สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องมาระบายขั้นสุดจริงๆ เก็บกดมาหลาย 10 ปีครับ ผมอยู่ในครอบครัวที่พอมีพอกิน ผมอยู่กับแม่ และก็ย่าครับ ส่วนพ่อก็เลิกกับแม่แล้ว แยกกันอยู่ อาจจะดูแปลกๆนะครับ ย่าผมมีลูก 2 คน แต่ทั้งคู่ไม่เคยมาดูแลแม่ตัวเอง(ย่า)เลย มีแต่ผมกับแม่ที่ดูแลย่า แต่ว่าผมกับแม่ไม่ต้องจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ แต่ต้องแรกกับช่วยธุรกิจที่บ้าน ส่วนพ่อผมกับลุงไม่ต้องทำอะไรเลยครับ ก็อยู่ฟรีๆรอผมกับแม่โอนให้อย่างเดียวเดือนล่ะ 12,000 ค่าน้ำ ค่าไฟไม่ต้องจ่ายเช่นกัน ตรงนี้ผมไม่ติดอะไรหรอกครับ เพราะลูกเขาเขาก็คงรัก แต่ปัญหามันคือธุรกิจที่บ้านมันไม่ได้ได้เงินตรงเวลาขนาดนั้น และผมมีปัญหากับพ่อมาก ถ้าผมหาเงินมาให้ไม่ทันวันที่พ่อต้องได้เดือนนั้นหรือวันนั้น ผมจะโดนพ่อด่าตลอดครับ แล้วคือผมยังเรียนอยู่เลย จะหามาให้ยังไง? ผมก็เลยต้องยอมเจียดเงินตัวเองให้ไปก่อน ส่วนผมต้องกินมาม่ารอเงินออก

ซึ่งผมทำแบบนี้จนเข้า ICU เลยครับ ปอดรั่ว ขาดสารอาหาร + ความเครียด ณ เวลานั้นแม่ผมต้องหาเงินมาจ่ายค่ารักษาให้ผม จะยืมลุงลุงก็ไม่มี ย่าก็ไม่มี แม่ผมก็เลยทักไปขอพ่อว่าขอหักพันนึงได้ไหมจากเงินเดือนพ่อ เพราะต้องเอามาจ่ายค่ายา เพราะผมเจ็บมากๆ ไม่มียาแก้ปวด แต่พ่อก็ไม่ให้ครับ คือวันนั้นอ่ะผมจะตายห่าแล้วก็ว่าได้ครับ ผมไม่มียาแก้ปวด ไม่มียาอะไรกินเลยตลอด 7 วัน แต่ก็ต้องทนทรมานเพราะพ่อก็ไม่ให้ ย่าก็ไม่มีเงิน มันเหมือนตายทั้งเป็นมันเจ็บจริงๆครับ ยกตัวอย่างเหมือนมีคนมาจักกะจี้คุณแล้วคุณขัดขืนไม่ได้อ่ะครับ มันทรมานมากๆเลย พอผมผ่านเรื่องห่านี่มาได้ก็เจ็บทั้งกายทั้งใจ และเกลียดครอบครัวนี้มาก เขาไม่ได้ผิดเลยที่เขาไม่ให้ยืมเงิน แต่ว่าคนในครอบครัวด้วยกันมันเหี้*เกินไปไหม

และผมโดนเอาเปรียบเรื่องเงินมาเยอะมาก บางครั้งมันเป็นเงินที่ผมหามาเอง หรือแม่ผมหามาเองจากช่องทางอื่น ต้องมาจ่ายเงินสำรองให้ทั้งลุงกับพ่อแทนตลอดเพื่อไม่ให้มีปัญหา ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ต้องสำรองจ่ายตลอดเลยด้วยซ้ำ ไม่เคยมีการแบ่งๆกันจ่ายแล้วค่อยมาโอนกันคืน ไม่มีใครเอาด้วยเลย มีแต่ผมกับแม่ต้องทำ ไม่งั้นไฟก็ตัด น้ำก็ตัด จากที่ผมกับแม่มีเงินทำอะไรมากมายก็ไม่ได้ทำ เพราะต้องมาสำรองจ่ายทุกๆเดือนแบบนี้ เรื่องค่าน้ำ ค่าไฟ ไม่ใช่ปัญหาเพราะย่าเป็นคนออก(บางทีผมกับแม่ก็ออกให้) แต่ว่ามันติดตรงลูกๆย่านี่แหละครับ ต้องไปหาเงินมาจ่ายให้ทันพวกเขา ไม่งั้นมีปัญหา ผมกับแม่อยากไปจากครอบครัวนี้ แต่ย่ามีพระคุณกับผมและแม่มาก ไม่อยากทิ้งท่านไป แต่ก่อนจะไปผมกลัวว่าผมกับแม่จะเป็นซึมเศร้าครับ เราร้องไห้ก้นทุกวันจริงๆครับ

หลังจากเวลาผ่านมาย่าผมตัดสินใจขายบ้านที่พ่อผมอาศัยอยู่ราคาหลัก 10 กว่าล้าน ซึ่งแน่นอนพวกผมไม่ได้อะไรหรอก แต่ที่พีคคือคนที่ได้ดันเป็นลูกสะใภ้ฝั่งลุง ก็คือแฟนลุงที่แม่*ไม่เคยโผล่หน้ามาดูแลแม่ผัวตัวเองเลยด้วยซ้ำ แต่ได้กันไปเต็มๆ โดยอ้างว่าติดหนี้ต้องจ่าย ถามว่าเขาเหลือให้ย่าบ้างไหม ย่าบอกผมว่าเงินอยู่ที่ลุงหมดแล้ว ให้เขาเอาไปจ่ายหนี้? คือบอกก่อนนะครับลุงมีลูก 2 คน มีรถยนต์ 3 คัน มอไซค์ 4 คัน กับ PlayStation 5 และเกมหลัก 2,000 เป็น 10 เกมได้ นี่คือติดหนี้กันจริงใช่ไหม? ผมไม่ได้อิจฉาเลยนะครับ เพราะผมเอาจริงๆก็มีตังค์ที่ตัวเองหาเอง เกมซื้อเอง คอมซื้อเอง แต่ว่าผมสงสัยว่าแล้วย่าหล่ะ? เขาไม่เคยพาไปเที่ยวเลยนะครับ ย่าอยู่กับผมและแม่มาตลอด 20 ปี พวกผมดูแลโดยไม่หวังเงิน แถมค่าน้ำ ค่าไฟ ที่ย่าเขาออก จริงๆผมกับแม่แอบออกให้ด้วยซ้ำเพราะสงสารย่า ของกินอะไรก็ซื้อดีๆให้ย่ากิน(ออกให้) แต่พอมาเจอแบบนี้แม่*เหนื่อยใจมาก ย่าผมก็แอบร้องไห้ก็มี บางครั้งโทรมาร้องไห้กับผมก็เคยมีมาแล้ว ผมเป็นที่ระบายให้กับทั้งแม่และย่าเลย ผมด้านชาตั้งแต่โดนพ่อด่าทุกๆวันแล้วครับ มันเลยชินชาสุดๆ แต่พอเห็นแม่กับย่าร้องไห้ ผมโคตรดิ่งมากๆ ไม่รู้จะทำยังไงดี ย่าผมก็รักลูกเขามากๆ ผมกับแม่ก็รักย่า ไปไหนก็ไม่ได้ ผมทรมานสุดๆเลยกับจุดที่ผมอยู่ มันโดนผูกเอาไว้กับความสัมพันธ์ครอบครัว