อตัวเองเราจะเลวไหมเดือนหน้าเราจะแต่งงานสินสอดทองหมั้นรวมกว่าครึ่งล้านเราไม่เชิญและเราไม่ให้สักบาท ที่ผ่านมาเกือบ25ปี ชีวิตเรามีแต่แม่ เราไม่ขอมีพ่อใครจะว่ายังไงก็ว่า เพราะเขาไม่เคยเห็นหัวเราอยู่แล้วถ้าไม่ใช่เรื่องเงินและเราก็ไม่อยากส่งเงินอีกต่อไป เราจะตัดเขาออกจากชีวิตเพราะที่ผ่านมาแม่เหนื่อยมาคนเดียวเราขอเลี้ยงแม่ไปจนตายแต่พ่อเราคงไม่(ลืมบอกพ่อเป็นหนี้เยอะมาก แต่หนี้ไม่ใช่มาจากเราไม่เคยส่งเสียเราเราไม่ใช่แทนและจะไม่ยุ่งอีกต่อไป)