คือเรื่องมันมีอยู่ว่าผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเเรกๆก็เฉยๆเเต่หลังๆรู้สึกชอบเพราะรู้จักกันมาหลายปีผมเลยรวมความกล้าสารภาพรักกับเพื่อนคนนั้นเเต่เพื่อนคนนั้นไม่ให้คำตอบกับผมผมให้เวลาไปคิด3วันพอเวลาผ่านไป3วันเพื่อนของผมก็ยังไม่ตอบอะไรผมเลยบอกไปว่า งั้นถือว่าปฏิเสธ เธอก็ยังไม่ตอบผมผมเลยตัดขาดจากเพื่อนคนนั้น เวลาผ่านไป8เดือนเพื่อนคนนั้นกลับมาทักมาทางLIENผมก็งงว่าไปเอามาจากไหนเธอมาขอโทษผมผมเลยให้โอกาสเป็นเพื่อนกันกับเธออีกครั้งเธอมาบอกเหตุผลว่าเธอก็ชอบผมเหมือนกันเเต่เธอบอกว่าผมดีเกินไปเลยมา
บอกปฏิเสธตอนนี้ผมเลยยกโทษให้ต่อมาเธอได้มีเเฟนเธอบอกว่าเเรกๆดีเเต่หลังๆเธอไม่โอเคกับเเฟนของเธอ ผมก็เลยงง ว่า เธอเคยบอกว่าผมเป็นผู้ชายที่ดีเกินไปเลยปฎิเสธผมเเต่คนที่เธอเลือกเองเธอกลับบอกว่าเเย่อย่างนู้นเเย่อย่างงี้เเล้วผู้ชายเเบบไหนละที่จะเหมาะกับเธอผมก็เลยฟังเธอระบายเรื่องของเธอก็จบไปได้ ต่อมาผมมีอยู่ช่วงหนึ่งผมเหนื่อยจากชีวิตประจำวันผมเลยอยากระบายกับเธอบ่างเเต่เธอบอกให้ผมหยุดพูดเรื่องเเบบนี้ ตอนนั้นฟ้างเส้นสุดท้ายได้ขาดออกเหตุผลเดียวที่ผมยังทนอยู่กลับเธอคือเราเป็นเพื่อนกันเพื่อนต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเวลาเธอทุกข์ผมรับฟังปัญหาเธอมา
ครั้งเพราะผมไม่อยากรู้จักคนเเบบนี้อีกเเล้วในชีวิต
เเต่ครั้งนี้ผมมันใจว่าเธอจะไม่มีวันติดต่อผมได้อีกตลอกกาลจะไม่มีครั้งที่2อีกเเล้ว