แม่ชอบพูดล้อเล่นแรงๆใส่เราบางครั้งก็แทงใจเราพอเราทนไม่ไหวบอกว่าถ้าพูดล้อเล่นแบบนี้ต่อไปอ่ะจะไม่คุยล้อเล่นกันแล้วนะจะคุยแต่เรื่องจริงจังพอเราพูดแบบนี้เค้าก็เออ ออไป
พอเวลาผ่านไปเค้าก็กลับมาพูดอีกเค้าพูดว่า
"มันหน้าบางมันไม่ใส่หรอก"คือพี่เราซื้อเสื้อมาฝากเราแต่มันเป็นเสื้อแขนกุดไงเราไม่ชอบ
เราเลยตอบกลับแม่ไปว่า"น่าเสียดายไม่ได้หน้าหนาเลยไม่กล้าใส่"พอเราพูดแบบนี้ไปแม่บอกว่า"ปากมันดีแบบนี้เดี๋ยววันไหนกูทนไม่ไหวนะ"คือเราก็ใจเสียเลยเพราะแม่เราก็ตบหน้าเราตอนเค้าโกรธแล้วเราไม่ทำงานบ้านให้เสร็จคือตอนเช้าเราล้างจานไงแล้วเราก็ทำกับข้าวกินมันเลยช้าพอใกล้เที่ยงแม่บอกว่ายังไม่ซักผ้าอีกหรอเราบอกเราล้างจานแล้วเราจะกินข้าวก่อนแล้วลุงเราถามเราว่าน้ำเขียวอยู่ไหนเราไม่รู้เลยถามแม่ไปว่าแม่น้ำเขียวอยู่ไหน
แต่แม่เราได้ยินผิดว่าแม่เกี่ยวที่ไหนเราโกรธเลยเดินเข้ามาตบหน้าเคาไป1ทีละตบหัว1ที
เราไม่รู้ว่าเราผิดขนาดนี้เลยหรอเราบอกแม่ว่าแม่ได้ยินผิดแต่แม่ก็ไม่ขอโทษแต่กลับยกเรื่องเก่าๆด่าเราต่อ อารมณ์โกรธมันอาจจะหายได้
แต่ความรู้สึกลูกมันจะฝังอยู่.เราระบายอารมณ์ในนี้ไปงั้นแหละ