สวัสดีค่ะ เราเป็นแม่ฟูลไทม์เลี้ยงลูกเอง2 คนค่ะ เราแต่งงานกับสามีมา เข้าปีที่ 7 ค่ะ เค้าเป็นคนต่างจังหวัดแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านเราที่พ่อแม่เราให้อยู่ฟรี ไม่ต้องช่วยผ่อนค่ะ เราจับได้ว่าสามีมีชู้เมื่อเกือบๆกลางปีที่ผ่านมาค่ะ ตอนที่เราจับได้ เค้าเลือกที่จะไปอยู่กับคนนั้นเลยค่ะ เค้าขอเวลาเก็บของ 1 อาทิตย์ เราก็รับไม่ได้ก็เลยบอกให้เค้าออกไป ณ เช้าวันนั้นเลยค่ะ และให้เดินไปไม่ให้ใช้รถที่บ้านค่ะ ครอบครัวเราให้รถเค้าไว้ใช้ 1 คันเพื่อไปทำงานค่ะ หลังจากในวันนั้นเค้ากลับมาและมาบอกว่าเค้าจะขอกลับมาอยู่และขอโอกาศค่ะเพราะสงสารลูก และไม่ได้มีความสัมพันกับผญคนนั้นแค่เพื่อร่วมงานกันเฉยๆ แต่พี่สาวเราไม่เชื่อค่ะ พี่สาวเราโมโหมาก พร้อมไฟท์ตลอดเวลาค่ะตอนนั้น เราเลยบอกว่าเราคุยเอง เราเลยไปนั่งคุยต่อกับสามีว่าเรื่องเป็นยังไง เค้าก็เล่าเราหมดทุกอย่างค่ะว่าเค้าทำอะไรมั้งกับผญคนนั้นและเค้าพูดกับแม่เราว่า เค้าไม่ได้รักเราเหมือเดิมแล้วค่ะ เค้าไม่อยากอยู่กับเราอีกแล้ว เค้าบอกว่าวางแพลนไว้แล้วว่าจะมาบอกเลิกเราทีหลัง ในข่วงนั้นที่เราทราบเรื่อง เราเพิ่งจะคลอดลูกคนที่ 2 ค่ะ ก็คือสภาพคุณแม่ลูกอ่อน โดนสามีนอกใจเลยค่ะ สภาพจิตใจพังมาก แต่ไม่ได้ร้องต่อหน้าเค้านะคะ เรานั่งฟังเค้าพูดตัวเราชาหมดเลนค่ะ ไม่ทำร้ายเค้าด้วย หลังจากนั้น เค้าก็โทรคุยกับฝั่งครอบครัวเค้าว่า เค้าจะหย่ากับเราให้ได้ค่ะ แต่ครอบครัวฝั่งเค้าไม่ยอมค่ะ เราคุยสายกับพ่อเค้า พ่อเค้าก็ด่าว่า เราค่ะ ว่าเราเป็นภรรยาที่พูดไม่ดีกับสามี ไม่ให้เกียรต์สามี และการที่เค้านอกใจก็เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย เราฟังแล้วเจ็บหน้าชาค่ะ แต่ไม่ได้เถียงกลับ นั่งฟังและขอโทษเค้ากับลูกชายเค้าที่เราเป็นภรรยาที่ไม่ดี พ่อเค้าถามกับลูกชายเค้าว่า ให้โอกาศเราได้ไหมที่เราเป็นภรรยาที่ไม่ดี แตืลูกชายเค้าตอบว่า ไม่ให้ ตอนนั้นเราก็หน้าชามากค่ะ นั่งฟังเหมือนคนโง่ (เราร็สึกแค้นและเจ็บใจมากค่ะ เรามาเล่าให้พ่อแม่เราฟังทีหลัง ท่านแค้นมากค่ะ) หลังจากเหตุการณ์นั้น เค้าก็ต้องอยู่ในบ้านต่อค่ะ เพราะพ่อเค้าไม่ยอมให้หย่าหรือเลิกกัน แต่ตัวสามีกดดันเราค่ะ บอกหย่าเราทุกวัน พูดทุกวันว่าอยากเลิกๆ เราก็ทนค่ะ ทน ยอมฟัง ยอมทนมันบ่น พอมา ณ วันนึง สามีกลับบ้านมาเช้าเลยค่ะ เราโมโหมากค่ะ เรารู้สึกขีดจำกัดที่เราทนหมดแลเวค่ะ เราเลยบอกว่า เราจะฟ้องให้หมดและก็ออกจากบ้านไปค่ะ เค้าไม่ยอมออกค่ะ เพราะเค้ากลัวชีวิตจะลำบาก เค้ากลัวจะต้องไปจ่ายค่าเช่าหอ ค่าต่างๆเอง เพราะที่ผ่านมาที่แต่งเข้ามาในบ้านเรา พ่อแม่เราซัพพอรต์ทุกอย่างค่ะ เรเลยบอกว่า ความอดทนเราหมดแล้วออกไป เค้าก็ออกไปค่ะ (ตอนนั้นสภาพจิตใจเราไม่ไหวค่ะ ลูกก็ต้องเลี้ยง ร้องก็ร้องไม่ได้ แถมยังต้องมานั่งทำดีกับสามีเพื่อประคับประคองครอบครัวอีก เราอยากให้เค้าไปไกลๆจากชีวิตเราเลยค่ะ) เค้าออกไปจากบ้านตั้งแต่ปีที่แล้วจะเข้า 7 เดือนแล้วค่ะ แต่เรายังไม่ได้หย่าทางกฏหมายนะคะ และเค้าก็ไปเที่ยว กินอยู่กับผญคนนั้น แบบแอบๆค่ะ แต่เพื่อนร่วมงานที่สนิทรู้เห็นเป็นใจนะคะ แม้แต่รุ้นพี่ี่ำทงานระดับสูงกว่าเค้าก็รู้เห็น แต่เค้าบอกกับเราว่าเค้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวเรื่องครอบครัวใคร กลายเป็นว่าที่ทำงานเค้าไม่ได้ให้ความร่วมมือกับเราที่จะจับชู้เลยแต่ด้านชู้ก็อยู่เงียบๆแต่ฟาดเรียบค่ะ แถมเพื่อรว่มงานก็ข่วยกันปิดค่ะ เราจะสามารถฟ้องได้ไหมคะ เราเข้มแข็งในระดับนึง เพื่อลูกและตัวเอง แต่เอาจริงๆในใจบางทีก็แอบรู้สึกแค้นที่เค้าอยู่สุขสบายเฉิบกับชู้ในที่สาธารณะ แต่ไม่ลงรูปคู้นะคะ เค้าพยายามเลี่ยงที่จะเผยค่ะ เค้ากลัวเราฟ้องมากกกกกๆค่ะ เราขอความเห็นได้ไหมคะเราควรทำไงต่อ ในใจก็อยากจะหย่าให้มันจบๆ ต่างคนต่างไปแต่ใจเราแค้นมากเลย แถมฝั่งสามีก็ไม่มีทีท่าจะสงสารหลานหรือช่วยดูแลอะไรเลยค่ะ ยิ่งแม่เค้ามีแต่เราและครอบครัวเราที่ซัพพอรต์ เค้าไม่เคยแม้จะสนใจใยดีหลานทั้งสอง น้อยมากกๆๆที่แม่เค้าจะซื้อของขวัญอะไรให้หลาน