** จูบราตรีก่อนลับตา **
-๑-
๏ ร่อนเร่วเนจรสรรกลอนกล่าว แพร่สะพัดเรื่องราวละมุนขวัญ
ทิวาหนึ่งปักษาลาตะวัน เมฆแห่งฝันร่วงฝนจินตนา
เจื้อยเจื้อยแจ้วแจ่วจ้าภาษานก จิบจิบจกน้อมนบนิ่งซบผา
โถ..ใบไม้ห่วงดินสินธารา ทอดถอนใจร่วงฟ้าซบบ่าดิน
แลประทับรอยใบที่ใจโลก จนลืมสุขลืมโศกเสียหมดสิ้น
ทุกจังหวะชีพจรสะท้อนจินต์ วจีศิลป์ปรุงประดิษฐ์คิดแสงคำ
ถอดสลายนามรูปแล้วจูบพื้น ไหลกาลกลืนนิรันตรายอันกรายกล้ำ
เสมอหนึ่งเสมือนเพลงบรรเลงระบำ และร่วมน้ำค้างฝันนิรันดร์กาล
กลั่นเป็นหยาดน้ำใสไหลธานิน ชุ่มชีวินโฉมแท้แลสุขศานต์
ชโลมยิ้มพิมพ์ใจไหลตำนาน ให้สดใสเบ่งบานธารธารา ๚
-๒-
๏ ทะเลทรายหมายมั่นสัญญาหนึ่ง วาดหวังพึ่งหญ้าน้อยคอยรักษา
หญ้าหย่อมน้อยไม่คอย, “เสียเวลา” ไกวยอดเยาะหัวเราะร่า, “จะบ้าตาย!”
เม็ดทรายร่ำกำสรวลครวญกวี เรียกร้องพี่หญ้าน้อยอย่าพลอยหาย
“ข้าฝันเห็นเย็นชเลทะเลทราย กระแสธารสาดสายพรายรวี...”
หลั่งน้ำตาอาลัยอำลาหญ้า สุดโศกาส่ำทรายสลายสี
จากเฉดสุขเป็นเฉดโศกบักโกรกฤดี ภาระนี้ไยเล่าต้องเฝ้ารับ? ๚
-๓-
๏ เสียงแซ่เศร้าเบาเงียบเฉียบความหลัง หลุดภวังค์, สายัณห์โยกหันกลับ
พล่านผสมซมโศกวิโยคซับ ป่าสงัดสวดระงับศัพท์อาลัย
สายฝนหล่นหม่นสะอื้นกลืนวิกาล แสนละห้อยขับขานกานท์บทใหม่
เราต่างคนแปลกหน้ากันหรือไร หรือเป็นมิ่งมิตรใจในความจริง ๚
-๔-
๏ มือลึกลับขับลมสมเซ็งแซ่ คล้ายเคลื่อนซ่อนอ่อนแอแพ้ความนิ่ง
ลมเยาะหยันอันธการเกียจคร้านทิ้ง- ปณิธาน, มืดสิงแสงกวี
พึมพำพรมพะพลิ้วปลิวอ้างว้าง ณ ระหว่างหฤทัยไร้แสงสี
นิรันดรจักลับตานาทีนี้ สลายรูปจูบราตรีก่อนลับตา ๚ะ๛
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คิดถึงห้องกลอนเสมอ เพียงแต่ช่วงนี้หาเวลาเข้ามายากหน่อยด้วยภารกิจมากมาย
ฝากอักษรสะท้อนคำว่า "คิดถึง" ถึงทุกท่านด้วยนะครับ ^_^
ปล. ขอขอบคุณภาพจาก Google 
** จูบราตรีก่อนลับตา **