21/03/67
👤🌑
เกือบ 4 เดือนแล้วจากวันที่ความรักของผมไม่เคยมีข้อกังขาใดๆ สำหรับทุกเรื่อง วันนี้ความรู้สึกของผมมันได้ตกผลึกจริงๆ ว่าเรื่องราวที่พบเจอ ความรู้สึกที่ไม่สบายใจ ความเสียใจ ความไว้ใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ของผมและเค้า มันเกิดจากผมเอง ที่ตั้งแต่วันแรกที่ผมได้รู้สึกว่าเค้า คือ ความรักของผม ผมพยายามทุ่มเท ทะเยอทะยาน ยอมสูญเสียตัวตน และคนที่รักและหวังดีกับผมบางคน โอกาศและบางสิ่งที่ดีในอนาคต
( แต่ไม่ใช่ทั้งหมดขีวิตนะ และไม่ได้จะโทษคนรักของผม) ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะเป็นผู้ชายเหมือนอย่างที่พ่อผมเป็นให้กับคุณแม่ และ ลูกๆ โดยบางสิ่งบางอย่างมันเกินตัว และ เริ่มแสดงผลที่ตามมาในวันนี้ ไม่พร้อมแต่ก็ยังคิดว่าพร้อม จนทำให้เค้ารู้สึกว่าผมสามารถเป็นโลกทั้งใบให้กับเค้าได้ ซึ่งเค้าไม่ผิดที่จะรู้สึก จากสิ่งที่ผมทำให้เค้ารู้สึก โดยที่ผมไม่คำนึงถึงสิ่งที่มีอยู่ของตัวเองและใช้มันไม่คุ้มค่า ไม่ว่าจะโอกาศในขีวิตหรือสิ่งมีค่าใด ๆ ก็ตาม
จนวันนี้วันที่ผมไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาจากปากของผมได้เลย เพราะการกระทำของผมที่ผ่านมาไม่เคยคิดที่จะหลงเหลืออะไรไว้ใช้ในวันนี้เลยสักอย่าง เครดิต ความไว้ใจจากคนที่รักไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พี่น้อง และสิ่งที่ไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะเสียไป คือ ความรักที่เต็ม 100 จากครอบครัว ที่เหลือแค่แม่ ซึ่งอาจจะเหลือ แค่ 50 % เท่านั้น
สิ่งที่อยากทำหรืออยากจะพูดในวันนี้ ถ้ามีใครสักคนรับฟังผมด้วยความเต็มใจ และ พร้อมทำความเข้าใจกับทุกเรื่องราวในชีวิตผม คือ ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ที่ผมได้ตัดสินใจเดินลงไปในเหว ที่ผมเคยลงไปแล้ว
ยาเสพติด !
การพนัน !
ทำร้ายคนอื่นไม่ว่าจะทางร่างกายและจิตใจ !
