ดิฉันแต่งงานมา10ปีแล้วมีลูก1คน ตอนนี้คิดว่าเหมื่อนชีวิตคู่ไม่มีความสุข ไม่ได้รับการใส่ใจจากสามีเท่าที่ควร มีแต่โดนสามี บูลี่ ทุกเรื่อง เรื่องอ้วน เรื่องเงินๆ ทองๆ เรื่องต่างๆนาๆ แล้วรู้สึกว่า มันใช่หรอที่คนรักกันจะสามารถพูดให้กันได้ขนาดนี้
เงินเดือนก็ไม่อยากให้ฉันใช้ด้วยเวลาเงินออก
ปกติให้ทุกเดือน มันมีปัญหาสะสมกันมานาน ท้งเรื่องครอบครัวเขาด้วย ฉันวางแผนเตรียมตัวจะเลิกกับเขา แต่จะรอให้ลูกเรียนจบก่อน หรือไม่งั้นก็อยู่กันไปแบบเพื่อน แบบพี่แต่อยู่บ้านด้วยกัน นอนด้วยกันปกติ
เพราะถ้าฉันเดินออกไปตอนนี้ ฉันกลัวว่าฉันจะ ส่งเสียเลี้ยงดูลูกไม่ไหว เพราะค่าใช้จ่ายทุกวันนี้เยอะ ลำพังตัวฉันเองก็ยังจะไม่รอด ทุกวันนี้ฉันเลือกที่จะเงียบไม่พูด กับสามีเหมื่อนเดิม ไม่คุย
กินข้าวก็ไม่คุยกันเหมื่อนแต่ก่อน ฉันทำตัว ไม่เหมื่อนเดิมแล้ว พยายยามพูดน้ิอย ถ้ามีปัญหากันฉันเลือกที่จะเงียบไปเลย ไม่เหมื่อนแต่ก่อน ฉันจะไม่ยอมเด็ดขาด
เพราะแต่ก่อนถ้าฉันทะเลาะกับเขา เขาจะลงไม้ลงมือกับฉันทันที เพราะเขาโมโหร้าย ทุกวันนี้ฉันเงียบเลยเพราะเจ็บตัวมาเยอะ ฉันจะบอกว่า บ้านสามีต่างจังหวัดฉันไม่กลับไปเลย เพราะฉันโกรธ สามีมากที่ชอบทำร้ายฉันบ่อยครั้งเวลามีปัญหากัน ฉันเคยบอกแม่สามีว่าฉันโดนลูกชายเขา ทำร้ายร่างกาย แต่แม่สามีก็ไม่ได้พูดให้ลูกชายเขาดีขึ้นเลย ฉันเลย ไม่อยากไปเหยียบ บ้านเขาอีก บางครั้งชีวิตมันก็เหนื่อยเหมื่อนกันเน้อ อาภัพ มาก ตั้งแต่เด็ก ภายในใจฉันบอกใครได้บ้าง “ยิ้มให้คนทั้งโลก ร้องไห้กับตัวเอง ”แบบนี้หรอ ชีวิต ฉันไม่เคยบอกแม่ฉันเลย ฉันกลัวแม่เป็นห่วงฉันมาก ฉันพยายามอดทนเอาหวังว่าสักวันมันคงจะผ่านไป ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเข้มแข็งได้ขนาดไหน
มันเริ่มมีความรู้สึกว่าอยากฆ่าตัวตายขึ้นมาในหัว แต่ก็จินตนาการว่าถ้าตายมันก้อมีแต่คนเสียใจ ฉันก็ร้องไห้ เพราะคิดถึงหน้าลูกมากๆ ฉันห่วงลูกกับแม่มาก พูดแล้วเศร้ามาก ฉันเป็นอาการแบบตอนที่พ่อแม่ฉันเลิกกันเลย อารมณ์แบบนั้นเลย ฉันไม่มีความสุขเลย เหนื่อย ก็แค่อยากระบายอยากพูด เผื่อฉันจะดีขึ้น
อยู่กับสามีแล้วไม่มีความสุข มีลูกด้วยกัน1คน ตอนนี้ ยังอยู่กันได้ แต่อยูกันแบบ ใช้ชีวิต ทำงาน ส่วนตัวของใครของมัน
เงินเดือนก็ไม่อยากให้ฉันใช้ด้วยเวลาเงินออก
ปกติให้ทุกเดือน มันมีปัญหาสะสมกันมานาน ท้งเรื่องครอบครัวเขาด้วย ฉันวางแผนเตรียมตัวจะเลิกกับเขา แต่จะรอให้ลูกเรียนจบก่อน หรือไม่งั้นก็อยู่กันไปแบบเพื่อน แบบพี่แต่อยู่บ้านด้วยกัน นอนด้วยกันปกติ
เพราะถ้าฉันเดินออกไปตอนนี้ ฉันกลัวว่าฉันจะ ส่งเสียเลี้ยงดูลูกไม่ไหว เพราะค่าใช้จ่ายทุกวันนี้เยอะ ลำพังตัวฉันเองก็ยังจะไม่รอด ทุกวันนี้ฉันเลือกที่จะเงียบไม่พูด กับสามีเหมื่อนเดิม ไม่คุย
กินข้าวก็ไม่คุยกันเหมื่อนแต่ก่อน ฉันทำตัว ไม่เหมื่อนเดิมแล้ว พยายยามพูดน้ิอย ถ้ามีปัญหากันฉันเลือกที่จะเงียบไปเลย ไม่เหมื่อนแต่ก่อน ฉันจะไม่ยอมเด็ดขาด
เพราะแต่ก่อนถ้าฉันทะเลาะกับเขา เขาจะลงไม้ลงมือกับฉันทันที เพราะเขาโมโหร้าย ทุกวันนี้ฉันเงียบเลยเพราะเจ็บตัวมาเยอะ ฉันจะบอกว่า บ้านสามีต่างจังหวัดฉันไม่กลับไปเลย เพราะฉันโกรธ สามีมากที่ชอบทำร้ายฉันบ่อยครั้งเวลามีปัญหากัน ฉันเคยบอกแม่สามีว่าฉันโดนลูกชายเขา ทำร้ายร่างกาย แต่แม่สามีก็ไม่ได้พูดให้ลูกชายเขาดีขึ้นเลย ฉันเลย ไม่อยากไปเหยียบ บ้านเขาอีก บางครั้งชีวิตมันก็เหนื่อยเหมื่อนกันเน้อ อาภัพ มาก ตั้งแต่เด็ก ภายในใจฉันบอกใครได้บ้าง “ยิ้มให้คนทั้งโลก ร้องไห้กับตัวเอง ”แบบนี้หรอ ชีวิต ฉันไม่เคยบอกแม่ฉันเลย ฉันกลัวแม่เป็นห่วงฉันมาก ฉันพยายามอดทนเอาหวังว่าสักวันมันคงจะผ่านไป ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเข้มแข็งได้ขนาดไหน
มันเริ่มมีความรู้สึกว่าอยากฆ่าตัวตายขึ้นมาในหัว แต่ก็จินตนาการว่าถ้าตายมันก้อมีแต่คนเสียใจ ฉันก็ร้องไห้ เพราะคิดถึงหน้าลูกมากๆ ฉันห่วงลูกกับแม่มาก พูดแล้วเศร้ามาก ฉันเป็นอาการแบบตอนที่พ่อแม่ฉันเลิกกันเลย อารมณ์แบบนั้นเลย ฉันไม่มีความสุขเลย เหนื่อย ก็แค่อยากระบายอยากพูด เผื่อฉันจะดีขึ้น