สวัสดีครับ เรื่องราวมีดังนี้ครับ ผมอยู่บนที่ของยายมาตั้งแต่เด็กพออายุได้20ผมก็ได้ออกจากบ้านไปทำงาน จนได้แฟนแล้วมีลูกก็หวนกลับมาบ้านอีกครั้ง มาสร้างบ้านอยู่บนที่ของยายตอนยังไม่แบ่งที่ ระแวกบ้านก็มีบ้านยาย บ้านผม บ้านแม่ บ้านยายก็จะมีน้าคนที่4 ยาย และก็หลาน บ้านแม่ก็จะมีน้องผม และก็แม่ผมตอนแรกๆก็ยังดีๆอยู่นะครับ แม่กับน้าผมก็มีปากเสียงกันบ้างตามประสาพี่น้องเรื่องมันมาเริ่มเมื่อ4ปีก่อนตอนยายแบ่งที่ให้ลูกๆ บ้านของผมดันไปอยู่ในที่ของหน้าซึ่งมันควรที่จะเป็นของแม่ผม(เพราะก่อนที่ตาจะเสียแกชี้ไว้ว่าไครได้ตรงไห้ แต่พอตาเสียน้าแกไปขอยายว่าขอแลกที่กับแม่ผมซึ่งแม่ผมด้วยความรักยายก็บอกไปว่าที่แม่ให้ตรงไหนก็เอา ความซวยบังเกิดเลย)หลังจากแบ่งที่ไม่นานปัญหาเริ่มมา ทางที่เดินกันทุกวันนี้ต้องผ่าน2ที่หลังจากแบ่งแล้วนะครับ คือต้องผ่านที่แม่และที่น้าคนที่3 พอผ่านไปประมาณปีหนึ่งน้าคนที่3บอกว่าเขาจะไถทางทิ้งปลูกยูคาให้เตรียมทางออกกัน แม่ผมก็ตัดสินใจไปถมทางไว้ทางที่ทางของตัวเอง ผมเองก็พอจะเริ่มเห็นปัญหาก็ตัดสินใจถมดินไว้ปลูกบ้าน(ที่แม่ผมได้เป็นทุ่งนาล้วนๆ)ยายผมก็ไปทำทางให้น้าคนที่4ซึ่งมันเป็นดินทุ่งนาโกยขึ้นมาพอรถยนต์วิ่งไปได้พอฝนตกมามันก็เละ มาปีใหม่ผมไปบ้านแฟนกลับมาแม่บอกว่าหลังสงกรานต์น้าเขาจะเอาทางออกแล้วนะ ผมนี่สตั้นเลยสับสนไปหมดจะเอาเงินจากไหนมาย้ายบ้านทันเนี่ย ถ้าต้องให้ไปเดินทางน้าคนที่4ก็ไปทำทางเขาเละเป็นปัญหาอีกเพระเคยมีปัญหาแบบนี้มาแล้วรอบหนึ่งตอนผมออกรถยนต์มาใหม่เดินทางเดิมกันน้าคนที่4ก็เหมื่อนไม่พอใจที่ผมทำทางเละพอผมเอาลูกลังมาลงให้จะได้ไม่เดินทางเละๆกันก็ไม่พอใจไปบอกน้าคนที่3ว่าผมไม่บอกไม่กล่าวอีก ผมก็เงียบเพราะผมเองก็ผิดที่ไม่ได้ไปบอกเขาคิดว่าเขาน่าเข้าใจความหวังดีที่จะไม่ต้องเดินทางเละๆกัน แล้วก็ซาๆไป พอมาเดือนกุมภาพันธ์แตกหักเลยครับ หลานผมจากเคยทักทายกันดี มาวันนั้นเบิลเครื่องตั้งแต่ทางเข้าบ้านจนถึงในบ้านแล้วมองขึ้นมาบนบ้านผม ผมก็งงเกิดไรขึ้นก็เดินลงไปถามเลยเบิ้ลใส่กูเหรอมีอะไรข้องใจกับกูพูดมาตรงๆนะมาทำใส่กูไม่ชอบ มันก็บอกไม่มีไรพี่ผมก็ทำของผมแบบนี้เอาตรงๆผมไม่เคยเห็นมันทำแบบนี้เลยสักครั้งก็จบไปวันนั้น