ผมกล้าพูดได้เลยว่าที่ผมกล้าจะเดินกลับลงไป เพราะโอกาศ ทางเลือกในขีวิตของผมไม่เหลือแล้วจริงๆ สิ่งพวกนี้ถ้าผมเชื่อมั่นว่ามันทำไห้ชีวิตผมได้ดี หรือ ทำให้ชีวืตตัวเองและครอบครัวสบายได้จริงๆ ผมคงประสบความสำเร็จในเส้นทางนี้ตั้งแต่อายุ 20 ปีแล้วล่ะ เพราะผมจับเงินล้านตั้งแต่อายุ 19 ได้สัมผัส สิ่งที่เรียกว่ายาม้าเป็นหมื่นเม็ด ยาไอซ์ หลายกิโล สัมผัสการเล่นการพนันวันละหลายแสนในวัยที่ผู้ใหญ่บางคนที่อยากจะเดินทางนี้ ไม่เคยได้สัมผัส จนถึงวันที่แก่ตายในคุกด้วยซ้ำ
แต่ในโลกของความเป็นจริง ไม่มีแล้วใครสักคน หรือ โอกาศสักโอกาศในชีวิต ตอนนี้ทางเลือก และ เงินที่จะซัพพอร์ทตัวเอง เพราะที่ผ่านมาผมใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อเอาตัวรอดในขีวิตคู่ เพื่อให้ไปถึงวันที่ผมฝันไว้โดยไม่ไตร่ตรอง
มาวันนี้วันที่ความรักเดินทางมาถึงวันที่ต่างคนต่างเหนื่อย ในหน้ากากที่เราใส่เพื่อยิ้มใส่กันมาตลอด
เหลือเพียงความผูกพันและความรักที่พร้อมจะขาดตลอดเวลา ในสิ่งที่ผมต้องการให้เค้านึกถึงและคิด มันไม่ผิดที่เค้าจะไม่เข้าใจ เพราะเค้าเองไม่เคยรับรู้ว่าผมทำอะไรบ้าง เพื่อความสุขสบายที่ผ่านมา เพราะผลของการกระทำที่ได้รับมันมีแต่ความสุขและแลกมาด้วยความทุกข์ในอนาคตของเรา วันนี่เค้าสามารถโกหก ปิดบังผมในหลายๆ เรื่องเผื่อวันนึงที่เราต้องจากจริงๆ สิ่งที่เค้าเก็บมันทำให้เค้าได้ไปต่อ ไม่ไว้ใจ และ ขาดความเชื่อใจจากผม ต่างจากผมในตอนนี้ที่ไม่มีทางเลือก ไม่ว่าจะอยากเก็บเงินกั้กเงินไว้ใช้จ่ายในสิ่งที่ผมได้ผูก และ ก่อไว้ในอดีตโดยไม่สามารถบอกไห้เค้าเข้าใจผมได้ แค่ไหน เท่าไหร่ ก็ต้องยอมทั้งหมด เพื่อให้เค้ายังอยู่กับผม เพราะผมไม่เหลืออะไรและแม่จะยังเหลือแม่ที่กำลังทำทุกทาง สล่ะทุกอย่างที่เหลืออันน้อยนิดที่ยังเหลืออยู่ในขีวิตเพื่อพยุงผม และ เหลือพ่อคนที่โคตรรักผมที่สุดในขีวิตที่ตอนนี้ แทบจะไม่เหลือความเป็นพ่อลูกกันเลย เพราะในตอนนี้เรื่องที่จะนั่งคุยกันที่เหลือในขีวิต คือ ปันหาชีวิตของผม หาทางที่ผมจะมีชีวิตต่อไปได้ ไม่มีแล้วช่วงเวลาที่โทรปรึกษา เส้นทางและทางเดินในชีวิตสู้คใามสำเร็จ หรือแม้แต่บังเอิญ ได้ตื่นพร้อมพ่อ แล้วมานั่งกินกาแฟในตอนเช้าคุยเริ่องที่ ซ็อฟๆ ในขีวิตและ ผ่อนคลายกันบ้าง ผมอยากบอกกับแม่คนที่ไม่เคยละความพยายามที่จะช่วยเหลือผม และ พ่อผู้ที่อยากใจช่วยผมที่สุดในชีวิต แต่ตอนนี้หมดหนทางและอะไรที่จะช่วยผมแล้ว นอกจากทุกข์ทรมานมองดูผม ในตอนนี้ที่ผมพบเจอและเป็นอยู่ อยากบอกว่าผมไม่เชื่อหรอก ที่พูดมาว่าตัดผม และไม่เชิ่อหรอกว่าจะไม่สนใจไม่ช่วยผม ทั้งที่พยายามกันอยู่ตลอดแต่มันไม่มีหนทาง ผมขอโทษจริงๆ ที่ผมเดินกลับลงมาในเหวนี้อีกทั้งที่รู้ว่ามันจะฝังผมทั้งเป็นแน่นอน เพียงเพราะผมอยากมีคู่ชีวิต เพื่อให้ผมได้สร้างชีวิตและอนาคตไห้ไวขึ้น ให้ทันวันที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อลบบาดแผลในอดีตที่ผมแทงใจพ่อแม่เป็นแผลไว้ ผมขอโทษจริงๆ ครับ จนตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไง และ ไม่รุ้จะเดินต่อไปยังไง ผมผูกมันแน่นเกินที่ไครจะเข้าใจ ผมไม่ได้แค่ก้าวขาเข้ามาครั้งนี้ ผมเข้ามาทั้งตัวและจิตวิญาน งานอยู่ตรงหน้าทำไมจะไปสมัครทำและเริ่มชีวิตไหม่ไม่ได้ แล้วถ้าผมพูดถึงเหตุผล และ ทางออก จะมีใครหยุดทุกความรู้สึกในอดีตและนั่งฟังผมด้วยใจที่มีที่ว่างพอจะรับสิ่งที่เอ่ยไปได้ไหม ? กำลังใจแข็งพอจะฟังมันและรับมันได้ไหม ? เรี่ยวแรงเหลือไหม ? หนทางยังเหลือพอช่วยผมไหม ? ผมทรมานมาก ทุกข์ใจ ทุกวินาทีเลย สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้ คือ ยังต้องทำและทรมานที่สุด คือ ยืนมองทุกสิ่งมีค่าในชีวิตหายไปทีละอย่าง คนที่รักผมหายไปที่ละคน คงไม่ต้องบอกว่าตอนจบจะเป็นยังไง ผมหวังว่าวันนั้นจะเป็นวันที่พ่อแม่ได้จากผมไปแล้ว เพราะความทรมานรวามทุกข์ที่ผมได้เจอวันนั้นเมื่อมันมาถึง ถ้าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่และได้เห็น คงทุกข์ทรมานกว่าพันล้านเท่า สุดท้ายที่อยากจะบอกพ่อแม่ เป็นคำที่ท่านได้ยินมันมาตลอด ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ พ่อแม่ทำดีที่สุดแล้วครับ ดีมากจริงๆ ในฐานะพ่อแม่ และ ผมโชคดีมากแล้วที่ที่เกิดมาเป็นลูกพ่อแม่ ถ้าเกิดเป็นลูกคนอื่นคงไล่ผมออกไปจากชีวิตไม่มีโอกาศรอดมาจนวันนี้
ส่วนผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดในขีวิตที่ผมได้มีความรักมาทั้งชีวิต สิ่งที่เค้าอยากจะบอกไม่ว่ายังไงตัวจะเป็นคนเดียวและคนสุดท้ายในชีวิตที่เค้ารักนะ ขอโทษจริงๆ ที่พาออกมาจากความรักที่มีแต่ทุกข์ มาเจอเค้าที่ทำได้แค่นี้ จนมาวันนี้ในวันที่แทบไม่มีความสุขเลย เราเอ่ยปากบอกรักกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ นั่งกินข้าวคุยเรื่องตลก มีตวามสุขโดยไม่มีความทุกข์ในใจเมื่อไหร่ ยังจำไม่ได้เลย ขอโทษจริงๆ นะตัว เค้าขอโทษจริงๆ วันนี้พูดอะไร และ ขอร้องอะไรภาพที่เห็นปัจจุบันในสิ่งที่เค้าเป็น มันรงไม่ใข่เค้าคนเดิมแล้ว รักนะแม้วันนี้จะไม่ได้ซึ้งกับคำนี้ของเค้าเท่าเมื่อก่อนแล้ว .
ขณะตอนที่ผมพิมพ์มากี่พันตัวอักษรตอนนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าโลกนี้ยังเหลือคนที่รับฟังผมจิง เค้าจะอ่านสิ่งที่ผมพิมพ์ไปเข้าใจหรือเปล่า .
จากวินาทีนี้ ผมคงจะทำทุกอย่างด้วยแรงที่มีของผมในสิ่งที่ผมเลี่ยงไม่ได้ อย่างน้อยบางครั้งก็ยังได้ทำสิ่งดีๆ ให้พ่อแม่ และ คนที่ผมรักบ้าง ในบางความโชคดี
เพื่อให้วันสุดท้ายที่ผมไม่เหลือใคร และวันที่ลมหายใจสุดท้ายของผมมาถึง ผมจะได้ไม่เหลือแรงกายหรือแรงใจไปดิ้นรนให้ผมทรมานต่อไปอีก
ถ้าในตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้ เพื่อให้พ่อแม่มีความรุ้สึกและโอกาศในขีวิตที่เหลืออยู่ในอนาคตอย่างมีความสุย
และเพื่อให้เบญ ไปเจอคนที่ดี หรือมีขีวิตแบบที่ใฝ่ฝันในอนาคต และ มีทุกอย่างที่เบญต้องการมากพอที่จะดูแลลูกๆ ที่ผมพรากแม่เค้ามา และ ดูแลพ่อที่อายุเยอะมากๆ แล้ว วันนั้นเค้าคงมีความสุขมากๆ แน่ๆ เลย ถึงวันนั้นผมที่เคยเป็นความสุขของเค้า และ ไม่ได้อยู่ในชีวิตเค้าแล้ว คงเป็นเรื่องเล็กไปแล้ว
นั่นแหละครับ ถ้าจะให้เร็วที่สุดตอนนี้ผมต้องหายไปจากขีวิตของทุกคนและโลกใบนี้ งี่เง่ามั้ยความคิด
แต่นั้นแหละครับ ใครจะรู้มัน คือ หนทางเดียว และ
คือเรื่องจริง . 😔
ความรักที่อธิบายไม่ถูก ถ้าเป็นเพื่อนๆ พี่ๆ จะทำยังไง และ ผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ .
👤🌑
เกือบ 4 เดือนแล้วจากวันที่ความรักของผมไม่เคยมีข้อกังขาใดๆ สำหรับทุกเรื่อง วันนี้ความรู้สึกของผมมันได้ตกผลึกจริงๆ ว่าเรื่องราวที่พบเจอ ความรู้สึกที่ไม่สบายใจ ความเสียใจ ความไว้ใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ของผมและเค้า มันเกิดจากผมเอง ที่ตั้งแต่วันแรกที่ผมได้รู้สึกว่าเค้า คือ ความรักของผม ผมพยายามทุ่มเท ทะเยอทะยาน ยอมสูญเสียตัวตน และคนที่รักและหวังดีกับผมบางคน โอกาศและบางสิ่งที่ดีในอนาคต
( แต่ไม่ใช่ทั้งหมดขีวิตนะ และไม่ได้จะโทษคนรักของผม) ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะเป็นผู้ชายเหมือนอย่างที่พ่อผมเป็นให้กับคุณแม่ และ ลูกๆ โดยบางสิ่งบางอย่างมันเกินตัว และ เริ่มแสดงผลที่ตามมาในวันนี้ ไม่พร้อมแต่ก็ยังคิดว่าพร้อม จนทำให้เค้ารู้สึกว่าผมสามารถเป็นโลกทั้งใบให้กับเค้าได้ ซึ่งเค้าไม่ผิดที่จะรู้สึก จากสิ่งที่ผมทำให้เค้ารู้สึก โดยที่ผมไม่คำนึงถึงสิ่งที่มีอยู่ของตัวเองและใช้มันไม่คุ้มค่า ไม่ว่าจะโอกาศในขีวิตหรือสิ่งมีค่าใด ๆ ก็ตาม
จนวันนี้วันที่ผมไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาจากปากของผมได้เลย เพราะการกระทำของผมที่ผ่านมาไม่เคยคิดที่จะหลงเหลืออะไรไว้ใช้ในวันนี้เลยสักอย่าง เครดิต ความไว้ใจจากคนที่รักไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พี่น้อง และสิ่งที่ไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะเสียไป คือ ความรักที่เต็ม 100 จากครอบครัว ที่เหลือแค่แม่ ซึ่งอาจจะเหลือ แค่ 50 % เท่านั้น
สิ่งที่อยากทำหรืออยากจะพูดในวันนี้ ถ้ามีใครสักคนรับฟังผมด้วยความเต็มใจ และ พร้อมทำความเข้าใจกับทุกเรื่องราวในชีวิตผม คือ ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ที่ผมได้ตัดสินใจเดินลงไปในเหว ที่ผมเคยลงไปแล้ว
ยาเสพติด !
