เรากับเเฟนคบกันมา9-10เดือน เรา2คนรักกันมากๆเลยค่ะ เเฟนเราเป็นผชที่ค่อนค่างอ่อนไหวง่าย เราเป็นคนที่ขี้วีนขี้หงุดหงิดมากๆ เเฟนเราเป็นคนที่ตามใจเราเก่งมาก ทำให้เราได้ทุกอย่าง ให้เงินเราใช้โดยที่เราไม่เคยร้องขอ เเฟนเราเป็นคนที่ขี้หวงมาก ไม่ชอบให้เราเข้าไกล้ผู้ชายเลยสักคน เราก็เป็นเหมือนเเฟนค่ะ กับเรื่องผู้หญิงคือเด็ดขาดเลย ช่วงที่เราคบกันมาเราทะเลาะกันบ่อยๆ เราใช้คำพูดรุนเเรงใส่เเฟนเเทบทุกรอบเลยค่ะ เเฟนเรามันจะร้องไห้กับคำพูดเเรงๆของเราอยู่บ่อยๆ (คำที่เราพูดมันเเรงมากๆ) ด้วยความที่เราหงุดหงิดไม่สามารถคุมอารมณ์ของตัวเองได้เลย เเต่พอเราใจเย็นเราก็จะไปง้อไปโอ๋ตลอด เเฟนเราก็จะรู้สึกดีขึ้น เราก็กลับมาหายกัน คุยกันดีๆ พอคบกันมาได้สักพัก ก็มีเรื่อง ผู้หญิงเค้ามาบ้าง เเต่ไม่ได้มาทางเชิงชู้สาวนะคะ เเต่ด้วยความที่เรากับเเฟนต่างเซ้นซิทีฟกับเรื่องเเบบนี้มากๆ จึทำให้เราสองคนเริ่มทะเลาะกันมากขึ้น หลังจากนั้นเเฟนเราก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่เป็นคนใจเย็น ก็เริ่มจะใจร้อนหงุดหงิดบ่อยๆ เรามักจะคิดมากว่าเเฟนจะเปลี่ยนไปรึป่าว เเต่เเฟนเราก็ยังยืนยันว่าเขายังรู้สึกเหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไป เขาก็พยายามเทคเเคร์เรามากขึ้น
ระหว่างที่คบกันนั้น เรากับเเฟนบอกเลิกกันบ่อยมากๆ หลายรอบที่เลิกกัน เเต่ก็กลับมาดีกัน เราเป็นคนเเรกของเเฟนในหลายเรื่องๆ เเทบจะเป็นรักเเรกของเเฟนเลยค่ะ
ในตอนนั้นเขาเปรียบให้เราเป็นโลกทั้งใบของเขาเลย
เขาทิ้งทุกอย่างในชีวิต ทั้งเพื่อนจากที่เขาเคยติดมากๆตั้งเเต่มีเราเขาก็เลิกอยู่กับเพื่อนมาให้เวลาเราเต็มร้อย เราก็ไม่ต่างกันค่ะเเต่ก่อนที่จะมีเขาเราก็ติดเพื่อนติดเที่ยวกลางคืนมาก เเต่เราก็เลิกหมดเพื่อเขา จนวันนึงเเฟนเราทำตัวเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเเบบเห็นได้ชัด อยู่ดีๆเเฟนเราก็มาบอกเลิกเรา เรายังไม่ทันได้เตรียมใจที่จะเจอเรื่องต่อไปเลยด้วยซ้ำ วันนั้นเราง้อเเฟนเพื่อที่จะให้เขาไม่ทิ้งเราไป จนเขาใจอ่อน เเต่เขาบอกกับเราว่า เขาอยากเจอถ้าได้เจอเรา ความรู้สึกเขาคงจะดีขึ้นมากกว่านี้
