ความรู้สึกว่าเป็นเราเป็นอุปสรรคในการภาวนา ในเมื่อดำริว่าจะภาวนา ก็คือมีความคิด ลักษณะความคิดนั้นมีตัวตนเป็นผู้เห็น ผู้กระทำ ใจรู้กับผู้ถูกรู้เป็นอันเดียวกัน ให้เป็นความเห็นถูกตั้งแต่ต้นด้วยการแยกจิตหรือสติออกมาจากกาย ให้สติอยู่ห่างจากกาย ให้มาเป็นจิตที่ตั้งมั่น ด้วยการแยกรูปนาม แยกกายกับใจให้เห็นเป็นคนละส่วน ให้ใจรู้เป็นอิสระ ทำลายมิจฉาทิฐิกันตั้งแต่ต้น