ตอนที่ผมเป็นเเฟนกับเขาผมทำตัว ๆจีบคนอื่นไปทั่วเขารู้เเต่เขาก็ยังรักผมผมเลยเลิกทำ เขาให้เงินผมบ่อยๆ เขาดีมากเขายอมรับผมได้ทุกอย่างผมไม่เคยเจอใครที่ดีขนาดนี้เลย ผมเลิกกับเขาเพราะผมเป็นคนคิดมากคิดว่าเขาจะไม่ได้รักผมจริง เเต่ก็ยอมเลือกผมมากกว่าเพื่อน ผมชอบทะเลาะกับเขาบ่อยๆจนเลิกกัน เลิกกันในวันเกิดผมด้วย55 ของขวัญพอเลิกกันไปเขาก็ไปมีใหม่ เเต่ผมก็ไม่มีใครเลยผมก็มูฟออนได้เเล้ว เเต่พอกลับมาคุยกันผมไม่ได้รู้สึกอะไร เเต่พอนานผมรู้สึกรักเขา เอาตรงๆผมยังรักเขาตลอดเเต่ไม่อยากบอก จนเขามาบอกผมว่าเเฟนเขาไม่ให้คุยด้วย ผมก็บอกไม่เป็นไรเเต่ในใจคือรับความจริงไม่ได้ เขาไม่เลือกผม เขาเลือกคนอื่น ผมรู้ไม่ได้เป็นไรกัน เเต่ผมก็รับไม่ได้ผมเศร้าไปหลายวันจนเมอลอย ปกติผมไม่เมอ หรอก ผมพยายามไปเที่ยวให้ลืมเเต่ทำไม่ได้ ผมจะบล็อกก็ทำไม่ลง พอเขากลับมาคุย เพราะเลิกกับเเฟน ถ้าไม่เลิกกันผมคงไม่มีวันได้คุย ผมเป็นคนทักตลอดชวนคุยตลอดเเต่เขาไม่ค่อยสนใจ ถึงจะรู้เเต่รักผมยอมไม่หาเเฟนมีคนชอบก็ไม่เอาเพราะผมคิดว่ามีเธอเเล้ว เเต่เธอก็มีคนอื่นเรื่อยๆ ผมเป็นคนคอยปรึกษาเรื่องต่างๆ คุยกันได้ทุกเรื่อง ผมโทรกับเธอเธอเเต่เธอถามว่าผมชอบเธอไหม ผมเลยบอกว่าชอบ อยู่ก็เงียบเเล้วพอเวลาผ่านไปก็วางสาย คือผมคิดว่าไม่พูดเเล้วจะไม่มีโอกาสเลยพูดเเต่ก็ไม่ได้คำตอบ ผมระบายความรู้สึกให้เธอฟังเเต่เธอไม่สนใจ เเต่เธอไม่มีใครผมก็มีเธอไม่ได้อยู่ดี เห้อ พอคุยกันต่ออยู่ดีๆ เขาก็หายไป ตอนเเรกผมคุยกับเขาเเล้วลองไม่ทักดู ว่าจะตอบไหมเเต่เขาก็ไม่ตอบผมเลย ทักไปเเต่เขาก็ไม่ตอบ เขาลบผมทุกอย่าง ผมพยายาม ติดต่อเเต่ทำไม่ได้ เห้อออออ  ผมเป็นคนที่ไม่อยากเสียฟอร์มเเต่ไม่อยากเสียใจเลยจะบล็อกเเต่ทำไม่ลง จนถึงตอนนี้เขาก็หายไป เห้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ  ผมขอเเค่ได้คุยรอบสุดท้ายอย่างน้อยก็บอก มันคือสิ่งที่ต้องชดใช้เพราะผมไม่รักษา เห้ออออ