หลังจากนั้นที่เราไปเจอเเฟน เราเห็นได้ชัดว่าเเฟนเปลี่ยนไป ในตอนกลางคืน เเฟนเรานานๆทีได้เจอเรา เพราะเราอยู่ไกลกัน เเต่เขาเลือกจะโทรหาเพื่อนให้เพื่อนมานั่งกินน้ำกระท่อมกันที่บ้านของเเฟนเรา ทั้งๆที่เขารู้ว่านานๆทีจะได้เจอกัน  เเล้วเราไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ เรารู้สึกเสียใจที่ตอนนั้นเรานอนร้องไห้คนเดียวในห้องของเเฟน เเต่เเฟนกลับอยู่กับเพื่อนมีความสุข เราอยู่กับเเฟนได้4วัน เเล้วมันก็เป็นเเบบนั้น4วันติด หลังจากเรากลับบ้าน เราก็ทะเลาะกับเเฟนอีกครั้ง ครั้งนี้เเฟนเราออกไปกับเพื่อนเเล้วไม่ได้โทรกัน ปกติเรากับเเฟนจะโทรกันตลอดเเทบทั้งวัน
การกระทำของเเฟนเรามันทำไห้เราเสียใจมากๆ เเฟนเรารู้ว่าเราเสียใจเเค่ไหน เเต่เขาก็ยังเลือกที่จะไม่สนใจเรา ช่วงนี้มาเเฟนเราเริ่มมีหลายๆเรื่องปิดบังเรา เริ่มติดเพื่อนมากขึ้นไม่สนใจเรา เราเสียใจมากๆตัดสินใจจะเลิกเพราะเราทนอยู่ไม่ไหว เเต่เเฟนเราก็ง้อเราค่ะ พูดดีให้เราใจอ่อน ด้วยความรักที่เรามีให้เเฟนมากเราจึงยอมกลับไปอีกครั้ง เเต่ก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ รอบนี้เราขอร้องเเฟนว่าอย่าทำเเบบนั่นอีกได้มั้ย เราไม่สบายใจเราไม่อยากร้องไห้เเล้ว อยู่ดีๆ แฟนเราก็บอกว่าแฟนเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรามาตั้งนานแล้วรู้สึกว่ารักเราน้อยลงมานานแล้วเราจึงตอบแฟนไปว่าที่ผ่านมาแฟนของเราหลอกเราเลยใช่ไหมที่บอกว่ารักมาตลอดมันพึ่งเมื่อวานแท้แท้ที่แฟนของเราบอกว่ารักเรามากไม่อยากจะเสียเราไปแต่พอมาวันนี้กลับบอกว่าไม่ได้รู้สึกรักเหมือนเมื่อก่อนแล้วตอนนั้นเราใจสลายมากเพราะเขาเป็นคนที่เรารักมากๆเราทำใจไม่ได้เลยเราจึงบอกเขาว่ามาหลอกเราทำไม เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้หลอกเค้าแค่ไม่รู้ว่าจะบอกเรายังไงดีเราก็เอะใจว่าทำไมเค้าไม่ปล่อยเราไปตั้งแต่ตอนที่เราบอกเลิกเมื่อวานเราเสียความรู้สึกมากๆเราไม่รู้จะไปต่อยังไงเราไม่เคยคิดเลยว่าถ้าวันนึงไม่มีเขาเราจะทำยังไงหลายหลายอย่างที่เขาทำให้เรามันมีความสุขมากๆพอเราได้ยินแบบนี้เราจึงเสียใจมากๆจึงบอกไม่ถูก แต่พอมาไม่นานแฟนเราก็ทักมาบอกเราอีกทีว่าแฟนเรายังรู้สึกเหมือนเดิมที่บอกแบบนั้นก็เพราะว่าแค่อยากให้เราหลุดพ้นจากแฟนของเราเค้าเอาแต่โทษว่าตัวเค้าเองไม่ดีเราเริ่มสับสนว่าแฟนของเรารักเราจริงไหมแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมเหมือนเดิมเราใจอ่อนเพราะเรายังรักเขามากๆเราจึงตัดสินใจเป็นคนง้อเค้าเอง หลังจากนั้นผ่านไปสองสามวันแฟนเราก็พูดขึ้นมาจริงๆเค้าบอกว่ารอบนี้ไม่ได้โกหกเค้ารู้สึกว่าเค้ารักเราน้อยลงไม่ได้รู้สึกเหมือนเมื่อก่อนแล้วเค้าบอกว่าจะให้เค้ากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนเค้าทำไม่ได้แต่ว่าเค้ายังบอกว่าเค้าคบกับเราต่อได้แต่แค่ไม่ได้รักมากเท่าเมื่อก่อนแล้วเราใจสลายมากๆเราสับสนไปหมดทุกอย่างเค้าบอกว่าที่เค้าไม่ได้รู้สึกเหมือนเมื่อก่อนก็เพราะว่าเมื่อก่อนเค้าเสียใจกับหลายหลายเรื่องที่เราทำ แต่เราคิดว่าเหตุผลมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะที่ผ่านมาตัวเราเองพยายามเต็มที่มากนอกใจก็ไม่เคยมีสักครั้งแต่เราก็ยอมรับการตัดสินใจของเขาจึงเดินออกมาแต่สุดท้ายผ่านไปไม่ถึงวันเราก็อยู่ไม่ได้กลับไปขอร้องเขาให้อยู่กับเราเราขอร้องเค้าเค้าทำเหมือนเราไม่มีค่าแต่เราก็ยอมเพราะว่าเค้าบอกว่าเค้ายังรักเราเราสับสนกับเขามากเราทำอะไรไม่ถูกเราต้องการแค่มีเขาอยู่ข้างข้างเหมือนเดิม เราทำใจไม่ได้จริงๆถ้าวันนึงจะไม่มีเขาประมาณสี่ถึงห้าวัน เราอยู่กับเขาโดยที่รู้ว่าเค้าไม่ได้รักถึงแม้เค้าจะโกหกว่าเค้ายังรักเราแต่ลึกลึกในใจแล้วเราก็รู้ว่าเค้าไม่ได้รักแต่เราทำใจไม่ได้จริงๆเราพยายามที่จะออกมาจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดแต่เราก็ทำไม่ได้การที่อยู่โดยไม่มีเขาข้างข้างมันเจ็บปวดยิ่งกว่าจนถึงวันนี้เค้าได้บอกว่าเราไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกตลอดไปเค้าบอกให้เราลืมเขาไปสักทีเค้าคงจะอยากได้ อิสระไม่ต้องมีคนมาบ่นไม่ต้องมีคนมาตามตั้งแต่เราเกิดมาเราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเราเสียใจมากๆจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่เค้าเป็นแทบทุกอย่างในชีวิตเราเราทำใจไม่ได้เราไม่รู้เราจะอยู่ต่อไหวยังไงโดยไม่มีเขาตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายเราไม่เคยรักเขาน้อยลงเลยแม้เราจะรู้ว่าเขาไม่ได้เห็นค่าเราแล้วเราก็ยังยินดีที่จะรักเขาเราบอกกับเขาว่า ถ้าคิดถึงเราเมื่อไหร่ก็กลับมาเราจะรออยู่ตรงนี้ตลอดแต่ตอนนี้เราไม่ไหวเลยเราต้องอยู่โดยที่ไม่มีคนที่เรารักมากๆคนที่เคยอยู่กับเรามาตลอดเราลืมไปหมดแล้วว่าตอนอยู่คนเดียวมันมีความสุขไหมเพราะตอนนี้มันมีแต่ความเศร้าเสียใจเราร้องไห้จนตาบวมทั้งวันมันเจ็บทรมานมากๆเราไม่รู้ว่าควรจะหลุดไปจากตรงนี้ยังไงเราพยายามแค่ไหนเราก็เดินออกมาไม่ได้เรายังติดอยู่กับเขาตลอดตลอดเวลา แต่เค้าไม่ได้มีความสุขแล้วที่มีเรา ใจนึงเราก็ดีใจที่เขาเดินออกไปใช้ชีวิตของตัวเองมีความสุขกับเพื่อนไม่ต้องมาทนทุกข์กับเราแต่ใจนึงเราก็เจ็บมากๆที่ที่ตรงนั้นมันไม่ใช่ของเราแล้วเราแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเราควรทำยังไงดี