สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้ที่อยากเล่าและระบายประสบการณ์ต่างๆออกมาเพื่อไม่ให้ผมทุกข์ใจและให้ทุกคนมาแสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ 
คือผมพึ่งเลกกับแฟนได้เกือบๆเดือนแล้วตอนคบกันมันดีทุกอย่างน่าจะไปต่อกันรอดแต่เป็นที่ผมเองที่คิดมากคิดไปเองเก็บความรู้สึกและจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆของตัวเองผมเลยบอกเลิกเะอไปเพราะผมคิดว่าผมอ่ะไม่มีอนาคตหรือไม่สามารถเป็นคนที่จะไปต่อกับเธอได้ เธอเป็น ผญ ที่น่ารักมากๆผมรักเธอมากๆเพราะว่ากลัวว่าเธอจะเจ็บปวดเพราะผมกลัวว่าเธอจะลำบาก ผมกลัวว่าผมจะคอยถ่วงเธอน่ะครับ ผมเลยพลั้งปากบอกเลิกไปด้วยเหตุผมที่ว่าความร็สึกเปลี่ยนไป เพราะไม่อยากให้เธอโทษตัวเองผมอยากให้เธอเกลียดผมเพื่อที่จะไม่โทษตัวเองไม่ทำร้านตัวเองไม่อยากให้เธอเสียใจ พอเลิกกันได้สองชั่วโมงทั้งสองชั่วโมงนั้นผมนอนคิดวิธีต่างๆ จนได้ว่า ทำไมผมถึงไม่พัฒนาตัวเองล่ะ ผมทักไปขอโทษและพยายามคืนและอธิบายทุกๆอย่าง ที่ผมรู้สึกและวิธีแก้ปัญหาผมพยายามขอโทษและขอคืนดีอยู่ห้าวันแต่ไม่ได้ผล ผมถามเธอตรงๆเลยว่าเธอตัดใจแล้วเหรอ เธอบอกเธอน่ะตัดใจแล้วแต่ตัดใจไม่หมดหรอกแต่เลือกที่จะไม่กลับไปยังจุดๆนั้นแล้ว ผมเลยตัดสินใจขอเป็นเพื่อนกับเธอ นี่ก็ประมาณสองอาทิตย์แล้วครับที่เป็นเพื่อนกันแรกๆที่เป็นเพื่อนผมทรมานมากใจไม่อยู่กับตัวคิดถึงเรื่องเก่าๆนอนไม่หลับไม่มีกำลังใจจะทำอะไรเลยเก็บตัวในห้อง ผมนอนคิดทั้งวันและร้องไห้ออกมาเหมือนเป็นการระบายไปด้วย ผมเลยตัดสินใจทักไปหาแม่แฟนเก่า ตอนแรกผมคิดว่าผมจะทักไปเข้าทางแม่แฟนเก่าเพื่อให้ได้เธอกลับคืนมา ผมเล่าทุกอย่างให้แม่เธอฟัง ตอนแรกผมนึกว่าแม่จะบล็อคผมแล้ว5555 แต่แม่เธอดีมากให้คำแนะนำและให้กำลังใจผม แม่เธอบอกว่า ความรักไม่ได้มีแต่รักที่เป็นแฟนกันอย่างเดียว ลองดูอย่างความรักที่พ่อแม่มีให้ลูกดูซิ เรารักแบบเพื่อนก็ได้คอยเฝ้าดูและคอยซัพพอตคอยช่วยเท่าที่ช่วยได้ ไม่ไหวก็อย่าฝืน ผมนั่งฟังแม่ตอนนั้นผมโทรกับแม่เธอ ผมเล่าทุกอย่างหใ้ฟังหลังจากนั้นผมก็เริ่มร้องไห้ แม่เธอบอกว่าร้องไห้ได้ร้องออกมาให้หมด ตอนนี้ต้องทำใจเป็นเพื่อนกันก็ไม่ได้แย่ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกนะ แล้วแม่เธอก็ให้กำลังใจผม หลังจากนั้นผมก็เริ่มตัดสินใจจะเริ่มไหม่ ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงช่วงเลาที่มีเธออยู่นะครับแต่คิดถึงแล้วไม่ได้ทุกข์หรือเสียใจขนาดนั้นแล้ว เริ่มทำใจเป็นเพื่อนกันแล้ว ผมเป็นกำลังใจให้คนที่เสียใจนะครับ ความรักคือความห่วงใยและการเห็นเค้ามีความสุข ความรักไม่ใช่การครอบครองนะครับ สู้ๆนะครับเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่เข้ามาอ่านประสบการณ์ของผม ตอนนี้ผมเริ่มทำใจได้อาจจะต้องใช้เวลาหน่อยแต่เพื่อนๆลองเปิดใจรับสิ่งไหม่ๆดูนะครับ การที่จบด้วยการจากลาไม่จำเป็นต้องหนีออกจากกันเสมอไปนะครับถ้าทำใจได้เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะครับ คนที่เคยรักกัน ถึงแม้เป็นเพื่อนกันแต่ถ้ายังรักกันแบบเพื่อนก็จะคอยซัพพอตและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ทุกวันนี้ผมมีปัญหาหรือเรื่องทุกข์ใจผมทักเธอไปเธอก็ตอบนะครับและบอกวิธีแก้ปัญหาด้วย เรื่องแบบนี้บางคู่อาจจะต้องใช้เวลาหน่อยนะครับ เพราะฉะนั้นผมอยากให้เพื่อนๆที่เพิ่งเลิกกับแฟนลองคิดดูนะครับลองใช้เวลากับตัวเอง กับเพื่อน กับครอบครัวดูนะครับ และลองคิดดูนะครับถ้าเรารักใครซักคนจริงๆเราจะไม่อยากครอบครองเค้าครับเราจะอยากให้เค้ามีความสุขมากๆ และเรื่องความรักที่เข้ามาลองเปิดใจให้คนที่เข้ามาดูนะครับบางทีเค้าอาจจะเป็นคนที่ใช่จริงๆก็ได้ถ้าไม่ใช่เราก็แค่นำไปเป็นบทเรียน เพื่อนๆที่มาอ่านแสดงความคิดเห็นได้นะครับผมน้อมรับความคิดเห็นทุกๆคนเพราะตอนนี้ผมกำลังปรับปรุงแก้ไขและพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นอยู่ครับ ทั้งนี้ต้องขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของผมนะครับ ผมดีใจมากๆที่ได้แบ่งปันเรื่องราวแบบนี้ให้เพื่อนๆได้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