สวัสดีค่ะ ฉันเป็นผู้หญิงคนนึงที่ต้องการชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนหลายๆครอบครัว
ฉัน มีลูก2คน อายุ 7และ8 ปี สามี ถ้าปกติก็เป็นคนที่ถือว่าเป็นพ่อที่ดีของลูกๆ แต่ถ้ามีอะไรสะกิดให้โมโห ก็จะระเบิดออกมาทันที ไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
เรื่องมีอยู่ว่า สามีฉันเขาโมโหลูกๆ ที่กินข้าวแล้ววางไว้ในอ่างล้างจาน ไม่ยอมล้าง หลังจากที่เรากลับมาจากตลาด เพราะทำให้เขาไม่มีพิ้นที่วางของในอ่างล้างจาน ซึ่งฉัน เห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย เลยได้ย้อนเขากลับว่าจะโมโหทำไม แล้วได้ปกป้องลูกโดยเถียงแทนลูกๆไป ทำให้เขายิ่งโมโหเพราะไม่ไปในทิศทางเดียวกับเขา แล้วได้พูดย้อนเขา เป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบเพราะเขาเคยบอกว่าถ้าเขาโมโหให้ฉันเงียบๆ แต่พอเป็นเรื่องลูกฉันก็ทำไม่ได้ทุกที ทำให้เขายิ่งโมโหมาก เขาระบายอารมณ์ด้วยการบีบคอฉัน ซึ่งตอนนั้น ลูกๆอยู่ในห้อง แล้วฉันต้องตบปากตบหน้าตัวเอง เพื่อให้เขาหายโมโห หลังจากเวลาผ่านไป ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำ มันทำให้ฉันไม่เป็นตัวเอง ต้องตบตีเป็นที่ระบายให้เขา ฉันจึงได้ขอแยกทางกับเขา เขาโมโหมาก แล้วบอกว่าเพราะฉันเป็นคนก่อเรื่อง ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ เขาเองก็ทนฉันไม่ไหวแล้ว ที่ฉันชอบเถียงเขาไม่ไปในทิศทางเดียวกับเขาเวลาเขาโมโหลูก ซึ่งฉันก็คิดแล้วว่ามันจะต้องมีเหตุการณ์แบบนี้ซำ้ๆอีกแน่นอน แล้วฉันก็จะโดนทำร้ายแบบนี้อีก เขาก็หาว่าฉันก็ทำร้ายจิตใจเขาเหมือนกัน ที่ไม่ทำให้เขาหายอารมณ์เสียเวลาเขาโกรธ ฉันขอให้เขาขอโทษฉันที่บีบคอฉัน แต่เขาบอกว่าฉันสมควรได้รับการกระทำแบบนี้ ฉันยอมรับว่าฉันเสียใจมากที่ฉันจะต้องเลิกกับเขา เราก็ผ่านอะไรกันมาเยอะมากๆ แต่ฉันก็ไม่อยากจะเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก พอฉันเล่าให้ลูกๆฟัง ลูกๆก็ร้องไห้ เพราะเขาเองก็รักพ่อของเขา พอฉันเห็นลูกร้องไห้ ฉันจึงคิดว่าฉันทำพลาดหรือเปล่า หรือฉันควรทนต่อไปเพื่อความสุขของลูกๆ ฉันสับสนมาก แต่ตอนนี้เขาก็ไม่พูดกับทั้งฉันแล้วก็ลูกๆ
ฉันควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณค่ะ
ฉันควรอยู่ต่อ หรือ พอแค่นี้
ฉัน มีลูก2คน อายุ 7และ8 ปี สามี ถ้าปกติก็เป็นคนที่ถือว่าเป็นพ่อที่ดีของลูกๆ แต่ถ้ามีอะไรสะกิดให้โมโห ก็จะระเบิดออกมาทันที ไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
เรื่องมีอยู่ว่า สามีฉันเขาโมโหลูกๆ ที่กินข้าวแล้ววางไว้ในอ่างล้างจาน ไม่ยอมล้าง หลังจากที่เรากลับมาจากตลาด เพราะทำให้เขาไม่มีพิ้นที่วางของในอ่างล้างจาน ซึ่งฉัน เห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย เลยได้ย้อนเขากลับว่าจะโมโหทำไม แล้วได้ปกป้องลูกโดยเถียงแทนลูกๆไป ทำให้เขายิ่งโมโหเพราะไม่ไปในทิศทางเดียวกับเขา แล้วได้พูดย้อนเขา เป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบเพราะเขาเคยบอกว่าถ้าเขาโมโหให้ฉันเงียบๆ แต่พอเป็นเรื่องลูกฉันก็ทำไม่ได้ทุกที ทำให้เขายิ่งโมโหมาก เขาระบายอารมณ์ด้วยการบีบคอฉัน ซึ่งตอนนั้น ลูกๆอยู่ในห้อง แล้วฉันต้องตบปากตบหน้าตัวเอง เพื่อให้เขาหายโมโห หลังจากเวลาผ่านไป ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำ มันทำให้ฉันไม่เป็นตัวเอง ต้องตบตีเป็นที่ระบายให้เขา ฉันจึงได้ขอแยกทางกับเขา เขาโมโหมาก แล้วบอกว่าเพราะฉันเป็นคนก่อเรื่อง ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ เขาเองก็ทนฉันไม่ไหวแล้ว ที่ฉันชอบเถียงเขาไม่ไปในทิศทางเดียวกับเขาเวลาเขาโมโหลูก ซึ่งฉันก็คิดแล้วว่ามันจะต้องมีเหตุการณ์แบบนี้ซำ้ๆอีกแน่นอน แล้วฉันก็จะโดนทำร้ายแบบนี้อีก เขาก็หาว่าฉันก็ทำร้ายจิตใจเขาเหมือนกัน ที่ไม่ทำให้เขาหายอารมณ์เสียเวลาเขาโกรธ ฉันขอให้เขาขอโทษฉันที่บีบคอฉัน แต่เขาบอกว่าฉันสมควรได้รับการกระทำแบบนี้ ฉันยอมรับว่าฉันเสียใจมากที่ฉันจะต้องเลิกกับเขา เราก็ผ่านอะไรกันมาเยอะมากๆ แต่ฉันก็ไม่อยากจะเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก พอฉันเล่าให้ลูกๆฟัง ลูกๆก็ร้องไห้ เพราะเขาเองก็รักพ่อของเขา พอฉันเห็นลูกร้องไห้ ฉันจึงคิดว่าฉันทำพลาดหรือเปล่า หรือฉันควรทนต่อไปเพื่อความสุขของลูกๆ ฉันสับสนมาก แต่ตอนนี้เขาก็ไม่พูดกับทั้งฉันแล้วก็ลูกๆ
ฉันควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณค่ะ