การพนัน !
ทำร้ายคนอื่นไม่ว่าจะทางร่างกายและจิตใจ !
ผมกล้าพูดได้เลยว่าที่ผมกล้าจะเดินกลับลงไป เพราะโอกาศ ทางเลือกในขีวิตของผมไม่เหลือแล้วจริงๆ สิ่งพวกนี้ถ้าผมเชื่อมั่นว่ามันทำไห้ชีวิตผมได้ดี หรือ ทำให้ชีวืตตัวเองและครอบครัวสบายได้จริงๆ ผมคงประสบความสำเร็จในเส้นทางนี้ตั้งแต่อายุ 20 ปีแล้วล่ะ เพราะผมจับเงินล้านตั้งแต่อายุ 19 ได้สัมผัส สิ่งที่เรียกว่ายาม้าเป็นหมื่นเม็ด ยาไอซ์ หลายกิโล สัมผัสการเล่นการพนันวันละหลายแสนในวัยที่ผู้ใหญ่บางคนที่อยากจะเดินทางนี้ ไม่เคยได้สัมผัส จนถึงวันที่แก่ตายในคุกด้วยซ้ำ
แต่ในโลกของความเป็นจริง ไม่มีแล้วใครสักคน หรือ โอกาศสักโอกาศในชีวิต ตอนนี้ทางเลือก และ เงินที่จะซัพพอร์ทตัวเอง เพราะที่ผ่านมาผมใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อเอาตัวรอดในขีวิตคู่ เพื่อให้ไปถึงวันที่ผมฝันไว้โดยไม่ไตร่ตรอง
มาวันนี้วันที่ความรักเดินทางมาถึงวันที่ต่างคนต่างเหนื่อย ในหน้ากากที่เราใส่เพื่อยิ้มใส่กันมาตลอด
เหลือเพียงความผูกพันและความรักที่พร้อมจะขาดตลอดเวลา ในสิ่งที่ผมต้องการให้เค้านึกถึงและคิด มันไม่ผิดที่เค้าจะไม่เข้าใจ เพราะเค้าเองไม่เคยรับรู้ว่าผมทำอะไรบ้าง เพื่อความสุขสบายที่ผ่านมา เพราะผลของการกระทำที่ได้รับมันมีแต่ความสุขและแลกมาด้วยความทุกข์ในอนาคตของเรา วันนี่เค้าสามารถโกหก ปิดบังผมในหลายๆ เรื่องเผื่อวันนึงที่เราต้องจากจริงๆ สิ่งที่เค้าเก็บมันทำให้เค้าได้ไปต่อ ไม่ไว้ใจ และ ขาดความเชื่อใจจากผม ต่างจากผมในตอนนี้ที่ไม่มีทางเลือก ไม่ว่าจะอยากเก็บเงินกั้กเงินไว้ใช้จ่ายในสิ่งที่ผมได้ผูก และ ก่อไว้ในอดีตโดยไม่สามารถบอกไห้เค้าเข้าใจผมได้ แค่ไหน เท่าไหร่ ก็ต้องยอมทั้งหมด เพื่อให้เค้ายังอยู่กับผม เพราะผมไม่เหลืออะไรและแม่จะยังเหลือแม่ที่กำลังทำทุกทาง สล่ะทุกอย่างที่เหลืออันน้อยนิดที่ยังเหลืออยู่ในขีวิตเพื่อพยุงผม และ เหลือพ่อคนที่โคตรรักผมที่สุดในขีวิตที่ตอนนี้ แทบจะไม่เหลือความเป็นพ่อลูกกันเลย เพราะในตอนนี้เรื่องที่จะนั่งคุยกันที่เหลือในขีวิต คือ ปันหาชีวิตของผม หาทางที่ผมจะมีชีวิตต่อไปได้ ไม่มีแล้วช่วงเวลาที่โทรปรึกษา เส้นทางและทางเดินในชีวิตสู้คใามสำเร็จ หรือแม้แต่บังเอิญ ได้ตื่นพร้อมพ่อ แล้วมานั่งกินกาแฟในตอนเช้าคุยเริ่องที่ ซ็อฟๆ ในขีวิตและ ผ่อนคลายกันบ้าง ผมอยากบอกกับแม่คนที่ไม่เคยละความพยายามที่จะช่วยเหลือผม และ พ่อผู้ที่อยากใจช่วยผมที่สุดในชีวิต แต่ตอนนี้หมดหนทางและอะไรที่จะช่วยผมแล้ว นอกจากทุกข์ทรมานมองดูผม ในตอนนี้ที่ผมพบเจอและเป็นอยู่ อยากบอกว่าผมไม่เชื่อหรอก ที่พูดมาว่าตัดผม และไม่เชิ่อหรอกว่าจะไม่สนใจไม่ช่วยผม ทั้งที่พยายามกันอยู่ตลอดแต่มันไม่มีหนทาง ผมขอโทษจริงๆ ที่ผมเดินกลับลงมาในเหวนี้อีกทั้งที่รู้ว่ามันจะฝังผมทั้งเป็นแน่นอน เพียงเพราะผมอยากมีคู่ชีวิต เพื่อให้ผมได้สร้างชีวิตและอนาคตไห้ไวขึ้น ให้ทันวันที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อลบบาดแผลในอดีตที่ผมแทงใจพ่อแม่เป็นแผลไว้ ผมขอโทษจริงๆ ครับ จนตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไง และ ไม่รุ้จะเดินต่อไปยังไง ผมผูกมันแน่นเกินที่ไครจะเข้าใจ ผมไม่ได้แค่ก้าวขาเข้ามาครั้งนี้ ผมเข้ามาทั้งตัวและจิตวิญาน งานอยู่ตรงหน้าทำไมจะไปสมัครทำและเริ่มชีวิตไหม่ไม่ได้ แล้วถ้าผมพูดถึงเหตุผล และ ทางออก จะมีใครหยุดทุกความรู้สึกในอดีตและนั่งฟังผมด้วยใจที่มีที่ว่างพอจะรับสิ่งที่เอ่ยไปได้ไหม ? กำลังใจแข็งพอจะฟังมันและรับมันได้ไหม ? เรี่ยวแรงเหลือไหม ? หนทางยังเหลือพอช่วยผมไหม ? ผมทรมานมาก ทุกข์ใจ ทุกวินาทีเลย สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้ คือ ยังต้องทำและทรมานที่สุด คือ ยืนมองทุกสิ่งมีค่าในชีวิตหายไปทีละอย่าง คนที่รักผมหายไปที่ละคน คงไม่ต้องบอกว่าตอนจบจะเป็นยังไง ผมหวังว่าวันนั้นจะเป็นวันที่พ่อแม่ได้จากผมไปแล้ว เพราะความทรมานรวามทุกข์ที่ผมได้เจอวันนั้นเมื่อมันมาถึง ถ้าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่และได้เห็น คงทุกข์ทรมานกว่าพันล้านเท่า สุดท้ายที่อยากจะบอกพ่อแม่ เป็นคำที่ท่านได้ยินมันมาตลอด ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ พ่อแม่ทำดีที่สุดแล้วครับ ดีมากจริงๆ ในฐานะพ่อแม่ และ ผมโชคดีมากแล้วที่ที่เกิดมาเป็นลูกพ่อแม่ ถ้าเกิดเป็นลูกคนอื่นคงไล่ผมออกไปจากชีวิตไม่มีโอกาศรอดมาจนวันนี้