พอถัดมาเห็นผมออกกะเห็นมันเปลี่ยนสังกะสีบ้านยายอยู่ตอนแรกอีกคนก็รับปกติพอเห็นผมโยนโครมๆเหมือนไม่พอใจผมก็เก็บอาการไม่อยู่เลยที่นี้แตะประตู แตะชามข้าวหมาโครมไงมั่งเงียบไปพักนึง ผมถือมีดยืนดูอยู่หน้าบ้านเห็นหันไปหาเด็กลูกติดเมียมัน ตะโกนว่าจะเอาเหรอ จะหักเหรอ แต่ไม่หันมาทางผมนะครับตะคอกเด็กประมาณว่ากูไม่ได้คุยกับกูคุยกับลูกเลี้ยงกูผมก็นั่งรอดูดิว่าจะพูดอะไรแขวะมาไหมผมเอาตายเลยครับอารมณ์นั้นแต่ก็ไม่มีอะไรมาอีกนะครับ ผมออกกะวันนั้นนอนไม่หลับเลยกูไปทำอะไรให้พวกว่ะ จนบ่าย2ไม่ไหวทักบอดเมียให้ยืมเงินเจ้าของร้านที่เมียทำงานว่าจะรื้อบ้านล่ะไปปลูกบนที่เราที่แม่ยกให้แล้วเราถมไว้ดีกว่า แล้วผมก็โพสต์เลยครับตัดก็ตัดญาติแบบนี้ไม่ขอมีดีกว่า แล้วผมก็ลบการติดต่อไปเลย ปกติผมจะไม่เคยโพสต์อะไรเลยวันนั้นลงทุกช่องทางเลย ที่นี้ผมก็เริ่มไปตัดหญ้า ตีผังบ้าน ทำเพิงชั่วคราว ในที่ของตัวเอง แต่ยังมีอ้อนส้นอยู่นะครับประมาณเห็นผมอยู่ในที่ทำบ้านซึ่งถนนต้องผ่านก็บรื้นๆแล้วก็ไปเบิ้ลในบ้านได้ยินมาถึงผมอ่ะผมก็ช่างแมร่งอยากทำไรทำไปได้แต่คิดในใจวันไหนพ่อลูกเมียจะตายกูจะไม่ไปดูสักหน่อยถ้ากูย้ายออกมากูจะไม่ไปเหยียบที่ตรงนั้นอีกเลยพรุ่งนี้04/04/2024ผมจะยกเสาเอกล่ะครับ แต่พอช่างถามว่าให้เริ่มงานวันไหนผมก็บอกพรุ่งนี้เริ่มรื้อโรงรถกับชายหน้าบ้านแต่ก็ยังแอบใจหายเหมือนกันบ้านนี้ผมลงทุนลงแรงหมดไปเยอะตั้งแต่ผมยังเกเรพอเริ่มสร้างเริ่มมีก็ต้องเริ่มสร้างใหม่อีก อีกความคิดก็ดีแล้วอยู่บนที่ของเราจะทำไรจะได้ไม่ลำบากใจ อีกความคิดถ้าเงินไม่พอจะทำงัยว่ะลูกก็ต้องเข้าเรียนต่อม.3อีก อีกความคิดก็เดินหน้าให้สุดตัดสินใจแล้วอย่าลังเล สงสารยาก็สงสาร สงสารลูกอีก แต่อีกความคิดก็ดีแล้วลูกจะได้ไม่ต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น (สภาพแวดแบบนั้นคือ เอะอะโวยวาย ทำอะไรก็โครมครามๆได้ยินทุกบ้านใกล้ๆกัน คุยกันก็แหกปากตะโกนไม่เข้าใจจะตะโกนทำไมคุยปกติก็ได้ยินเหมือนโชว์พาวเวอร์ รถเข้ามาดูดกัญชาไม่ขาด ลูกผมเป็นผู้หญิงด้วย2คน ยายผมน้าผมก็ไม่เคยพูดเคยสอน ทุกคนว่าผมคิดถูกไหมครับที่แบบนี้ มีไครเคยเจอสถานการณ์คล้ายๆกัน
ขอคำแนะนำและขอกำลังใจด้วยครับ คิดมากจนจะเป็นโรคซึมเศร้าละครับ