ผมคือหนึงไนผู้ติดเชื้อเฮชไอวี รักษาตัวมาสักระยะเเล้วครับ ผมอยากมีเพื่อนคุย เเฟน หรือไครก็ได้สักคน ผมเศร้า ผมมืดไปหมด ไม่มีเเสงสว่างเลย ผม..... ไม่รู้จะไช้ชีวิตยังต่อ ไม่รู้จะเดินไปทางไหน ไม่มีหนทางไหนเลย อนาคตผมมองไม่เหนเลย เคยฝันอยากจะเป็นโน้นนี้นั้น ก็คงทำมะันต่อไปไม่ได้อีกเเล้ว ผมรุ้สคกอยากตายไปไห้พ้นๆๆ ผมทำไห้พ่อเเม่เสียใจ ทุกอย่างมันพังทลาย มันไม่มีอะไรเหลือสักอย่าง ท้อเเท้ไปหมด มีเเค่ได้ระบายออกทางนี้ทางเดียว  ทุกวันนี้เดินคนเดียวอยู่คนเดียวร้องไห้คนเดียว ไม่เึยได้สัมผัสความสุขเลย เคยจะดลิกกินยาเอลเเต่ผมก็สงสารพ่อเเม่ จะอยู้ต่อก็ทนอายพ่อเเม่ไม่ไหว เรียนก็ไม่เตมที่ไนสมองมีเเต่คำว่าขอโทษ ไม่รู้จะเดินไปหาหนทางที่ไหน ไม่กล้าคุยกะไครไม่กล้าเล่นกะไครเพราะกัวจะติดคนอื่น มันทรมานมากเลยครับ ผมไม่มีอะไรเหลื่อเเล้วจริงๆๆๆๆ  หมดทุกข์อย่าง ผม...... ทำไมต้องเปนเเบบบนี้ด้วย ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆเรื่องเเบบบนี้ต้องเกิขึ้นกะผม ทำไมด้วย ผมจะทำไงต่อดีครับ ผมควรทำไงต่อดีครับ