ส่วนผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดในขีวิตที่ผมได้มีความรักมาทั้งชีวิต สิ่งที่เค้าอยากจะบอกไม่ว่ายังไงตัวจะเป็นคนเดียวและคนสุดท้ายในชีวิตที่เค้ารักนะ ขอโทษจริงๆ ที่พาออกมาจากความรักที่มีแต่ทุกข์ มาเจอเค้าที่ทำได้แค่นี้ จนมาวันนี้ในวันที่แทบไม่มีความสุขเลย เราเอ่ยปากบอกรักกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ นั่งกินข้าวคุยเรื่องตลก มีตวามสุขโดยไม่มีความทุกข์ในใจเมื่อไหร่ ยังจำไม่ได้เลย ขอโทษจริงๆ นะตัว เค้าขอโทษจริงๆ วันนี้พูดอะไร และ ขอร้องอะไรภาพที่เห็นปัจจุบันในสิ่งที่เค้าเป็น มันรงไม่ใข่เค้าคนเดิมแล้ว รักนะแม้วันนี้จะไม่ได้ซึ้งกับคำนี้ของเค้าเท่าเมื่อก่อนแล้ว .
ขณะตอนที่ผมพิมพ์มากี่พันตัวอักษรตอนนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าโลกนี้ยังเหลือคนที่รับฟังผมจิง เค้าจะอ่านสิ่งที่ผมพิมพ์ไปเข้าใจหรือเปล่า .
จากวินาทีนี้ ผมคงจะทำทุกอย่างด้วยแรงที่มีของผมในสิ่งที่ผมเลี่ยงไม่ได้ อย่างน้อยบางครั้งก็ยังได้ทำสิ่งดีๆ ให้พ่อแม่ และ คนที่ผมรักบ้าง ในบางความโชคดี
เพื่อให้วันสุดท้ายที่ผมไม่เหลือใคร และวันที่ลมหายใจสุดท้ายของผมมาถึง ผมจะได้ไม่เหลือแรงกายหรือแรงใจไปดิ้นรนให้ผมทรมานต่อไปอีก
ถ้าในตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้ เพื่อให้พ่อแม่มีความรุ้สึกและโอกาศในขีวิตที่เหลืออยู่ในอนาคตอย่างมีความสุย
และเพื่อให้เบญ ไปเจอคนที่ดี หรือมีขีวิตแบบที่ใฝ่ฝันในอนาคต และ มีทุกอย่างที่เบญต้องการมากพอที่จะดูแลลูกๆ ที่ผมพรากแม่เค้ามา และ ดูแลพ่อที่อายุเยอะมากๆ แล้ว วันนั้นเค้าคงมีความสุขมากๆ แน่ๆ เลย ถึงวันนั้นผมที่เคยเป็นความสุขของเค้า และ ไม่ได้อยู่ในชีวิตเค้าแล้ว คงเป็นเรื่องเล็กไปแล้ว
นั่นแหละครับ ถ้าจะให้เร็วที่สุดตอนนี้ผมต้องหายไปจากขีวิตของทุกคนและโลกใบนี้ งี่เง่ามั้ยความคิด
แต่นั้นแหละครับ ใครจะรู้มัน คือ หนทางเดียว และ
คือเรื่องจริง . 😔