อยากเป็นคนที่ไม่คิดมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไร อายุก็ 30 แล้ว แต่มีเรื่องให้คิด เรื่องที่ยังไม่เกิด ทำให้เราสภาพจิตใจแย่มาก เป็นคนคิดเยอะ คิดว่าคนอื่นมองเราไม่ดี อย่างตอน ทำงานไม่อยากมีปัญหาคนที่ทำงาน เราเป็นคนหัวอ่อน จะทำไรมักโดนใช้งานละโดนบ่น จนต้องไปร้องให้ที่ห้องน้ำ แล้วออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เครียดกับคนมาก งานเราทำเต็มที่ ไม่ว่าจะพูดอะไรต้องนึกถึงเขาจะตอบกลับมายังไง แต่ทีคนอื่นที่เขา ทำผิดกับพูดดี เพราะเขามีฐานะและสวยกว่าหรอ ทำไมกับเราเขาถึง 2 มาตราฐาน เรามานั่งคิดว่าเราแคร์เขามากขนาดนี้เลยหรอ วันไหนที่เขาไม่มาทำงานเรามีความสุขเราทำงานไม่มีปัญหาอะไรเลย คนนี้ปากเขาคิดจะพูดอะไรก็พูด ทำร้ายความรู้สึก พยายามไม่สนใจ แต่เราต้องทำงานร่วมกับเขา เหนื่อยมากเลยค่ะ อยากลาออก เสียสุขภาพจิตมาก ภาระก็มีหลายอย่าง ไหนจะต้องไปเรียน เสาร์ อาทิตย์ ด้วย พ่อกับแม่บางครั้ง ก็ทะเลาะกัน น้องก็ดื้อทำอะไรไม่ช่วยเหลือภายในบ้าน เงินก็มีไม่เยอะ จนทำให้เรา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเลยค่ะเพื่อนที่คบกันมา 10 ปี มาแตกกันเพราะเราไม่ไปเที่ยวกับพวกเขา เหนื่อยมากเลยค่ะ บางครั้งก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว เราสู้มาตลอด แต่มันทำยากเหลือเกิน มันทรมานมาก พยายามไม่ร้องให้ พยายามฝืนว่าไม่เป็นไรนะ ตัวเราเหมือนตัวคนเดียว เคยที่ขับรถแล้วคิดทุกครั้งเลย ถ้าเราตายไป บางทีเราอาจจะเป็นอิสระกับความคิดนี้ เราทุกข์มาตั้งแต่เด็กๆ โดนเปรียบเทียมเด็กถึงโต พ่ออยากให้เราเป็นแบบที่เขาหวัง แต่เราทำให้ไม่ได้ เราเรียนไม่เก่ง ไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง งานก็ไม่มั่นคง เราเหนื่อยมากเลยค่ะ