คิดถึงเรื่องราวในอดีต มันชวนให้เจ็บจี๊ดในหทัย
ที่ดินหลายร้อยไร่  วันนี้ไม่มีเหลือให้ได้ยล

ข้านั้นมันโง่เองใจจึงหม่น  ราวกับคนเดินหลงทางตามถนนที่มืดมน
ดวงชะตาพลิกชีวีให้ยากจน  ไร้ฝูงชนมาเหลียวแลดังแต่ก่อน

สายธารกรรมลิขิตปิดอนาคตให้สูญสิ้น    เรื่องเก่าที่ใหลรินมันมีผลในบันดลให้ต้องร่อนเร่พเนจร
อดีตที่เจ็บปวดช่างโศกาดังต้องศร     หวังอยากได้คำอวยพรให้ได้เจอเรื่องโสภา

บุญบารมีข้าคงจะมีไม่ถึง                        ข้าจึงไม่กล้าเปลี่ยนโลกา
ข้าหวนคิดแล้วมันเจ็บแค้นใจจนฝังติดในกายา      ชีวาของข้าสุดแสนลำเค็ญจนสุดทน